Bolivia!
Bolivia, Samaipata
Bolivia
Ben benieuwd hoe dat gaat zijn, oud en nieuw in Bolivia, met een Familie die ik een dag van te voren heb ontmoet.
Toen ik een half uur had gezeten bij het zwembad waar Desiree mij vroeg te wachten kwam er een Boliviaanse vrouw naar mij toe die een klein beetje Engels sprak. Zei vroeg mij of ik op iemand zat te wachten of dat ik ergens een lift naar toe wou. Ik vertelde haar dat ik hier bij een familie ging wonen voor een maand en die mensen nog sliepen. Ze vroeg of ik bij haar wou wachten in plaats van buiten, de lucht was nog al grauw en misschien zou het wel gaan regen. Ik zei daar natuurlijk geen nee op, tas op de rug en ik liep met haar mee.
Toen ik bij haar aankwam lag haar moeder nog te slapen, die was vorige week over gevlogen van een ander gedeelte in Bolivia voor de feestdagen. Ze vroeg of ik al had ontbeten en of ik dan wou aanschuiven. Dat wou ik wel! Ik kreeg vers fruit en brood en koffie en een glas water, ze wou me zelfs een veganistische proteïne shake aanbieden maar dat vond ik iets veel.
Een aantal uur later kreeg ik een apje van Desiree dat ze wakker waren en of ik kon komen. Ik en die vrouw (Roxanne) hadden nummers uitgewisseld en ze bracht me na het ontbijt met de auto naar Desiree. Zei en haar moeder zeiden tegen me als ik ooit eens een keer hulp nodig heb, als ik naar de stad of iets dergelijks wil dat ik het haar gewoon kan vragen. Ook of ik nogmaals een keer langs wou komen want ze vond het heel gezellig. En ze stond er echt op als ik iets nodig had, maakte niet uit wat dat ik haar altijd alles maar dan echt alles kon vragen. SUPER lief!
Aangekomen bij Desiree was het een beetje gek. Ze deed de deur open en in het Nederlands was het goeiemorgen! De kinderen waren een beetje schuw nog maar niet veel later begonnen ze me al te knuffelen. Ik heb een eigen kamer gekregen in een klein huisje met een eenpersoonsbed. Er staat nog een ander eenpersoonsbed in de kamer wat van de oudste dochter is, Jenneke (5 jaar). ( maar beide kinderen slapen in mama’s bed met mama )
Desiree is een alleenstaande moeder die als jurist werkt in Bolivia. Zei is een online vertaler die Scandinavische Juristische teksten vertaald naar het Juristisch Nederlands en dit doet ze online.
Ze heeft 2 kinderen, Jelrik 4 jaar en Jenneke 5 jaar. De kinderen zijn heel erg druk en eisen alle aandacht op. Ik moet zeggen dat ik er ook soms wel moeite mee heb, zo druk zijn ze. Jenneke is iets minder druk maar Jelrik heeft een praat achterstand en kan niet zo goed horen waar door die soms erg onrustig is omdat wij hem niet zo goed snappen. Hij spartelt dan op de grond en wil niet aangeraakt worden, ook schreeuwt die soms. Het is al bij al een erg druk en lawaaierige familie. Tot schoonmaken komt ze niet toe, dus het is niet zo heel erg geordend, maar volgens mij vind ze dat ook niet zo erg.
De eerste dag hier zijn we naar het zwembad geweest. Ze wonen in een condominium een soort wijk dat is afschermt met muren. In dat condominium hebben ze een sportschool, een groot zwembad, sauna, tennisvelden en andere speelvelden zoals een speelruimte voor de kinderen. Ook is er een supermarkt die je voorziet van alle gemakken, maar voor echte boodschappen moet je wel het condominium uit. Er wonen hier van alle soorten mensen, Bolivianen, Nederlanders en mensen van andere afkomsten. Het is dus niet iets voor alleen buitenlanders.
Het zwembad was erg gezellig. Aangekleed met palmbomen en vrolijke kleuren voor de kinderen. Er is een kinderbad 2 grote glijbanen en een diep bad. Als je hier belasting betaald wat ongeveer 65 euro per maand is mag je zo veel gebruik maken van het zwembad, sauna, sportschool en alle andere faciliteiten. Ik heb dus een gratis sportschool! Jippie!
De kinderen zijn ondertussen al heel erg gewend aan mij. De eerste nacht wou Jenneke zelfs al bij mij op de kamer slapen. Echter heeft ze dat maar 1 nachtje gedaan en nu slaapt ze weer bij haar moeder. Ik maak hier lekker gebruik van de sportschool en dat is ook wel weer even lekker mijn momentje alleen. Desiree is een lekkere praatgraag net zo als ik dus we babbelen soms wel uren door, maar soms vind ik het ook fijn om dat niet te doen en dan is zon sportschool wel ideaal.
Oud en nieuw was net even anders. Ik had gehoopt op een traditionele Boliviaans oud en nieuw maar het bleek dat Desiree dat eigenlijk niet viert vanwege de kinderen. De kinderen zijn nog zo jong dat die eigenlijk niet tot zo laat kunnen wakker blijven. We zijn daarom ’s avonds een rondje gaan lopen ( 9 uur ) met de kinderen in het condominium en dat was al drama. De kinderen heel moe en dus heel vervelend. Toen we thuis kwamen werd het van hop naar erger en schreeuwen en lastig doen. Rond 10 uur viel de eerste inslaap en Jenneke ging om 11 uur naar bed. Desiree en ik schonken elkaar een glas wijn in en hebben door gepraat tot half 2 ’s nachts en zijn zo het nieuwe jaar in gegaan, hierna gingen we naar bed. Ik moet wel zeggen na dat ik kerst niet echt heb gevierd en nu oud en nieuw ook zo dat ik nu mijn vrienden en familie wel heel erg mis.
Mijn visum van Bolivia loopt af op 27 januari dus ik moet voor 27 januari in Peru zijn of ik moet het dan verlengen. Maar dat is allemaal prima, ik heb het besloten het lekker rustig aan te doen tot ik naar Nieuw Zeeland vlieg. Dat houd in dat ik hier dus eerst een maand zit of iets korter of langer. En dan via Santa Cruz naar Sucre ga, Sucre naar Uyuni en Uyuni naar La Paz. En via La paz ga ik dan naar Peru toe naar Cuscu waar Machu Picchu ligt. Via de kust trekken we dan omhoog naar Lima en als we dan nog tijd hebben gaan we omhoog naar Ecuador. Zo niet dan vliegen we via Lima naar Buenos Aires en dan naar Nieuw Zeeland.
