Een een goede vlucht in een mooi fonkelnieuw KLM toestel, maar helaas moesten ze op het eten bezuinigen. En dan te weten dat ik echt niet veel eet. Maar goed.

De aankomst in Nairobi is interessant. Buiten staan heel veel mannetjes te wachten met een bordje in hun hand. De mannetjes zonder bordje komen als vliegen op de pot met stroop af met maar een uitdrukking: "Taxi?". En een 'nee' weerhoudt hen er niet van het nog een paar keer te vragen en je nauwlettend te volgen. Gelukkig had ik 'mijn mannetje' gevonden en konden we naar het hotel in Thika vertrekken.

De hotelkamer wordt sfeervol verlicht met hard LED licht, heerlijk. Alhoewel Thika een middelgrote stad is, moet er toch veel lawaai worden gemaakt. Ondanks een reis van 15 uur zijn oorpluggen noodzakelijk om het geluid van buiten te dempen. Gelukkig zaten ze de volgende ochtend nog goed, want het blijkt dat het hotel naast de International Christian Church is gelegen en het was ... inderdaad zondag. Met veel enthousiasme werd er, na een mini opzwepende preek, gezongen en ik vermoed ook gedanst. En dat gewoon 2.5 uur lang !!

Na het ontbijt met een medewerker van DEAN op pad voor een rondleiding door Thika. Te voet door de streetmarket die eruit ziet zoals je verwacht. Weinig oppervlak, veel kraampjes. En dan die spullen. Interessant is misschien wel het beste woord. En van maandag t/m zaterdag is het hier helemaal vol. Opvallend is de man op een fiets (die op een soort standaard is gezet) die al trappend een slijpschijf aandrijft. Zo kan je je messen, scharen en gereedschap laten slijpen. Het bestaat nog echt. Het centrum, en in het bijzonder het busstation, is een geweldige chaos waar de mensen doen wat ze moeten doen. Het zij 'spullen verkopen' of 'proberen toeristen te vervoeren' of 'op hun motor hangen om .... op hun motor te hangen' denk ik. Want enige vorm van andere activiteit dan 'hangen' zie ik ze niet doen.

Het Hotel Blue Post is een oase van rust. Het is tevens een stadspark met een mini dierentuin. De verdwaalde krokodil ligt er verveeld bij. De schildpadden tonen nog meer activiteit. Meest opvallend: bij de slangen expositie zit zomaar een vitrine met allemaal buitenlands geld, inclusief de naam van degene die het gedoneerd heeft. Verder valt de speeltuin op die in Nederland zelfs voor het oud ijzer niet op een goedkeuring kan rekenen.

In de tuin, met uitzicht op de waterval, eten we wat en genieten we van een bandje (gitaar, zang, drum). De muziek klinkt me wat kinderlijk in de oren, maar het is sfeerverhogend. Het eten is zeker geen fastfood in de letterlijke zin, ondanks dat het een gewone cheeseburger met friet is. De ober geeft aan dat het slechts 30 (!) minuten duurt voordat we ons eten zullen krijgen. We zijn dan ook niet verbaasd als na een uur eindelijk ons bordje komt. Iets met Hakuna Matata? Ondertussen wordt de band enthousiaster en is het tijd om te gaan.

Beetje lezen en relaxen op de hotelkamer en 's middags nog een drankje met Peter (de andere DEAN medewerker).

's Avonds nog wat eten. Deze keer super snel geserveerd, al was het alleen al omdat blijkt dat na 30 minuten het restaurant ging sluiten.Dus het kan wel.

Morgen: first day at the office en overmorgen het eerste school bezoek. Ik kijk er naar uit.

Geschreven door Benny.in.Kenia