Vandaag staat er geen bezoek gepland en ben ik gewoon op kantoor. Dat kantoor is dicht bij het hotel (zie filmpje) en slechts zo'n 300 meter lopen. Ondanks die korte afstand is er genoeg om je over te verbazen. Niet in de laatste plaats als gevolg van het feit dat iedereen op elk moment wel iets probeert te verkopen. Zo zie ik een man op een muurtje zitten met 4 schermlampjes. Als ik 's avonds terug naar het hotel loop, zit de man niet meer op het muurtje maar loopt hij over de parkeerplaats met ... inderdaad nog steeds dezelfde 4 schemerlampjes die hij probeert te verkopen. Een andere man loopt met een handvol ruitenwissers waarvan hij hoopt dat er enige interesse in is. En hij loopt hier regelmatig rond. De jongen met de nootjes is inmiddels een 'echte vriend'. Van ver af groet hij mij vriendelijk. En als ik voor de tweede keer een zakje nootjes bij hem koop, vraagt hij me nog net niet ten huwelijk. Op straat zie ik ook een "kippenhotel" of eigenlijk is het meer een "death row". Je kan je eigen kip uitzoeken en onder het genot van een drankje wachten terwijl je kip naar wens wordt geprepareerd. Verder is er de grote hoeveelheid 'car wash' wat opvalt. Ik concludeer dat we in Nederland vechten tegen het water en dat hier stof de grootste vijand is.

Op straat wordt ik steevast door iedereen nagekeken en regelmatig vriendelijk begroet. Zo ook door de verkoper van de hardware store die in hetzelfde pand als waar wij kantoor houden, zijn handeltje heeft. Ook deze ochtend word ik vriendelijk begroet en geeft hij me een hand. Nadat hij zich netjes heeft voorgesteld en mijn naam heeft gevraagd, verteld hij dat hij me graag privé wil spreken. Uiteraard ben ik de beroerdste niet, maar vraag voor de zekerheid toch maar naar de aanleiding van deze onverwachte uitnodiging. Hij geeft aan dat hij een betere positie in de kerk kan krijgen met wat ondersteuning. Iets zegt me dat hij in één specifieke manier van ondersteuning is geïnteresseerd, money. Morgen maar weer aardig gewoon zwaaien.

En tot slot van 'wat zo allemaal opvalt op straat' het verkeer. Zuid Italië is er georganiseerd bij en dat is zachtjes uitgedrukt. Elk denkbaar vervoermiddel, van voetganger al dan niet met volgeladen handkar, tot de auto's die bij ons het straatbeeld bepalen, rijdt hier door elkaar. En dan zijn de tuk tuk's, mtatata's (kleine taxi-busjes) en bussen sterk oververtegenwoordigd. De mtatata's herken je aan de schuifdeur die openstaat en waaruit iemand hangt. Zijn functie is om zoveel mogelijk aandacht van potentiële klanten te trekken. En als iemand aangeeft mee te willen, dan wordt er ter plekke gestopt. Eigenlijk best handig. Daartussen door rijden motoren die ook als taxi-vervoer dienen en eigenlijk altijd twee passagiers hebben. De eigenaar is verplicht een geel fluoriserend hesje te dragen voor de veiligheid en dan is vervolgens een helm wel een hele investering, vermoed ik zo. En ja, deze mannen rijden bij drukte ook gewoon lángs de weg, op de plaats waar de voetgangers geacht worden te lopen. Maar eerlijk is eerlijk, onveilig voel ik me niet. Het beweegt allemaal vlekkeloos naast elkaar en echt hard rijden is hier geen optie. De staat van de wegen laat dat nou eenmaal niet toe.

Op de snelweg hebben ze een andere manier van snelheidsbeperking, drempels. Of eigenlijk moet ik schrijven DREMPELS. Als je deze met een gangetje van 110 zou nemen ga je gegarandeerd met de bandjes van de vloer. De drempels zijn ongeveer twee keer zo hoog als de gemiddelde drempel die wij kennen. Afremmen is dus absoluut noodzakelijk. Maar de reden van de drempels is zo mogelijk nog verbazender want direct erachter ligt een ...... voetgangersoversteekplaats. Gewoon midden over de snelweg. Tja, wat zullen we daarvan zeggen. Bij ons ondenkbaar en hier volstrekt normaal. Gelukkig houden mijn Uber chauffeurs er rekening mee.

En last but not least, doet de politie op de snelweg zo af en toe ook een controle. Om er zeker van te zijn dat je niet stiekem doorrijdt, hebben ze een soort van spijkermat. Gezien de afmeting van de spijkers ben ik er zeker van dat het gaat werken. Mijn 'collega' verteld naar aanleiding hiervan het verhaal van een oude missionaris. De beste man had in zijn buurt ook een politie team dat dagelijks zo'n spijkermat neerlegde en op steeds op zelfde tijd weer verwijderde. Tot het moment dat ze het een keer vergaten en de oude man vier nieuwe banden kon kopen en een boete mocht betalen. Enige compassie was het niet gegund.

Ik ga me hier lekker bijven verbazen, dat is toch wel een van de leukste dingen van reizen. Genieten jullie lekker van de foto's en de fimpjes en laat weten wat je ervan vindt.

Van Kantoor naar Werk: https://youtu.be/7i3FPKOBC4g.
Voetgangersoversteekplaats: https://youtu.be/eKMSa6KN4dI

Geschreven door Benny.in.Kenia