Net nadat mijn bericht van gisteren was verstuurd stelde ik vast dat er een foutje in geslopen was. Het was uiteraard nog maar de 18de fietsdag i.p.v. de 28ste. Mijn excuses hiervoor.
De rit van vandaag werd weer gekenmerkt door de ene na de andere korte maar toch pittige beklimming gevolgd door eveneens korte afdalingen maar die uiteraard snel achter de rug waren. Samengevat en rekening houdend met de bagage die moest worden meegesleurd betekende dit “vermoeiend”.
Traag klimmend over de hellingen konden we weer genieten van de prachtige panorama’s, vandaag in hoofdzaak geel gekleurd door de talrijke zonnebloemvelden overkapt door een dik wolkendek. Doet me denken aan de schilderijen van Vincent Van Goch. Een landschapsschilder zou in deze streek zijn hartje kunnen ophalen, zeker indien in het decor ook twee Compostelafieters zou worden opgenomen.
Op het middagterrasje hebben we Patrick ontmoet, een alleenstaande werkloze bakker van 60 jaar. Nog 2 jaar moest hij werkloos zijn om daarna gelukkig gepensioneerd te worden. De werklozensteun was voor hem ruim voldoende om te genieten van het leven. Comfort en luxe was aan hem niet besteed. Tijdens de zomermaanden wandelde hij van het ene dorp naar het andere, dronk op elk terras zijn pintje bier, wist ‘s morgens niet waar hij ‘s avonds zou slapen en maakte zich om niets meer zorgen.
Buiten verwachting snel kwamen we om 15 h. aan in Castéra Verduzan. Een slaapplaats was toen nog niet geregeld maar op een camping werd ons voor een pelgrimersprijsje een luxe tent aangeboden. Goed voor één nacht.
Morgen plannen we weer een langere rit in naar Lourdes. In de reeds gereserveerde slaapplaats worden we verwacht tegen 17 h. ten laatste. Dus vanavond op tijd onder de dekens en morgen om 6 h. uit de veren.
Tot morgen.

Geschreven door Theo.fietst.naar.Santiago.de.Compostela