Vanmorgen om half 5 opgestaan om op tijd te zijn voor onze transfer naar het vliegveld. Om half 7 stond de auto klaar en zijn we binnen een uur naar het vliegveld gereden, het was nog rustig op de weg.
Op het vliegveld moesten we een tijdje wachten om onze koffers in te checken. Toen we eindelijk aan de beurt waren moesten we iets bijbetalen, maar dat kwam omdat de limiet bij deze maatschappij eigenlijk 20 kilo was. Na het inchecken onze koffers weer teruggekregen, want ze waren oversized, maar gelukkig was Lucy nog bij ons en die wist de weg. Daarna afscheid genomen van Lucy en in de rij gaan staan voor de security. Dat duurde niet lang, we waren er zo doorheen, dus toen maar een kop koffie gehaald.
Dat was ook het enige waar we tijd voor hadden, want we hadden de koffie net op en we konden al gaan boarden. Karin wilde eigenlijk nog even plassen, maar zelfs daar was geen tijd meer voor. We moesten met een bus naar het vliegtuig en daar zijn we gaan zitten op de ons aangewezen plekken, 23D en E.
Op een gegeven moment stond er een echtpaar een beetje te staan een paar rijen voor ons... vervolgens kwam er een stewardess naar ons toe om onze boarding passen te zien. Die waren goed, dus liep ze weer weg. Twee tellen later kwam ze weer terug en vroeg of ze ze weer mocht zien.
Natuurlijk, geen probleem. Of ze ze mee mocht nemen... dat werd lastig, want Karin had ze op haar telefoon staan.
Dus Karin mee naar voren en ze kwam even later terug met de mededeling dat we mochten verhuizen naar de nooduitgang. Er bleek namelijk een dubbele boeking op onze stoelen en bij het andere stel was iemand slecht ter been, dus had Karin voorgesteld dat wij wel wilden verhuizen, als dat hielp... En dus zat ik ineens in plaats van opgevouwen in het midden languit bij het raam. En aangezien de stoel niet meer rechtop kon blijven staan (het vliegtuig leek nogal oud) ben ik in slaap gevallen.

Bij aankomst in Jogjakarta moesten we een tijdje wachten op onze koffers, maar ze hadden camerabeelden van de bagageruimte beneden en dus konden we precies zien wanneer onze koffers op de band gingen. Superleuk om te zien, op de één of andere manier leek het wachten nu veel korter.
Daarna naar buiten en al snel onze gids gevonden. Daarna naar de auto en die was ook snel ter plaatse.
De gids, Eric, vertelde heel veel over het land en hoe de mensen leven en dat soort dingen en hij heeft de reisroute op Java met ons doorgenomen.
We zeiden dat we naar Prambanan wilden, dus zijn we rond half 4 daar aangekomen, gelijk door vanaf het vliegveld.
We kregen een gids mee (moesten we wel voor betalen) en hij heeft ons veel verteld over hoe de tempels gevallen waren en door de Nederlanders in de 17e eeuw ontdekt zijn en weer opgebouwd. Ze hebben tot 2015 gewerkt aan het complex en dat was alleen nog maar de binnenkant. Er buiten staan nog meer dan 200 tempels die opgebouwd moeten worden. Hoewel staan... er liggen brokken steen en die moeten ze nog sorteren.
Omdat we er vrij laat waren hadden we een mooie zonsondergang met het tempelcomplex in silhouet en was het ook niet heel erg druk mee. Hopelijk zijn dat mooie foto's geworden.

Daarna nog een uur in de auto naar het hotel, we zaten middenin de avondspits. De kamer was erg warm toen we aankwamen, maar de airco zou dat vast wel verhelpen. Even een extra kamersleutel geregeld voor de elektra en toen zijn we gaan eten, erg lekkere fried rice en noodles. Toen we na het eten terugkwamen in de kamer was het nog steeds net zo warm. Bij het eten hadden we een Nederlands gezin ontmoet en die zeiden dat de airco het bij hen heel goed deed.
Dus even terug naar de receptie en gevraagd voor een kamer met werkende airco. Dat kon en toen toch weer niet de kamer die ze hadden bedacht, maar wel een andere kamer. Hoe dan ook, de airco deed het, dus we waren blij.

Geschreven door Ozzie103