Vanmorgen hebben we er wat langer over gedaan om te vertrekken. We moesten tenslotte van 2 dagen inpakken en Karin wilde ál haar schoenen toch ook wel graag meenemen.

Van Vila Real zijn we richting Peso da Régua gereden om vanaf daar verder de Douro vallei te volgen. Onderweg ergens een kop koffie gedronken en naar een uitzichtspunt geweest, en wát een mooi uitzicht, maar verder een flink stuk gereden om naar Porto te gaan.

In Porto met behulp van onze aantekeningen in één keer naar het hotel gereden en ook al waren we vrij vroeg, toch konden we al inchecken. De auto in de garage geparkeerd en daarna met de metro naar het centrum van Porto gegaan.

Karin had een koffietentje gevonden met havermelk voor haar en filterkoffie voor mij, dus dat was onze eerste bestemming in de stad. Er was alleen te veel keuze en dat leverde voor de verandering eens stress op bij mij... help... wat wil ik... gelukkig werd ik geholpen door het personeel. Dat bleek een goede zet, want de koffie was heerlijk. Na nog een tweede kopje (gezet met een ander soort bonen, smaakte heel anders, maar welke nou lekkerder was... geen idee) zijn we de stad in gegaan en hebben we over de Ponte Luis I brug gelopen.
Een ijzeren brug met twee lagen, één op centrum niveau en één op rivier niveau. Eerst zijn we bovenlangs gelopen naar de zuidkant van de stad (dat was hóóg) en daar naar beneden gewandeld waar een trio de Beatles stond te spelen (je moet wel als je jezelf Magical Mystery Trio noemt). Ze konden prima zingen, het klonk erg goed, dus zijn we even blijven kijken.
Daarna een stukje langs de boulevard gewandeld, maar dat was heel druk en er stonden heel veel kraampjes met allemaal dezelfde spullen, dus zijn we omgedraaid en naar de noordkant gelopen over het lage gedeelte deel van de brug (volgens Karin nog steeds hoog).
Daar waren dezelfde soort kraampjes, dus snel doorgelopen en een zijstraat in gedoken waar we een klein barretje vonden om wat te eten. Niks bijzonders, een warme sandwich, maar wel lekker.
Toen op zoek gegaan naar Castro. Dit was ons aangeraden door Ingrid, dus daar moesten we wel heen... Castro is een klein winkeltje gespecialiseerd in Pasteis de Nata. Ook hadden ze er koffie, dus ons toetje werd een kop koffie met een Pasteis de Nata met kaneel. Ze waren nog een beetje warm en dan zijn ze wel het lekkerst. Zo lekker dat we er nog één hebben genomen... dankjewel Ing!

Hierna terug naar het hotel waar Karin heeft zitten lezen en ik de kwalificatie van de Formule 1 heb teruggekeken.

Geschreven door Ozzie103