We gaan morgen met de fam naar Samaipata toe wat in de bergen van het zuiden van Bolivia ligt. Samaipata is een dorpje in Bolivia met ongeveer 3500 bewoners. Het is de 'hoofdstad' van de provincie Florida, dat ligt in het departement Santa Cruz.
We moeten dan een groepstaxi nemen die ons daar na toe brengt. Het is een 4 uur durende rit met 2 luidruchtige kinderen dus hopelijk gaat dat goed. De eigenaar van dat dorpje waar we naar toe gaan is ook Nederlands! Er zijn ook wat meer aangenamere temperaturen daar. Het is daar zo 9 graden koeler als hier in Santa Cruz. Ik heb mensen ook wel horen zeggen dat Santa Cruz het warmste gedeelte is van Bolivia. En geloof me, het is warm. Het is elke dag rond de 30 of wel 35 graden en zo ontzettend vochtig. Het heeft tot nu toe elke dag geregend en je word zo loom en naar van die hitte. Dus ik kijk heel erg uit naar de bergen.
Ook heeft Desiree gezegd als ik het leuk vind volgende week naar Brazilië te gaan! Brazilië ligt op een 8 uur durende rit met de trein vanaf Bolivia. En nu ze een hulp heeft kan ze een keer met beiden kinderen gaan wat zij en natuurlijk de kinderen ook leuk vinden. En zeg nou zelf, wie slaat een ritje Brazilië nou af?
Verder heeft Desiree mij hier de stad laten zien en 2 winkel centrums, wel allebei de keren gingen de kinderen mee wat het ook weer erg lastig maakte om rond te kijken. Het viel me wel op dat Santa Cruz niet echt beschouwd kan worden onder ‘’ Bolivia’’. Het is zo groot en rijk. Raar he, maar ik bedoel echt rijk. Er zijn hier hotels en winkelcentrums met prada, er is zelfs een mango en andere dure merken. Ik probeerde een simpele strapless bh te kopen en betaalde voor het simpelste bhtje 23 euro. Heb dat niet gedaan want vind dat gewoon duur. Bij de hm koop ik er een voor 10 euro en die gaan net zo lang mee. Ik weet ook niet zo goed wat ik hier kan doen buiten het zorgen voor de kinderen om, af en toe zwemmen en de sportschool.
Gelukkig gaan we dan morgen naar Samaipata en blijven daar 4 dagen. En dan die week er op naar Brazilië en dan ben ik hier ook al wel 3 weken, kunnen we dan eens gaan kijken wanneer we weg gaan.
Na een 4 uur durende taxi rit door de bergen waren we aangekomen in Samaipata, en wat een leuk dorpje zeg! We waren eerst even wat gaan eten en hebben daarna een taxi genomen naar ons hostel toe. ( zeg maar gerust hotel )
Desiree was vrienden met de eigenaar die overigens ook Nederlands is. Die man genaamd Bert nam ons samen met zijn vrouw en eigen kinderen mee uit eten die avond in het stam cafe van Samaipata. Leuk dat het was weer! Ik had die zelfde dag in het hostel wat backpackers ontmoet en vroeg aan Desiree of zei het goed vond of ik die avond met hun mee ging wat drinken en het was allemaal goed.
Na het etentje met Bert en zijn familie ben ik dus de kroeg in gegaan waar we hadden afgesproken met iedereen. Ik had een super leuke avond gehad en ben om 2 uur netjes naar bed gegaan omdat ik wist dat ik ’s ochtends weer op de kinderen moest letten.
De volgende ochtend werden we wakker en heb ik de kinderen gedoucht en aangekleed. Ik heb de ochtend met de kinderen door gebracht en had daarna de rest van de dag vrij. Ik ben in de ochtend naar de markt gegaan want ik wou een leuk armbandje kopen. Echter kwam ik er achter dat er geen markt was, die was alleen op zondag de dag dat we aankwamen! Dat was dus mooi jammer.
Ik ging dus maar opzoek naar een informatie punt om te zien wat er precies te doen valt in dit dorpje. Ik kwam bij en leuk toeristen punt aan en meteen begon er een Spaanse tourguide tegen mij te praten (in het spaans natuurlijk). Hij stond op het punt om met 3 jongens op pad te gaan, die zaten al in de auto. Ik vroeg hun in het Engels: spreken jullie Engels want ik snap er niet zo veel van, mijn Spaans is erg minimaal. En ze reageerde ja natuurlijk, wij komen uit Ierland en we gaan nu een jungle trek doen! En voor ik het wist had ik het tourgeld betaald en bracht de gids mij in de auto naar het hotel om even andere kleren aan te trekken en zat ik in de bus met 3 Ierse onbekende jongens!
We hebben 4 uur lang recht naar boven op de berg geklommen in de jungle! Het was erg zwaar maar ik heb het zo leuk gehad! We hadden op het begin erg last van de hoogte maar gelukkig wende we er snel aan. Na 4 uur, compleet uitgeput zagen we het mooie uitzicht over de bergen boven de wolken!
En ik was eerlijk is eerlijk ook nog wel een beetje katerig van de dag er voor! We liepen letterlijk door de dichtgegroeide jungle en ik was bedekt in modder, maar genoten hebben we zeker en het was elke zweeddruppel waard!
De jongens vroegen me aan het einde mee uit diner om de gezellige dag af te sluiten, uiteindelijk zaten we met een stuk of 7 mensen aan tafel want mensen van mijn hostel wouden ook graag mee! Onder andere de jongens met wie ik de dag er voor wat had gedronken, gezellige bende dus!
De volgende dag was ik super moe, denk dat ik ziek begon te worden. Veel hoesten en constant koud. Omdat ik een dag voor me zelf had gehad gisteren hadden we afgesproken dat Desiree een dag voor haar zelf had vandaag. Ik had dus de kinderen de hele dag alleen. Toen we naar de plaza wouden gaan met de kinderen om wat te eten ging er tegelijkertijd een Zweedse jongen Sixten ook naar de Plaza. Ik vroeg hem of die het leuk vond om samen te gaan en of die het niet erg vond om met kinderen te zijn. Hij zei meteen nee dat lijkt me juist leuk! Ik werk thuis in Zweden ook vaak met kinderen. (vond ik eigenlijk wel fijn want de kinderen zijn soms best een hoop werk alleen)
Sixten heeft gezellig met ons lunch gegeten samen met de kinderen en het was super gezellig! Hij bood zelfs aan om samen naar de dierentuin te gaan met de kinderen en dat deden we. We hebben echt een super leuke dag gehad. Taxi gepakt naar de dierentuin en de kinderen bij ons op de nek en zo lekker door de dierentuin gehuppeld! Daarna zijn we naar huis gegaan en ik was echt kapot moe. Ook omdat ik al niet lekker was en de kinderen die eisen echt veel energie van je. Sixten is later nog uiteten geweest met andere mensen en ik en de kinderen zijn thuis gebleven, in het hostel.
