Na een koude nacht beginnen we de dag met een stralend blauwe hemel en volle zon!
zalig!.

Vandaag bezoeken we het Sámi Siida - Márkanbáiki, oftewel een rendierboerderij.
Vermits ik deze beestjes niet ben tegengekomen onderweg, wil ik ze toch graag van heel dichtbij zien, en hier kan dat!
Hier mag je zelfs bij hun op de wei lopen.

De boerderij is gelegen in Jukkasjärvi, een 17 km van de camping.
Met het openbaar vervoer zijn we er binnen 30 min.

Deze boerderij heeft ook een openluchtmuseum waar het leven van de Sami eigenlijk in woord en beeld te zien is.
In een vorig reisverslag heb ik reeds over de Sami gesproken….

We wandelen richting wei en daar staan ze dan….. de prachtige rendieren.
Er werd ons wel aangeraden niet te dichtbij te komen want de mannetjes kunnen agressief uit de hoek komen omdat ze bronstig zijn, het is paartijd.
Maar we staan dicht genoeg en blijven ruime tijd kijken naar deze dieren.

Bij elke stap die ze zetten, horen we een soort van “ klik” in hun poten.
Dit zou een botje in het kniegewricht zijn dat dit geluid veroorzaakt.
Langs de ene kant is dit in hun voordeel, omdat bij sneeuwstormen de ene groep rendieren de andere groep kon horen en zo konden ze zich bij elkaar aansluiten.
Het nadeel: ook de vijand hoorden hun al van ver komen…..

Hier en op deze moment kiezen we een naam voor onze mobilhome:

MOOSE!!

En we kopen zo een schattig pluchen elandje voor op ons dashboard! Hahahahaha!!!
Waarom?
Zweden is onze allereerste grote reis met de mobilhome, na verschillende keren uitgesteld geweest te zijn, eindelijk aan het gebeuren nu.
En als je zoveel uur doorbrengt in uwe mobilhome, dan krijgt ge daar nen band mee, he, en af en toe zeg ik,daar dan iets tegen, vooral bij bergop dan:
Komaan , stoempen!
En nu kan ik zeggen: komaan Moose, stoempen, je kan het!!! :)

En het is een blijvende herinnering aan onze eerste grote reis, de eerstevan hopelijk nog vele!

Na het bezoek aan de boerderij, wandelen we naar het icehotel, een 500 meter verder.
Het ijshotel werd voor het eerst opgebouwd in 1989.
Jaarlijks wordt dit half november uit ijs en sneeuw opgetrokken.
In de lente smelt alles langzaam weg.

Ondertussen werd er in 2016 een op zonne - energie draaiend ijshotel gebouwd dat het hele jaar door open is.
Het heeft een ijsbar waar ijskoude drankjes geserveerd worden in glazen van 🧊 op een salontafel van 🧊 🧊 🧊 .
Er zijn 18 kamers allemaal van sneeuw en ijs elk met een eigen thema.
Je kan hier het hele jaar door overnachten, zelfs bij - 40!
Je slaapt in een ijsbed op een echte matras met rendierhuiden.
Je slaapt enkel met sokken en thermisch ondergoed en je krijgt een speciale slaapzak die deze temperaturen kan trotseren.
Speciaal, maar nee dank u, na dit bezoek ben ik lichtjes verkleumd en verkies ik straks toch de warmte van de mobilhome.

Met een heerlijke koffie wachten we op de bus die ons naar het nieuwe centrum van Kiruna zal brengen.
Ja, Kiruna heeft een oud en een nieuw centrum, en dat komt namelijk zo:

kiruna behoort tot de grootste gemeenten van de wereld qua oppervlakte.
Het is de locatie van de hoogste berg van Zweden, de 2014 meter hoge Kebnekaise.

Kiruna dankt zijn ontwikkeling grotendeels aan de ijzerertsmijnen, die we spijtig genoeg niet konden bezoeken vandaag.
Door het werk in de Kirunavaaramijn ( de mijn die we wilden bezoeken) ontstaan gevaarlijke verzakkingen omdat ze intussen al bijna onder het oude centrum ijzererts aan het ontginnen zijn en daarom wordt Kiruna naar een veiligere locatie verplaatst, 4 km verder.

Wij zitten op 1.3 km van het oude centrum van Kiruna en het nieuwe centrum hebben ze voor een stuk al opgebouwd, 4 km van waar we zitten….
Hoe zot is dat??
Verhuisd is een heel centrum?
Mensen worden onteigend, huizen worden afgebroken, allé, het volk is verplicht om te volgen, geen keuze.
Ja, je hebt altijd een keuze, maar stel dat je je hele leven doorbracht in dat huis, afbetaald hebt en nu opnieuw moet beginnen?
Jaja, de staat draagt wel bij, een peuleschil.
Enfin, tegen 2035 zou het klaar zijn…..

Toen we Kiruna binnenreden vonden we het al lijken op een industriestad, work in progress, maar nu snappen we waarom…
Echt…. Heel Kiruna is nen bouwwerf….

Gelukkig blijft de dame van het toeristenbureau positief.
Zij verhuisd nl naar een beter appartement in het nieuwe Kiruna….
Voor haar geen ijskoude avonden in de winter meer, geen invasie van spinnen in de herfst en geen afvoerproblemen meer waarbij het water bij haar bleef binnenstromen.

Toch zeker al 1 iemand gelukkig hier!

Na onze wandeling door het nieuwe centrum keren we met de bus terug naar ons veilige nest .
Douche, ons Lot terugbellen ( want die belt natuurlijk als ik onder de douche sta!)reisverslag bijwerken, hapje eten en beddeke.
Morgen een rit van 375 km voor de boeg, richting Luleä, een rit voor Steven deze keer.
Ja, we wisselen elkaar af, de ene dag rijdt Steven en is Bibi copiloot en de andere dag is het andersom.
En pas op, piloot zijn is soms niet makkelijk, maar copiloot….how, den diene zorgt ervoor dat ge de juiste baan neemt ( als ge niet op gps rijdt) en zoekt een camping in de buurt van de eindbestemming, en da’ s soms ook gene cadeau, zenne!

Slaap ze!

Geschreven door Stebawava.on.the.road