Schoolbezoek Kamenu Secondary School

Kenia,

Deze dag staat het schoolbezoek gepland alwaar ik ga kijken hoe de leerlingen omgaan met de tablets en hoe 21st century skills worden onderwezen. Ik kon op voorhand niet bedenken dat het een enerverende dag zou worden.

Onderweg naar de school rijden we door de sloppenwijken. Deze te zien op tv is toch wel heel wat anders dan er doorheen rijden. Ondanks het feit dat de auto geheel aan het straatbeeld is aangepast en mijn reisgenoot een local is, wordt ik nageroepen (Mzungu = Swahili voor Blanke, maar wordt geenzins als scheldwoord gebruikt) of vriendelijk toegezwaaid. Maar feit is, ik kijk mijn ogen uit.

Onderweg stoppen we even bij een supermarkt voor een flesje drinken. De supermarkt is niet erg groot en zou het uitstekend doen op een middelgrote camping in Frankrijk. Wat me opvalt is dat bij elk gangpad een medewerker staat. Op mijn (stomme) vraag waarom, komt een simpel antwoord. Om te controleren of je niets steelt. En dan heb ik het over een oppervlak van 7 bij 7 meter zodat dus om de 1,5 meter iemand staat. Dat het nodig is blijkt ook uit het attribuut wat duidelijk zichtbaar bij de kassa ligt, i.c. een groot scherp mes. "Don't you even think about it" lijkt het mes te zeggen. Er staat een keurige kassa, maar die is blijkbaar voor de sier of gewoon stuk. Al onze aankopen worden namelijk genoteerd in een kasboek daterend uit 1920. Als Peter om een bonnetje vraagt krijgt hij ook 'nul op z'n request'. Ik ben gelukkig niet de enige die stomme vragen stelt.

Goed, verder over de hobbelige (understatement) weg naar de school. Daar aangekomen worden we al snel gespot door de leerlingen die net terug komen van de lunch. Het schooljaar is hier zojuist begonnen, en er wachten (hangen) nog wat nieuwe leerlingen bij het kantoortje. Ook hier geen flitsende administratie met computers en beeldschermen, maar een tafeltje met een alleraardigste secretaresse die geduldig handmatig alle inschrijvingen verwerkt. Het schooljaar start hier in januari en studenten komen aanwaaien als hun ouders genoeg geld hebben om het schoolgeld te betalen.

De binnenplaats is niet veel groter dan de helft van een gemiddeld schoolplein bij ons. Maar toch voelt het niet klein. Er is een lichte opwinding, als gevolg van die 'lichte' man, maar verder loopt alles gesmeerd. Ik word heel vriendelijk door het schoolhoofd ontvangen en we hebben een leuk interview. Daarna praat ik met twee docenten gevolgd door twee groepjes leerlingen. Met allen heb ik goede interviews. Alhoewel, als je een van de leerlingen om een individuele mening vraagt, dan blijkt iedereen hetzelfde te vinden. Want als ik iets vraag in de trend van 'hoelang zou je graag gebruik willen maken van de tablets tijdens de lessen' dan wil iedereen dat wonderwel graag 3 uur. Kortom, nog maar wat controlevragen gesteld. Al met al krijg ik een beeld.

Peter moet nog wat 'follow up' doen in de klas. Leuk om hem te zien entertainen. De leerlingen hangen aan zijn lippen. En ik mag ook nog iets vertellen over Nederland. Altijd leuk en aansluitend de onvermijdelijke groepsfoto. Dit moment grijpen de kids aan om figuurlijk, maar vooral letterlijk, dichterbij te komen. Uiteraard willen ze mijn naam weten, wat mijn favoriete game is (schaken verzon ik ter plekke, om er snel aan toe te voegen dat mijn zoon daar heel goed in is, voor je het weet blijkt er ergens nog een Keniaans-schaakbord paraat waarvan ik vermoed dat 'zwart' altijd mag beginnen), en natuurlijk moest even mijn haar worden gecheckt. Ik voelde me even echt Floortje Dessing. Maar het was erg gezellig en in het geheel niet ongemakkelijk.

