Omdat we gisteren hadden besloten om nog een nacht in Wangaratta te blijven konden we vanmorgen een beetje uitslapen, want we hoefden niet verder te trekken. We hadden wat leuke dingen in de buurt gevonden. Eerst nog even koffie gehaald en daarna naar onze eerste bezienswaardigheid. Paradise falls.

Het eerste deel van de rit ging over asfaltwegen, maar ongeveer 10 kilometer voor de waterval ging de weg over in gravel. En aangezien het hier heel droog is hadden we een behoorlijke stofwolk achter de auto aan. Gelukkig kwamen we niemand tegen, want het zicht achter een auto was wel heel beperkt. Onderweg zagen we onze eerste levende kangaroe wegspringen in de berm. Alle andere tot nu toe lagen dood langs de weg. Eenmaal bij de waterval moesten we nog een stukje lopen over een redelijk aangelegd paadje. Helaas was het zo droog geweest dat er geen water over de rand kwam (hadden we al rekening mee gehouden), maar dat maakte de omgeving niet minder mooi.
Terug naar de asfaltweg reden we wat sneller dan op de heenweg, dus onze stofwolk was ook flink wat groter..

Onze volgende bestemming was Powers lookout. We gingen ongeveer half twaalf bij de waterval weg en kwamen onderweg een leuk restaurant tegen waar we geluncht hebben. Het bleek Italiaans te zijn, daar zijn ze hier erg gek op, máár, dit was wel een erg goede Italiaan. Karin had arancini met pompoen en ik gehaktballetjes in een tomatensausje. Beide erg lekker. Daarna weer verder en ook hier was het laatste stuk een gravelweg (met weer een levende kangaroe langs de kant). Eenmaal bij de lookout bleek dat de "bushman" Powers hier zichzelf verstopte voor de politie omdat je de hele vallei kon overzien. Er waren dan ook twee uitkijkpunten aangelegd. De eerste was direct bij de parkeerplaats en voor de tweede moesten we met een smal steil trapje een stuk rots af en weer op. Vlak voor we aan het eerste trapje wilden beginnen kwamen er tegenliggers aan, dus even wachten. Die mensen begonnen een praatje met ons en het bleek dat de man ons accent herkende als Nederlands (hij noemde ons dutchies). Het bleek dat hij een aantal jaar in Hamburg had gewoond, dus kon Karin nog even Duits praten hier in Australië, heel grappig, hoe groot is die kans. Verder was het uitzicht mooi, je kon inderdaad heel ver kijken.

Daarna zijn we naar een gorge gereden, waarbij ook het laatste stuk een gravelweg was, maar de gorge was helaas niet te bereiken, de weg er naartoe was afgesloten. Dus zijn we omgedraaid en terug naar het hotel gegaan. Daar op de parkeerplaats viel pas goed op hoe vies de auto vandaag geworden is... hij zit echt helemaal onder het stof!
In het dorp nog een bakkie koffie gedronken met een plakje (superlekker, vers voor ons gegrild) bananenbrood er bij en toen nog even boodschappen gedaan voor het avondeten eten. Gewoon, kip met champignons, een uitje, rijst, niks bijzonders, makkelijk en snel klaar, maar erg lekker.

Geschreven door Ozzie103