Vanmorgen zijn we richting het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland gegaan, we hadden wat dingen die we onderweg daar naartoe wilden bekijken. Het eerste was "Jack's blowhole". We moesten eerst vanaf de grotere weg over een gravelweg langs bijna drooggevallen zee-armen naar het strand om daar vervolgens een wandeling van ongeveer 20 minuten te maken (met onderweg onwijs mooi uitzicht op de zee die op de kust sloeg) voor we bij een gat in de aarde kwamen. Helemaal beneden in de diepte was water te zien dat vanaf zee het gat in stroomde, je zag echt de golfslag opkomen.

Daarna gingen we naar "Cathedral caves", maar onderweg zagen we een bordje van een waterval en daar zijn we eerst gestopt, we waren er toch. Na een wandeling van ongeveer 20 minuten door een onwijs groen en soms best heel steil bos kwamen we bij een waterval die er erg mooi uitzag, de Matai falls, en daar vlak boven was er nog ééntje die nog mooier was, Horseshoe falls. Daarna weer door naar de grot, maar wat een geluk dat we even gestopt zijn.

Over even stoppen gesproken... naar de grot reden we over een hele mooie weg langs de kust en Karin is bij Florence Hill lookout even uitgestapt om een foto te maken van de kustlijn ver beneden. Bleek dat later het strand te zijn waar we naartoe onderweg waren, een uurtje later liepen we daar gewoon beneden!
Om bij de grot te komen moesten we eerst over een gravelweg naar boven om te parkeren, daarna moesten we door een soort oerwoud naar beneden naar het strand lopen om vervolgens over dat strand naar de grot te lopen. Bij de grot stond een man die ons uitlegde dat de grot eigenlijk twee grotten zijn die achterin in verbinding met elkaar staan. De tweede grot was ook alleen op die manier te bereiken, want het water kwam de ingang binnen. Sowieso kun je alleen bij laag tij naar binnen, anders zijn ze gesloten. Mooi om te zien en zeker de afdaling en klim terug omhoog waard... tenminste... wie weet hoe het over een paar dagen gaat, qua spierpijn.

Daarna naar het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland gereden, maar daar was het koud en waaide het behoorlijk en het zag er niet heel bijzonder uit, dus zijn we niet naar beneden gelopen. We hadden nog één waterval op het programma en dus weer verder met de auto.

De waterval was de "McLean fall". Ook hier moesten we een stuk door de bossen lopen, maar ook deze keer was dat het waard. Een hele mooie en ook een stuk hogere waterval was onze beloning. Trouwens, de wandelingen door de bossen hier zijn het op zich al waard. Wat een grote varens, wat zijn de bomen mooi begroeid met mos, en wat een onbekende en soms mooie bomen trouwens.

Daarna naar huis om het eten te gaan maken, tegen achten zaten we aan tafel, maar dat was vandaag geen punt, want voor de komende dagen hebben we onze overnachtingen al geregeld, dus daar hoefden we niet meer naar te kijken.
Maar wat was het een mooie dag. Wat een bijzondere omgeving, onwijs heuvelachtig, naar het zuiden toe werd de weg steeds kronkeliger met om elke hoek weer een nieuw uitzicht (soms totaal onverwacht ineens heel weids en wat vlakker, soms ineens de kustlijn, of soms juist heuvels in allerlei kleuren groen, met witte stipjes, heel veel witte stipjes)

Geschreven door Ozzie103