Op de weg terug voelde ik de vermoeidheid. Het interviewen (altijd al inspannend) is extra uitdagend doordat Afrikaans-engelse antwoorden volgen op Europees-engelse vragen. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er ook best wel een cultuur schok(je) debet aan de vermoeidheid was. De sloppenwijken op de heenweg, de manier waarop de mensen hier het hoofd boven water proberen te houden, en dan het schoolgebouw op zich. Het gebouwtje van het schoolhoofd was van steen, voor de rest waren alle wanden van golfplaat. Geen enkel raam in de kozijnen en het lokaal zelf wordt opgesierd door een schoolbord dat bij ons mijlenver voor de ingang van de kringloopwinkel al zou worden afgevoerd. Het verbaast me dat er überhaupt nog op geschreven kan worden. Maar die kids, die zijn zo ontroerend en oprecht blij. En dan als uitsmijter de vraag van het jongetje achterin de klas. Quasi serieus vraagt hij of ik hen kan meenemen naar Nederland. Net zoals Floortje altijd zegt, zou ik er ook zo een paar meer kansen willen bieden, ze zijn er slim genoeg voor. Peter herhaalt nog even een paar keer dat je aan de armoede kan ontsnappen als je goed je best doet op school (hij spreekt uit ervaring) en dat je dan zomaar op een dag in het vliegtuig naar Nederland kan zitten. Ze knikken allemaal braaf en ik hoop dat ze het redden.

Terug in 'de bewoonde wereld' van Thika gaan we na kantoortijd nog even wat drinken na deze enerverende dag. Er blijkt een pooltafel en we besluiten het erop te wagen. De ruimte om de pooltafel is niet overal toereikend voor de lengte van de keu en dan gaat er ook nog een mannetje in de hoek zitten. Hij kijkt constant op zijn telefoon en maakt ruimte als hij in de weg zit. Ik kan geen reden zien waarom hij niet ergens anders in het verder lege café gaat zitten. Maar als de zwarte bal is gepot (gelukkig zijn hier de kleuren niet omgedraaid) begrijp ik pas zijn rol. Hij loopt naar de pooltafel, stop er een muntje in, neemt alle ballen en legt ze weer keurig voor ons klaar, om vervolgens weer zijn telefoon-houding aan te nemen. Maar hij is niet onze enige 'bediende' zo blijkt. Er staat nog iemand een televisie kapot te gluren wachtend op het moment dat een van ons het laatste slokje bier neemt, zo blijkt. 'Another one?' vraagt hij nog voor ik het glas kan neerzetten. Drie biljartende mannen en twee mannetjes. Laten we het maar service noemen, zeg ik wederom. Ik ga er rustig een nachtje over slapen. Morgen weer een dagje op kantoor, foto's uitzoeken en interviews uitwerken. Het was inderdaad een enerverende dag.

Schoolplein - https://youtu.be/Sp2DRlXDK3g
Klaslokaal - https://youtu.be/g7BUWSyHm2k
Ondereg - https://youtu.be/TEUkHJXJ5CU


Geschreven door

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Wow, wat een impressies!

David 2020-01-16 22:12:44

Mooi en indrukwekkend.

Irene 2020-01-16 23:38:21

Leuk zo te lezen. En je hebt er filmpjes bij kunnen zetten (dat moet ik nog even van je leren).

vakantie2019 2020-01-17 15:12:56

Wat een bijzondere ervaring broer(tje)

Joke 2020-01-17 18:41:38

Mooi en interessant je ervaringen zo te kunnen volgen. Het cultuur schok(je) kan ik mij iets bij voorstellen.

Arie 2020-01-17 20:49:58

Super leuk dat er filmpjes bij staan.🤗♥️

Nikki🤸‍♂️ 2020-01-19 09:57:52
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.