De dag erna had ik weer een ochtend voor me zelf, zo spraken we het een beetje af Desiree en ik. Sixten en ik waren naar de watervallen geweest samen met nog een andere groep mensen in de ochtend, echter wou desiree graag dat ik ’s middags op de kinderen wou passen zodat ik morgen dan een tour kon doen. Ik ben dus eerder naar huis gegaan en sixten is toen mee gegaan.
Desiree wou die dag graag een wijntour toen in de middag omdat we eigenlijk maar 4 nachten zouden blijven en dit was al de 2e of 3de nacht. Toen we terug waren rond 3 uur was Desiree uiteten met Bert en zijn kinderen vrouw en Desiree haar kinderen. We kwamen er achter dat de wijngaard was gesloten die dag en dat het helemaal niet door kon gaan.
Desiree zei dat ze misschien wel langer wou blijven en dat we het een andere keer konden doen. Ik vroeg haar of ze wou dat ik de kinderen kwam of niet en ze gingen naar een grote speeltuin met de familie en Berts kids dus ik had lekker de avond ook vrij!
Ik ben met Sixten lekker uit lunchen geweest en had spirulina gekocht en moringa, 2 gezondheids supplementen. Vegan zijn in Zuid Amerika is best lastig dus wel net zo fijn als je je ijzer en alles binnen kan krijgen. Helemaal fijn als het hier zon 70% goedkoper is als anywhere else!
We kwamen later langs een supermarkt en hadden ons avond eten gekocht en thuis samen gekookt. We hadden 2 flessen wijn gekocht met het idee dat Desiree straks thuis kwam en dat we samen zouden koken en dan lekker van een wijntje konden genieten. Echter kwam Desiree laat thuis en had ook al gegeten. We kwam thuis toen wij net naar bed gingen, dus het liep net even anders.
Desiree vertelde me dat ze graag ons verblijf wou verlengen dus we hadden verlengt met 1 dag!
Omdat ik eigenlijk de kinderen gisteren zou hebben maar Desiree ze mee nam naar de speeltuin had ik al een tour geboekt voor die dag erna. En Desiree wist dat en dat vond ze ook goed. Ik en Sixten en 2 andere mensen hebben een vulkaan tour gedaan. We hebben 5 uur lang tussen de bergen gelopen die bij elkaar komen en er dan zon soort dal ontstaat. Vanuit het vliegtuig lijkt het dan op een vulkaan. Het was echt super mooi en hebben ontzettende mooie uitzichten gehad!
Volgende dag was ik nog steeds niet fit en maar hoesten en hoesten! Ik Sixten Desiree en de kinderen gingen gezamenlijk naar de plaza toe voor lunch. Na de lunch besloten we naar een wijngaard toe te gaan. De eerste was gesloten maar gelukkig was de 2e open waar we naar toe gingen. We hebben een volledige tour gehad en hebben heerlijke wijnen gedronken erna! Daarna zijn we allemaal gezellig naar een bar gegaan om daar wat te eten en lekker nog wat te drinken. We hebben een super gezellige avond gehad en de kinderen hebben daar gezellig gespeeld met een Australische familie die verhuist was naar Bolivia! Aan het einde waren Sixten en ik super moe dus ik had Desiree wat geld gegeven voor het diner en daarna waren wij naar huis gegaan. Sixten en ik hadden nog een film gekeken en gingen erna slapen.
De volgende dag had Desiree een ochtend voor haar zelf, ze was ’s ochtends weg gegaan en ik had de kids. De kinderen speelden ‘s ochtends even voor hun zelf zodat ik een boek kon lezen. Daarna nam ik ze mee naar de plaza zodat ze daar konden spelen en daar hebben we ook wat gegeten. Later kwamen we sixten tegen die op een tour was geweest met Manuela en ander meisje van het hostel. Sixten en Manuela kwamen bij ons zitten en we hadden gezellig samen wat gedronken. In de middag kwamen we Desiree tegen en die kwam toen ook bij ons zitten.
Sixten en Manuale gingen weg en ik vroeg aan Desiree of ik met hun mee kon gaan en dat mocht wel. Jenneke had eerst nog een klein ongelukje op de wc dus ik was snel even een nieuwe broek gaan kopen. Daarna ben ik met Sixten en Manuela naar de markt gegaan en wat leuke dingetjes gekocht. Verder was er die dag nog carnaval en hebben we een biertje gedronken en de optredens en het vuurwerk bekeken!
De dag erna stond ik vroeg op om Sixten uit te zwaaien, die ging weer verder. Verder waren wij al precies 1 week in Samaipata terwijl we 4 dagen geboekt hadden. Desiree heeft wel 3 keer verlengt!
Alleen deze morgen ging alles een beetje anders. Toen ik na zo vroeg op te hebben gestaan op de bank was neer geploft om een boek te lezen kwam Desiree naar me toe, ze zei dat ze misschien het een beter idee vond dat ik naar huis ging en niet meer bij de familie bleef. Ze zei dat ik te veel met backpackers opschoot en te weinig met de kinderen. Ik zei tegen haar dat ik het lastig vind soms met de kinderen en als zei dit graag wou dat dat prima was voor mij ook, het gesprek dat we hadden was goed.
Echter durend het ontbijt liep alles uit de hand. We aten allemaal aan de tafel en Manuela zat naast me en Desiree begon in eens uit het niets in het Nederlands te praten tegen mij dat ik haar een beetje gebruikte en dat zei maar steeds alles betaalde en ze werd echt heel erg boos. Ik begon te huilen want ik zag dit totaal niet aankomen. Ik heb namelijk alles wat ik persoonlijk heb gedaan daar aan haar gevraagd en ze gaf altijd toestemming. Op een gegeven moment zei ze zelf dat zei en de kinderen in Samaipata bleven en dat ik alleen naar haar huis kon gaan en dat mijn spullen aan het begin van het condominium werden gezet bij de bewaking. Iemand anders zou komen om mijn tas in te pakken want ze wou niet dat ik haar huis in kwam vanwege privacy redenen.
Nouja ik werd daar echt laaiend om, privacy redenen? Wat denk je dat dat voor mij is dat je iemand die ik niet ken mijn tas laat inpakken terwijl mijn tas letterlijk alles is dat ik heb?
