Vandaag naar Helsingborg, 43 km verwijderd van onze huidige locatie.
We willen er de “Kärnan” toren bezoeken.

Deze toren is 35 meter hoog met 4,5 meter dikke muren en 7 verdiepen, allé, dat was toch zo in 1300.
Bij het herbouwen hebben ze er 2 verdiepen uitgelaten.
Dezer dagen telt de Kärnan toren dus 5 verdiepen en een kelder.

De Kärnan toren was een deel van een groot middeleeuws fort dat bekend stond als het kasteel van Helsingborg.
Daarna heeft de stad zich verplaatst richting zee omwille van de visvangst.
Helsingborg behoorde toen nog tot het Deense koninkrijk.

Na vele oorlogen tussen de Zweden en de Denen werd de provincie Skäne waartoe Helsingborg ook behoort, eindelijk Zweeds in 1658, en bleef het zo….

Het uitzicht bovenop de toren is echt fantastisch!
Veel wind ,maar fenomenaal!
Ik ben blij dat ik alle trappen richting toren genomen heb, en dan nog is alle trappen IN de toren erbij en dan ook nog is alles in de omgekeerde richting terug naar beneden!!
Work out for today? Check!
En Steven? Da’s precies dat diene dat elke dag doet: niet moe, niet uitgeput, niet buiten adem en ook geen zweet….
I’ve married superman!

Terug aangekomen in de mobilhome zetten we koers richting Götenborg, weer een 200 km verder.
Götenborg blijkt de 2 de grootste stad (na Stockholm) van Zweden te zijn.

Aangekomen op een camping vlavbij het centrum van Götenborg ( 4km) installeren we ons en de boys en kruipen we de fiets op richting centrum voor een happeke.
We vinden op slechts 2 km verwijderd een gezellig typisch Zweeds restaurantje met slechts 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten, wat de keuze heel erg makkelijk maakt.
We kiezen allebei voor vlees en vis…
Buikje rond, koffietje achteraf en hop, terug de fiets op richting…..bed…..
Na een heerlijke douche ( met ieder zijn eigen aparte cabine :)) kruipen we onder de wol.
Morgen bezoek Götenborg city!

Na de ochtendrituelen ( opstaan, oefeningen, beker water, kattebak proper maken, eten en drinken boys, stofzuigen want de boys verliezen nog steeds veel haar, koffie, ontbijt, nog ne koffie, afwas) zijn we klaar voor Götenborg.
Op een goei 10 min en 42 sec zijn we in het centrum.
We hebben wel pech met het weer, van diene druilerige miezerige kakregen…..
We zetten ons kapke op en fietsen door het centrum, stoppen waar we willen stoppen, en komen terecht in “Haga”, de vroegere arbeiderswijk van de stad.

Het is één van de weinige plaatsen om het oude Göteborg te ervaren.
De keistraatjes, binnenplaatsen en huizen van hout en steen worden bevolkt door ambachtslieden, met overal winkels, cafés en restaurants, maar zo van die echte vintage winkels, echt iets voor ons Lot!

Tijdens de industrialisatie van de 19 de eeuw groeide hier een sloppenwijk, vol mensen die naar de stad kwamen om werk te zoeken.
In de jaren 1960 en 1970 werd Haga snel armoedig en wilde men de wijk slopen.
Breed publiek verzet tegen de plannen zorgde ervoor dat belangrijke gedeelten behouden bleven en dat de huizen werden gerenoveerd.
Enkele van de gouverneurshuizen kunnen worden bezichtigd.
Deze werden rond 1880 gebouwd, toen de regels uit 1854 die houten huizen van meer dan 2 verdiepingen in het centrum verboden, werden omzeild- met goedkeuring van de gouverneur.
Als het gebouw een bakstenen begane grond had , mochten er 2 houten verdiepingen op gebouwd worden.

Moest het nu niet regenen zou alles er nog veel mooier uitgezien hebben, maar ja, nemen zoals het komt, tijd dus voor “fika”!
“Fika” is een moment waarop mensen samenkomen om koffie te drinken, gebak te eten en bij te praten.
Dat is dus precies wat wij gaan doen!

In de namiddag heeft Steven een bustour geregeld, zo kunnen we toch even droog een ander deel van de stad bezichtigen onder begeleiding van een gids.
Natuurlijk…. Het was geen gewone bustour…. Deze bus ziet er uit als ….kweeniet….een haai?
Op het reclamebord aan de opstapplaats wordt me het één en ander duidelijk…
Deze bus neemt ook een duik in het water!!!

Dus ik weet niet goed in hoeverre we droog zullen blijven, spannend!
Bij het instappen bekijk ik de bus kritisch: ik zie geen plassen, het tapijt is droog, de zetels ook, ok, zo erg zal het dus wel niet zijn…

We starten de toer en rijden langs de Göteborgsoperan (operahuis), de Barken Viking ( 1 van de weinige bewaard gebleven viermastbarken uit het grote zeilschepentijdperk), standbeeld van Gustav Adolfs Torg, de stichter van Götenborg ( hij wijst zo met zijne vinger naar beneden, waarmee hij eigenlijk wil zeggen: en hier komt Göteborg), en nog meerdere belangrijke gebouwen om dan uiteindelijk te belanden in…. Het water!

De bus is dus eigenlijk een amfibievoertuig, het is een oceanbus.
We rijden een parking op en daar heb je dan een slagboom vlak voor het water.
De gids vraagt om de veiligheidsgordels los te klikken, voor in het geval dat….
Ze verwijst naar de reddingsvesten die boven ons hoofd hangen en dan…. Geeft de chauffeur volle gas en plof, het water in!
Hilarisch!!!

Na een klein toerke keren we weer veilig en wel aan land en rijden we terug naar de opstapplaats.
Onze gids wist ons nog iets leuk te vertellen:

Toen ze de bus 2 jaar geleden aangekocht hadden, hebben ze haar ( ze is vrouwelijk, dat wordt straks duidelijk) helemaal laten ombouwen door een amerikaanse specialist, tot een amfibievoertuig.
Ze gaven haar de naam “Estelle”, verwijzend naar de dochter van kroonprinses Victoria en prins Daniel.

Uiteraard moest de bus grondig getest worden.
Alle testritten en verbeteringen moesten in het grootste geheim gebeuren, dus ‘snachts, en een oud vrouwtje zag het allemaal gebeuren en belde in paniek de hulpdiensten!
Er is een bus in het water gevallen, iedereen zal verdrinken!

De hulpdiensten kwamen ter plaatse alsook de plaatselijke media!
De bus, Estelle, behaalde de voorpagina’s en het verhaal kwam ook aan de oren van de dochter van de kroonprinses.
Zij vond het geweldig dat een amfibievoertuig naar haar werd vernoemd en wilde dus ook een ritje op de bus maken.
De kroonprinses en de prins huurden dus de hele bus af voor hun 3 en…… 15 securitymensen om te voldoen aan de wensen van prinses Estelle.

Of dit verhaal waar is of niet, laat ik aan jullie over….
Steven vond niks officieel terug over dit verhaal, maar….. ik vond het leuk om te horen en te vertellen!

Na de bus nog wat rondgefietst en dan iets gaan eten in een overheerlijke “meet” restaurant.
Moe en voldaan keren we terug naar de camping en maken we ons klaar voor de nacht…

Geschreven door Stebawava.on.the.road