De camperplaats waar we verblijven , ligt dus aan een kasteel.
Dat kasteel is omgeven door water en je kan het kasteel bereiken door een brug.
Wat wel grappig is, is dat het sanitair dat we moeten gebruiken, dat dat dus aan de andere kant van dat water ligt, je moet via het kasteel er naartoe, wat eigenlijk totaal niet practisch is.

We nemen een uitgebreid ontbijt in het hotel op de hoek, dat is een x iets anders, en het smaakt!
Daarna wandelen we naar de abdij, die niet te vinden is…of er niet meer staat, dat kan ook nog!😂
Foutje in onze gids?

Maar niet gelaten, de zon schijnt en we wandelen via het centrum terug.
Wat opvalt is, is dat er geen kat te zien is.
Het centrum is redelijk groot, vind ik, maar er is echt niemand op straat….vreemd…

Het kasteel kan je bezoeken, maar pas in de namiddag, dus beslissen we om niet te wachten en verder te rijden naar Växjö, waar we het glasmuseum gaan bezoeken, we zitten nl midden in de wereldberoemde glasstreek waarvan de Kosta glasfabriek de meest bekende is, maar in dit gebied zijn er nog zeker 20 andere te vinden.

Voor we naar Växjö rijden, maken we een tussenstop in Granna, het centrum van de snoepkerststokken die je zo vaak als decoratie in kerstbomen ziet hangen.
We hebben er 1 winkel uitgekozen om te bezoeken omdat deze winkel ook de productie van het snoepgoed toont.
Helaas, geen productie vandaag, maar wel een prachtige overvolle winkel.
Iemand van het personeel vertelde ons dat het lekkers was uitgevonden door een dame, Amalia Eriksson, en dit 170 jaar geleden.
Het is een Zweeds product en geen Amerikaans, zoals heel veel mensen denken.

Tijd om onze weg verder te zetten naar het glasmuseum!

We rijden op een mooie baan, zoals zovele in Zweden, met aan beide kanten prachtige bossen in alle kleuren…
Steven is geconcentreerd aan het rijden terwijl ik op de gsm nog iets opzoek over dat glasmuseum, als Steven plots heel hard : PAS OP!!! roept, gelijktijdig op de rem trapt, alles dichtgooit en uitwijkt voor 3 grote elanden!!
Ze kwamen 20m voor ons plots schuin uit het bos gerend, aan de bestuurderskant de baan op, ineens!
Ik wist niet wat ik zag!

Hoewel ze de mobilhome op dat moment konden zien, blijven ze toch onverstoord schuin de weg oprennen, alle drie achter elkaar.

Eland nummer 1 passeert de neus vd mobilhome in een fractie van een seconde en rent het bos in.
Eland nummer 2 volgt nummer 1 maar doordat Steven de mobillhome nog niet volledig tot stilstand gezet heeft, remt dat beestje eigenlijk zelf af en komt pal aan de zijkant van de mobilhome tot stilstand op wankele poten om dan via de achterkant van de mobilhome meteen ook het bos in te rennen.
Met eland nummer 3 hebben we ons niet kunnen bezighouden omdat we te druk bezig waren met de nummer 1 en 2 en de mobilhome onder controle te houden.
We vermoeden dat eland nummer 3 meteen langs de achterkant het bos is ingelopen.

Je moet weten dat dit alles slechts in enkele seconden gebeurd is, hé.
Meteen na het gebeuren zet Steven de mobilhome aan de kant.’’
Ik bibber in mijn benen en mijn hart gaat tekeer als zot, ik besef nog niet goed wat ik juist gezien heb, het moet nog even binnenkomen….
Ik staar naar het bos, zie niks, hoor niks natuurlijk….
We weten dat ze alledrie ok zijn en dat ze waarschijnlijk ook heel hard geschrokken zijn.
De hele verdere rit houden we toch beide boskanten goed in het oog….stel je voor…

Een uurtje later, ondertussen ben ik wel bekomen, komen we aan bij het glasmuseum.
Het is een mooi opgezet museum waaruit de belangrijkheid van glasproductie in dit gebied blijkt.
We zien het ontstaan ervan, het verloop en ook de productie in het heden.
We maken via foto’s kennis met verschillende ontwerpers en hun ideeën, de ene heeft er leukere dan de andere, en we zien hoe een simpel glas of kom geboren wordt.
Het lijkt makkelijker dan het is, geloof me!

Na al dit moois zoeken we een camping tussen Kosta en Nybro, ik laat nog wel weten wat het geworden is!

Geschreven door Stebawava.on.the.road