Manuela probeerde nog met haar te praten maar zonder resultaat. Zelfs heeft mijn vader haar gebeld en uitgelegd dat mijn tas alles is wat ik heb, als ik belangrijke dingen mis kan het wel eens het einde van mijn reis betekenen, maar vergeefs geen positief resultaat.
Na dat alles geëscaleerd was en iedereen haar geprobeerd had common sense in te praten had ik geen andere keus dan die zelfde dag te vertrekken naar haar appartement in Santa Cruz.
Zei woont in een prive gebied wat beschermd is met muren en je komt daar op geen voorwaarde in als iemand je geen toestemming geeft die daar woont. Ik moest 2 taxi’s pakken en 1 bus en ik was eindelijk aangekomen na 4 uur reizen om 5 uur ’s avonds. Ze verwachte van mij dat ik zou wachten voor het condominium tot dat haar vriendin mijn spullen kwam brengen die tevens pas om 6 uur bij haar zou zijn.
Gelukkig had ik iemand leren kennen op mijn eerste dag toen ik aan kwam bij Desiree. Een Boliviaanse vrouw genaamd Roxanne die mij in huis nam op mijn eerste dag. We hadden nummers uitgewisseld en ze zei als er ooit wat is moet je me bellen. Ik had haar adres en ik zei tegen de bewaking dat ik op visite kwam bij haar, gelukkig was ze thuis en ik kwam het condominium in!
Ik appte Desiree dat ik bij een vriendin in het condominium zou zijn en naar haar huis ging om mijn spullen zelf te pakken en dat Roxanne die vrouw met mij mee ging want dit was echt absurd. Ik denk dat ze verwachte dat ik uren daar buiten het condominium zou wachten maar dat ging dus lekker niet door!
Ik heb nooit meer een bericht van Desiree terug gehad.. Best zielig eigenlijk van een volwassen vrouw.
Roxanne ontving me met open armen en ik vertelde haar alles. Ze zei dat ze Desiree al niet mocht vanaf het begin. Ze zei als jij mij zou wonen voor een maand had ik je opgehaald van het vliegveld of het busstation. En je niet buiten laten wachten voor 3 uur voor dat je bij mij naar binnen kon. ( zo waar )
Ze ging met me mee de spullen ophalen en die vriendin wist nergens van af.. ofzo deed ze in ieder geval. Ik ben in het huis gekomen om alles te checken en gelukkig heb ik alles terug nu. Roxanne bracht me zelfs naar het bus station toe om te zien of ik al een bus kon pakken naar Sucre. En er waren geen bussen meer!! Stel je voor, Desiree had me dus gewoon buiten laten slapen die nacht en alleen laten reizen in de nacht, wat over het algemeen in Zuid Amerika super erg word afgeraden.
Roxanne zei dat zij vannacht wel in haar dochters bed zou slapen zodat ik in haar bed kon slapen, zo lief! Ze had voor me gekookt en gaf me van alles! Ze wou me zelfs geld geven zodat ik wat te eten kon halen de volgende dag op het bus station maar dat heb ik af gewezen.
De volgende dag gaf haar dochter me een lift naar het bus station en toen heb ik de bus naar Sucre gepakt. Ik heb tot aan vandaag nooit meer wat van Desiree gehoord.
Ik heb haar gevonden op de website workaway en heb daar meteen en slechte reactie op haar profiel achter gelaten en ik heb geklaagd bij de pagina in de hoop dat zei van de pagina word afgehaald. Ik hoop toch echt dat niemand anders dit hoeft mee te maken.
De volgende dag kwam ik om half 5 ’s ochtends aan in Sucre! Ik had een taxi gepakt naar de Spanish friends hostel dat vrienden van mij in Samaipata me hebben aangeraden voor Spaanse lessen!
Ik heb hier in totaal 120 USD dollar betaald voor 5 nachten accommodatie 5 dagen Spaanse les en ontbijt! De 2 de nacht is Mahmoud gekomen, een Australische vriend die ik heb leren in Mendoza Argentinië. We hebben samen die Spaanse les gevolgd, Moody was best goed alleen ik bakte er niet zo veel van. Wel hebben we het afgemaakt en ik heb ongeveer zon 100 werkwoorden geleerd, echter onthoud je dat toch nooit. Het was het gezellig in ieder geval!
Verder hebben we gisteren een soort park bezocht waar een muur is waar 12.000 dinosaurus voet printen in staan wat echt heel bijzonder was! Echter was in dat park de basis voor een groot industrieel bedrijf en door het constant heen en weer rijden met zware trucks en ander zware ladingen is er door de vibratie een deel van die muur ingestort! En die mensen denken dan niet laat ik dit kamp ergens anders opbouwen dan naast zon historisch pand, nee dat maakt ze niks uit wat echt zonde is.
Toen we terug waren in het centrum wouden we geld pinnen om het hostel te betalen, echter na het pinnen of eigenlijk tijdens het pinnen kwamen we vrienden tegen van Moody. Ik zij hoi met een pak geld in me handen en daarna zijn we weg gegaan om wat te eten. Ik kwam er tijdens het eten achter dat ik me pinpas niet had!
We waren super snel terug gerend naar de pin automaat maar zonder resultaat. Hier in Bolivia en eigenlijk overal in Zuid Amerika denk ik krijg je eerst je geld, daarna vraagt die wil je nog een andere transactie doen, zo niet klink je op nee en dan pas krijg je je bankpas terug. Door dat ik afgeleid was heb ik het geld gepakt en ben ik daarna weg gelopen zonder dus de behandeling af te maken. Wat er dan gebeurd is dat die je pinpas inslikt en om het verhaal nog beter te maken was het zondag en was die bank en de rest van de stad gesloten! Weg bankpas!
Gelukkig had ik nog een Nederlandse prepaid creditcard en mijn Australische bankpas dus echt paniek was er niet. Ik wou echter inloggen op mijn creditcard account en was het wachtwoord vergeten, dat is eigenlijk mijn ‘’backup’’ card en die heb ik al meer dan een jaar niet gebruikt.
Even een quick belletje naar het bedrijf en het wachtwoord was veranderd en ik kon er direct geld op storten en kon het per direct ook gebruiken. Verder is mijn oude kaart geblokkeerd en is er verder niks aan de hand, wel zal ik de volgende keer even iets beter opletten!
Die avond stapte we om 8 uur in de bus en kwamen we om half 4 ’s ochtends aan in Tupiza. We gingen hier de moeder van Roxanne bezoeken: Teresa. (de moeder van Roxanne die mij zo geholpen heeft in het gedoe met Desiree) woonde gelukkig op loopafstand van de bushalte. Toen we aankwamen klopte op de deur en ze deed open en was zo blij ons te zien!
