Vandaag deel 2 van de wildernisroute!

Na een goede nachtrust ( voor mij dan toch, Steven heeft last van snot en een binnensmonds kuchje) zetten we onze weg verder.

Ik denk dat ik niet heel veel te vertellen heb vandaag, we hebben vooral genoten van de natuur, da’s echt niet te beschrijven!
Je komt vanuit een landschap met veel bos en al die mooie herfstkleuren, naar een woester landschap….
De bomen verdwijnen en maken plaats voor rotsen, een heel andere bodembedekking, ook wel kleurrijk maar laag tegen de grond.
Het is echt heel indrukwekkend en ik vergeet soms mijn gaspedaal in te drukken…
Zoveel te zien…ik zie zelfs sneeuw hoog in de bergen.

We komen op het Stekenjokkplateau, met een 876 meter boven de zeespiegel.
Dit is het hoogste punt van de wildernisroute.
We parkeren en stappen een stuk het plateau op, om te kijken, om te genieten en om stil te staan bij al dit moois.
Je hoort niets…
Enkel de wind……

Diep onder de indruk zetten we onze weg verder tot in Fatmomakke.
Dit is de best bewaarde Samische kerkstad in Zweden.
De Sami’s zijn van oorsprong een nomadisch volk dat het Noord-Europese Lapland bewoont.
Dit gaat van Noorwegen over Zweden en Finland tot in Rusland.

Een deel van de Sami leefde traditioneel als nomaden die rendierkudden volgden in hun jaarlijkse voedseltrek.
De rendieren leverden melk, vlees en huiden en ze deden natuurlijk ook dienst als trekdier voor de slede.
Andere Sami leefden dan vooral van de visserij.

Ze leefden in lage koepelvormige hutten, ik vind het toch meer op tipi’s lijken…
Oordeel zelf!

We lopen doorheen het sami dorp, wat natuurlijk niet meer bewoond is, enkel een weekend voor de lente begint en een weekend voor de herfst begint, dan komenze hier samen, iedereen die verbonden is met de Sami.

Dit dorpje is sinds de 18 de eeuw een kerkdorpje:
De rondtrekkende Sami zijn eeuwen geleden bekeerd tot het christendom en hebben sindsdien kerkjes met houten tenten en hutten eromheen waar ze kunnen verblijven wanneer ze de kerk willen bezoeken, bij huwelijken, feestdagen….
Het is nog steeds in gebruik.

Het is mooi om te zien en heel leuk om hierdoor te wandelen, we zijn wel even bezig hier!

Na al dit moois rijden we verder naar Trappstegsforsen.
We volgen de pijltjes en rijden al snel een parking op, boenk met onze neus op al het moois!

We zien een waterval die in de vorm van een trap naar beneden stroomt, heel indrukwekkend!

Maar dat is het dan ook, na 10 min. rijden we verder richting Vilhelmina, ons eindpunt van de dag.
Ik had ergens gelezen dat hier een heel erg lekker visrestaurant was met de beste zalm ter wereld, dus daar wou ik graag naartoe…

Helaas pindakaas!
Gesloten in het weekend!
Dat is nu toch ook niet commercieel, hé, wie sluit er zijn restaurant nu in het weekend?
De restaurants die dus niet veel klanten hebben in dit seizoen….

Echt jammer, maar we blijven niet tot maandag, ‘t zal zelf koken ( of opwarmen) worden…..

Aangekomen op de camping installeren we ons , nemen een douchke en kruipen na het avondmaal ( zelf opgewarmd) in onze nest.
Oh ja, klein detail….we staan op een camping met onze neus naar….een meer!

Geschreven door Stebawava.on.the.road