We kregen onze eigen kamer met 2 persoons bedden en we hadden een eigen badkamer!
We gingen gelijk naar bed en werden daarna om 10 uur ’s ochtends wakker. Teresa had voor ons het ontbijt opgedekt, echter moest ze zelf weg dus we kregen een sleutel van het huis en hebben die dag heerlijk genoten van een warme douche (dat ga je echt waarderen aangezien er letterlijk nergens warm water is) verder hebben een hike gedaan op een berg die Cerro La Cruz heet op 2950 meter boven het zee level. We hadden beide super erg last van de hoogte en daarom namen we coca bladeren mee!
Ja je hebt het goed, coca is de afkorting voor cocaïne bladeren! En die kan je hier overal kopen!
Het eten van Coca (afkorting voor cocaïne !bladeren!) bladeren is ontzettend populair in Bolivia en eigenlijk iedereen doet het hier. Vooral omdat Bolivia op zon ontiegelijke hoogte licht dat het bijna noodzakelijk is om ze te eten.
Het helpt super goed tegen de hoogte, het gevoel dat je krijgt hier is dat je heel benauwd word en het gevoel hebt dat je 20 kilometer aan een stuk heb gerend. Je ademt heel moeilijk en je hebt het gevoel dat er geen zuurstof binnen komt. Je benen worden heel erg zwaar en eigenlijk alles wat je doet is 10 keer zo zwaar. Je hart klopt heel erg snel en als je dan geen rust neemt kun je er zelfs aan dood gaan.
Gelukkig is het makkelijk te onderhouden als je genoeg rust neemt tussendoor, veel water drinkt en op de coca bladeren kauwt! Echter als je na deze maatregelen nog steeds last hebt, vooral misselijkheid en hoofdpijnerig word dan moet je gewoon stoppen en niet verder gaan.
De coca bladen nemen het benauwde gevoel weg en je hoofdpijn en eetlust ook een beetje. De meeste Bolivianen nemen het voor 2 redenen: 1 is hoogte en 2 is zodat ze niet hoeven te eten. Lonen zijn hier heel erg laag en als je veel coca bladeren eet krijg je geen honger waar door je geen pauzes voor het werk hoeft te nemen en langer door kan gaan.. niet helemaal juist, maar het gebeurd zeker.
Terug naar de hike, we kauwden op de bladeren en uiteindelijk naar vele stoppen ongeveer zon elke 5 minuten wel 5 minuten pauze kwamen we bij de top!
Moody heeft een drone en we hebben super mooie filmpjes en foto’s gemaakt. De foto’s zijn terug te zien in mijn blog en de filmpjes op mijn facebook pagina of instagram.
Die avond hebben Moody en ik gekookt, typisch Libanees eten aangezien Moody Libanees is. Super lang over gedaan om de boodschappen te vinden hier maar het leek er op. We kwamen er achter dat we de volgende ochtend niet konden vertrekken omdat onze tour volgeboekt was. We wouden namelijk een tour boeken vanuit Tupiza naar Uyuni een 4 daagse tour die je mee neemt naar alle mooie wereldwonderen onderweg.
Dus de volgende dag hebben we eigenlijk niet zo heel veel bijzonders gedaan. We hebben over de markt gestruind en we hebben eigenlijk 3 kwart dag besteed aan het vinden van boodschappen voor Mahmouds gerecht dat die wou maken. Hij belde speciaal zijn vader op om het traditionele recept te krijgen, zodat we Teresa konden verassen met traditioneel eten uit Libanon.
We begonnen pas met koken rond 9 uur dus we aten echt super laat. Het was niet helemaal volgens ons plan gegaan maar met een beetje Nederlandse invloed kregen we toch nog een super maaltijd op tafel!
Die ochtend erna stonden we op om 6 uur om vervolgens aan onze 4 daagse tour naar Uyuni te gaan beginnen. We waren erg laat want Moody wou nog pinnen maar zijn pinpas deed het niet, ik had het hem snel even voorgeschoten en het bleek dat we de zelfde Australische bank hadden, dus hij had het gelijk overgemaakt op mijn Australische account.
Onze bagage werd boven op de auto leer gelegd en vast gebonden met een zeil voor de regen. Moody en ik hadden nauwelijks gegeten omdat we zon haast hadden en we hadden met Teresa die avond een fles wijn gedronken en wat biertjes, dus we waren ook niet helemaal fit na een korte nacht weinig water en eten.. maar we maakte er wat moois van!
De eerste dag hebben we eigenlijk niet zo veel gezien, het was vooral kilometers maken. Wel vonden we beiden dat het verschrikkelijk koud was! We waren gewaarschuwd door onze tour guide maar ik dacht dat ik wel in een korte broek kon gaan, aangezien de plek waar we vertrokken bloed heet was. Nou, dat was niet voor lang. En ik had nog steeds zon nare hoest, die hoest heb ik nu al bijna een maand. Slijm dat vast zit, niet ziek, niet verkouden, geen koorts of pijn maar alleen maar hoesten.
Verder hebben super mooie bergen gezien, blauwe meren, verschillende dieren ( lama’s in het wild onder anderen en nog veel meer dieren waar ik nu niet op kom.. haha maar ze komen terug in de foto’s! Ook hebben we vulkanen gezien die nog actief waren! En dat was het wel zon beetje. Dat is niet heel veel als je denkt dat we bijna 10 uur in de auto hebben gezeten die dag. We hadden rond 12 uur een heerlijke lunch, gestoofde lentils met rijst en salade.
Toen we rond 7.30 uur in de avond aankwamen waren we echt uitgehongerd. We hadden al nauwelijks ontbeten en we hadden onze lunch al om 12! We kwamen om 7.30 uur aan en aten pas rond half 9. Ik vond dat echt wel een beetje te min, ik was al lekker humeurig door te weinig slaap en weinig eten maakt ook niet veel goed. Gelukkig toen het eten geserveerd werd ik weer blij als een ei. We kregen echt een heerlijke soep van te voren en daarna, beetje teleurstellend, kreeg ik een stukje broccoli stukje bloemkool en iets van 10 bonen naast elkaar gelegd met rauwe kool ofzo..
Agja vol zat ik wel. Verder is het leven hier gedurende de excursie heel erg basic! We moesten ons eigen wc papier kopen omdat dat hier dus niet is. Ook zijn er de eerste 2 dagen geen douches omdat ze simpel weg in de middle of nowhere geen water aansluitingen hebben. Onderweg is het buiten plassen en ’s avonds als we aankomen bij ons verblijf is er een wc, verwacht niet te veel. Het is een wc waarvan de deur niet op slot kan en waar de deur soms zelfs een beetje los in de scharnieren hangt. Maar dat hoort allemaal bij de ervaring, mij hoor je niet klagen. Less is more. We hadden wel hele fijne bedden en we hadden ieders 4 dekens! Dat is dus het belangrijkste!
De volgende ochtend stonden we op om 6.15, we hadden een uur te tijd om te ontbijten en onze tas in te pakken want om 7.30 zouden we weer verder gaan. Echter was het ontbijt echt verschrikkelijk. We krijgen droge bolletjes dat als je een hap neemt de kruimels er gewoon uitvallen en je een soort poeder substantie in je mond hebt. We hadden 3 smeersels voor op brood en koffie en thee, je moest de smeersels op het brood doen want als je het broodje door sneed viel het uit elkaar.. we kregen 1 bord met 4 personen en daar lag wat gesneden fruit op, verder kregen we geen borden maar een servet als bord. Ik weet dat het hier allemaal arm is vooral als je helemaal buiten af bent, maar ik vind dat je de prijs van je tour wel mag aanpassen als je dit ons zo voorschotelt.
Gelukkig maakte de rest van de dag alles weer goed. We hebben zoveel moois gezien! Ik heb echt me ogen uitgekeken, ik denk zelfs dat ik dingen heb gezien die ik denk nooit meer te zien zo bijzonder! We hebben veel meren gezien met verschillende kleuren met flamingo’s er in! We hebben zelfs een wilde vos gezien die voor onze auto stil stond, heel apart maar super tof! We hebben zout vlaktes gezien en zelfs wat zout mee genomen. Ook hebben we gezwommen in natuurlijke hot springs, dat was echt super! Soort van infinity pool, we hebben super mooie foto’s geschoten. Die hotsprings werden verwarmd het hele jaar door, door de omringende vulkanen die in het gebied lagen.
Na de hotsprings zijn we door gereden naar een rood meer wat de red lagoon genoemd werd. Door de zon werd het hele meer rood en er waren zo veel flamingo’s! We hebben daar weer mooie foto’s geschoten en daarna zijn we doorgereden naar het hostel waar we sliepen die nacht.
We sliepen heel dicht bij het grootste zoutvlakte van de wereld, in een hotel dat gebouwd was met zout! Zoute tafels, zoute stoelen en op de grond lag heel veel zout in plaats van ‘’strand zand’’
We kregen een kamer met 2 bedden en hebben die avond weer lekker gegeten en moesten heel vroeg naar bed omdat we de volgende ochtend om kwart over 5 ’s ochtends op moesten staan ivm het zien van de zonsopgang.
Dus de volgende ochtend stonden we op om kwart over 5 en rond half 6 ’s ochtends zaten we in de auto op weg naar het zoute meer. Dat was ongeveer zon 15 minuten rijden en het was ongelofelijk! Overal waar je keek was zout, het leek wel een oceaan van zout! We hebben super mooie foto’s gemaand en Moody heeft zijn drone gebruikt en we hebben super mooie foto’s en filmpjes gemaakt met zijn drone. Hierna zijn we verder gereden op het zoute meer want het is meer dan 10 kilometer groot! En het meer in meer dan 100 meter diep, gek he!
We reden door naar een eiland midden in de zout vlakte en klommen helemaal naar de top. Het eiland zat vol met cactussen en onze tourguide vertelde dat de cactus elk jaar 1 cm groeit en geloof me ze waren zo groot! Meters hoog. Ook hier op de top hebben we de drone gebruikt met als resultaat hele mooie foto’s.
Verder zijn we nog naar een hotel gegaan, het aller eerste hotel gemaakt van zout midden in de zoutvlakte wat nu als museum word gebruikt. En we hebben super grappige foto’s gemaakt. Door dat alles zo super wit is met letterlijk niks op de achtergrond kun je hele leuke 3d foto’s creëren wat we dus ook gedaan hebben.
Dit was het einde van de tour, we zijn hierna doorgereden naar Uyuni en hebben onze auto ‘’genoten’’ afgezet bij de bus want die gingen door naar Chili. Wij hebben hierna nog wat oude treinen bekeken wat nog bij de tour zat inbegrepen maar dat was maar 5 minuten rijden van het bus station en eigenlijk niet echt interessant.
We hebben direct onze bus geboekt die dag naar La Paz, een plekje dicht bij de border van Peru. We kwamen ongeveer om 2 uur ’s middags aan in Uyuni en onze bus ging om half 9 ’s avonds. In de tussentijd zijn we uiteten geweest en hebben ergens een biertje gedronken. Over de markt gesnuffeld en in een internet café gezeten om de foto’s uit te wisselen aan elkaar. Verder ben ik nog naar een drogist gegaan in Uyuni want het hoesten werd steeds maar erger en erger, en het is nu al bijna langer dan een maand. ik hoest groene klodders en stik bijna in me eigenslijm, lekker he?!
Ik zei het tegen de drogist dat het al zo lang speelde en dat ik ook al natuurlijke producten heb geprobeerd maar dat werkte voor geen meter. Ze schreef me hoest tabletten voor die het slijm moesten oplossen en omdat het al zo lang duurde had ik ook antibiotica gekregen, voor 5 dagen.
Die avond waren we in de nacht bus gestapt en kwamen we 9 uur later aan in La Paz. We hadden een hostel geboekt dat op loop afstand van het busstation was en kwamen daar rond 5 uur ’s ochtends aan. We waren direct in ons bed gaan liggen om even iets bij te slapen en waren ongeveer om 9 uur wakker om aan de dag te beginnen.
Ik wou heel graag de death road doen hier in La Paz, ja je hebt het goed de Death Road heet niks voor niets de Death Road. Vroeger stond deze weg (route) namelijk bekent om de weg met de meeste doden per jaar. Het is namelijk een weg van 80 kilometer lang langs diepe afgronden hoog op een berg. Er waren zoveel doden omdat de wegen super smal waren en het verkeer van beiden kanten kwam. Er gingen auto’s overheen, trucks, fietsers alles. Tegenwoordig is het verboden om verkeer van beiden kanten te laten komen en is de hele weg, 80 kilometer, gerenoveerd. Dagelijks gaan er touroperators overheen en het is als je normaal fietst super veilig. Echter als je gaat stunten met je fiets dan is het niet veilig er is namelijk vorige maand nog een nieuw zeelander overleden die over de afgrond is gevallen.
Onze touroperator vertelde ons dat de Nieuw Zeelander het beste bedrijf heeft geboekt namelijk Grafity (ook de duurste) en dat zijn vriendin van de fiets viel, die gleed uit. De jongen keek naar achteren en terwijl die dat deed reed die zelf over de afgrond.
Wij hebben dan ook bij een tour operator geboekt die nog geen doden hebben gehad. We hebben zon 72 euro betaald maar je krijgt een fiets die volledig getest is en je past van te voren je handschoenen en helm en er blijft constant een tour guide bij je. Je kan het volledig op je eigen tempo doen dus het komt allemaal wel goed. (stiekem wel nerveus maar een goede nerveusheid!) je krijgt ook een gratis t-shirt als je klaar bent met de rit met waar op staat : ik heb de death road overleefd!
Verder zit de lunch inbegrepen en op het einde gaan we zwemmen in een zwembad, hete douche en een pasta buffet.
In totaal blijven we 3 nachten in La Paz en daarna gaan we door naar Peru!
Ook ben ik vandaag naar de immigratie dienst geweest van Bolivia want ik dacht dat mijn visa afgelopen zou zijn. Echter kwam ik daar en zei ik dat ik wou verlegen voor een week, maar hij zei dat dat niet hoefde omdat ik er gratis 30 dagen bij kreeg! Super chill, dus dat is ook geregeld.
Het is alweer een dag later en ik leef nog! Fijn om te horen he? De Death Road overleefd en ik heb mijn T-shirt binnen!
Het was super super suppppeeer tof! Op het begin kregen we goed uitleg over wat er zou komen en konden we onze fietsen testen. Ook kregen we extra kleding van het bedrijf namelijk: een warme broek een regenjas en nog een regenjas om er zeker van te zijn dat we niet door weekt raakte.
We begonnen helemaal boven op de berg waar het ongeveer -2 / -5 graden was! Super koud, me handen vroren er echt vanaf. We begonnen op een normale verharde weg en het uitzicht was daar echt al adem benemend. Later hadden we koffie en wat te eten en moesten we in de auto stappen want het was 8 km omhoog. We waren ondertussen ijspegeltjes, alles was ook nat want het regende een beetje. Later stapte we uit de auto en zeiden ze, welkom op de Death Road!
Lachen joh, denken dat het peace of cake is waren we kats nog niet begonnen!
We kwamen op een onverharde weg die heel smal was en daar hebben we dus 80 kilometer 3 uur ongeveer naar beneden gereden. Soms omhoog maar kleine stukjes maar gelukkig! We hebben door watervallen gereden, rivieren, modder en alles was onverhard!
Onze tourguide legde uit waarom er zoveel mensen jaarlijks dood gaan op deze weg en het was omdat onder anderen touristen te veel moed in hun schoenen krijgen en voor de tourguide gaan rijden en dan bijvoorbeeld een bocht niet zien aankomen. Of dat er een auto om de bocht zit en dan tegen die auto aan knallen of dat simpel weg de auto hun van de weg duwde omdat de weg te smal is.
Toen we beneden aankwamen hebben we heerlijk bier gedronken en genoten van een lekker zwembad met een heerlijk buffet.
We waren ongeveer om half 7 ’s ochtends vertrokken en we waren thuis om 9 uur ’s avonds! Maar zo waard dat het was. Ik voelde me echt weer alsof ik buiten in de speeltuin speelde, vol met adrenaline!!
Die avond heb ik een kikker erwten burger besteld in het hostel en ben daarna gaan slapen want ik was zo moe! De volgende dag zijn Moody en ik met de bus naar Copacobana gegaan, een plekje dat aan een super grote rivier ligt wat wel de oceaan lijkt! Deze rivier is de barricade van Bolivia naar Peru. Je raad het wel, hierna gaan we dus naar Peru!
We kwamen we rond 5 uur ’s middags aan in Copacobana en toen zijn we naar ons hostel gegaan en rond 6/7 uur zijn we ergens een hapje wezen eten. We waren beide super moe dus we lagen al rond 9 uur in bed. De volgende werden we wakker met ontzettend veel regen! Het bleef maar regenen en de voorspeling zij ook dat het de hele dag wel bleef regen.
We zijn dus terug in ons bed gekropen om eventjes een dagje rustig aan te doen. Ik even bloggen en netflixen en Moody heeft wat familie dingen te regelen. Misschien gaan we vandaag wel richting Peru , zo niet gaan we morgen.
Uiteindelijk kwam de staff van het hotel om half 10 op onze deur kloppen dat we er uit moesten of we moesten verlengen.. ik lag net comfortabel met me dekentje en me laptop op schoot netflix te kijken, maar we wisten natuurlijk alle bij dat dit er aan zat te komen.
Echter zat het buiten nog keihard te gieten, dus wij met regenjassen aan naar buiten opzoek naar een bus bedrijf, ik zou naar Peru (cusco) gaan en Moody besloot terug te gaan naar La Paz wat ik absoluut niet snapte. Hij wou namelijk terug naar La Paz omdat een vriend van hem daar kwam en hij graag wou feesten met zijn vriend voor 2 dagen en dan daarna samen naar Peru. Maar hij had nog maar 15 dagen in totaal om en Peru te zien, misschien Ecuador en Colombia.
Later had ik hem omgepraat en ging die met mij mee naar Peru! Echter niet mee naar Cusco maar naar Arequipa in Peru. We hadden het eerste gedeelte van de bus samen naar Puno en in Puno moesten we van bus verwisselen, ik naar Cusco en hij kon blijven zitten.
Het enige kutte dat er gebeurd is dat mijn toegang tot Peru bij de border werd geweigerd eerst. Dit omdat ze mij vertelde dat mijn visa niet meer geldig was! Weetje nog dat ik vertelde dat ik naar de immigratie dienst was geweest om mijn visa te verlengen? En die meneer zei dat dat niet nodig was en dat het gratis was en ik geen problemen zou krijgen bij de border? Nou.. dat is dus gelogen.
Ik kwam daar en ze zeiden ja het is inderdaad gratis met een stempel maar ik had helemaal geen stempel gekregen! Het ging dus allemaal om geld, want zonder stempel moet je betalen. Gelukkig was ik maar 4 dagen over mijn visa heen en moest ik 110 Boliviano’s betalen. Maar raad het maar, natuurlijk hebben ik en Moody al ons geld opgemaakt met het idee dat we wel Peruviaans geld pinnen in Puno in onze tussenstop. Er waren geen atm’s bij de border crossing dus we waren echt even ten einde rade!
Gelukkig kwam Moody er achter dat die nog Argentijns geld had in zijn portomonee. Dat heeft die toen voor mij omgewisseld en uiteindelijk kwam ik toch nog binnen! Geluk bij een ongeluk!
Sorry als de foto's niet in volgorde zijn, uploaden gaat hier nog niet zo snel!
Einde Bolivia!
Ben benieuwd hoe dat gaat zijn, oud en nieuw in Bolivia, met een Familie die ik een dag van te voren heb ontmoet.
Toen ik een half uur had gezeten bij het zwembad waar Desiree mij vroeg te wachten kwam er een Boliviaanse vrouw naar mij toe die een klein beetje Engels sprak. Zei vroeg mij of ik op iemand zat te wachten of dat ik ergens een lift naar toe wou. Ik vertelde haar dat ik hier bij een familie ging wonen voor een maand en die mensen nog sliepen. Ze vroeg of ik bij haar wou wachten in plaats van buiten, de lucht was nog al grauw en misschien zou het wel gaan regen. Ik zei daar natuurlijk geen nee op, tas op de rug en ik liep met haar mee.
Toen ik bij haar aankwam lag haar moeder nog te slapen, die was vorige week over gevlogen van een ander gedeelte in Bolivia voor de feestdagen. Ze vroeg of ik al had ontbeten en of ik dan wou aanschuiven. Dat wou ik wel! Ik kreeg vers fruit en brood en koffie en een glas water, ze wou me zelfs een veganistische proteïne shake aanbieden maar dat vond ik iets veel.
Een aantal uur later kreeg ik een apje van Desiree dat ze wakker waren en of ik kon komen. Ik en die vrouw (Roxanne) hadden nummers uitgewisseld en ze bracht me na het ontbijt met de auto naar Desiree. Zei en haar moeder zeiden tegen me als ik ooit eens een keer hulp nodig heb, als ik naar de stad of iets dergelijks wil dat ik het haar gewoon kan vragen. Ook of ik nogmaals een keer langs wou komen want ze vond het heel gezellig. En ze stond er echt op als ik iets nodig had, maakte niet uit wat dat ik haar altijd alles maar dan echt alles kon vragen. SUPER lief!
Aangekomen bij Desiree was het een beetje gek. Ze deed de deur open en in het Nederlands was het goeiemorgen! De kinderen waren een beetje schuw nog maar niet veel later begonnen ze me al te knuffelen. Ik heb een eigen kamer gekregen in een klein huisje met een eenpersoonsbed. Er staat nog een ander eenpersoonsbed in de kamer wat van de oudste dochter is, Jenneke (5 jaar). ( maar beide kinderen slapen in mama’s bed met mama )
Desiree is een alleenstaande moeder die als jurist werkt in Bolivia. Zei is een online vertaler die Scandinavische Juristische teksten vertaald naar het Juristisch Nederlands en dit doet ze online.
Ze heeft 2 kinderen, Jelrik 4 jaar en Jenneke 5 jaar. De kinderen zijn heel erg druk en eisen alle aandacht op. Ik moet zeggen dat ik er ook soms wel moeite mee heb, zo druk zijn ze. Jenneke is iets minder druk maar Jelrik heeft een praat achterstand en kan niet zo goed horen waar door die soms erg onrustig is omdat wij hem niet zo goed snappen. Hij spartelt dan op de grond en wil niet aangeraakt worden, ook schreeuwt die soms. Het is al bij al een erg druk en lawaaierige familie. Tot schoonmaken komt ze niet toe, dus het is niet zo heel erg geordend, maar volgens mij vind ze dat ook niet zo erg.
De eerste dag hier zijn we naar het zwembad geweest. Ze wonen in een condominium een soort wijk dat is afschermt met muren. In dat condominium hebben ze een sportschool, een groot zwembad, sauna, tennisvelden en andere speelvelden zoals een speelruimte voor de kinderen. Ook is er een supermarkt die je voorziet van alle gemakken, maar voor echte boodschappen moet je wel het condominium uit. Er wonen hier van alle soorten mensen, Bolivianen, Nederlanders en mensen van andere afkomsten. Het is dus niet iets voor alleen buitenlanders.
Het zwembad was erg gezellig. Aangekleed met palmbomen en vrolijke kleuren voor de kinderen. Er is een kinderbad 2 grote glijbanen en een diep bad. Als je hier belasting betaald wat ongeveer 65 euro per maand is mag je zo veel gebruik maken van het zwembad, sauna, sportschool en alle andere faciliteiten. Ik heb dus een gratis sportschool! Jippie!
De kinderen zijn ondertussen al heel erg gewend aan mij. De eerste nacht wou Jenneke zelfs al bij mij op de kamer slapen. Echter heeft ze dat maar 1 nachtje gedaan en nu slaapt ze weer bij haar moeder. Ik maak hier lekker gebruik van de sportschool en dat is ook wel weer even lekker mijn momentje alleen. Desiree is een lekkere praatgraag net zo als ik dus we babbelen soms wel uren door, maar soms vind ik het ook fijn om dat niet te doen en dan is zon sportschool wel ideaal.
Oud en nieuw was net even anders. Ik had gehoopt op een traditionele Boliviaans oud en nieuw maar het bleek dat Desiree dat eigenlijk niet viert vanwege de kinderen. De kinderen zijn nog zo jong dat die eigenlijk niet tot zo laat kunnen wakker blijven. We zijn daarom ’s avonds een rondje gaan lopen ( 9 uur ) met de kinderen in het condominium en dat was al drama. De kinderen heel moe en dus heel vervelend. Toen we thuis kwamen werd het van hop naar erger en schreeuwen en lastig doen. Rond 10 uur viel de eerste inslaap en Jenneke ging om 11 uur naar bed. Desiree en ik schonken elkaar een glas wijn in en hebben door gepraat tot half 2 ’s nachts en zijn zo het nieuwe jaar in gegaan, hierna gingen we naar bed. Ik moet wel zeggen na dat ik kerst niet echt heb gevierd en nu oud en nieuw ook zo dat ik nu mijn vrienden en familie wel heel erg mis.
Mijn visum van Bolivia loopt af op 27 januari dus ik moet voor 27 januari in Peru zijn of ik moet het dan verlengen. Maar dat is allemaal prima, ik heb het besloten het lekker rustig aan te doen tot ik naar Nieuw Zeeland vlieg. Dat houd in dat ik hier dus eerst een maand zit of iets korter of langer. En dan via Santa Cruz naar Sucre ga, Sucre naar Uyuni en Uyuni naar La Paz. En via La paz ga ik dan naar Peru toe naar Cuscu waar Machu Picchu ligt. Via de kust trekken we dan omhoog naar Lima en als we dan nog tijd hebben gaan we omhoog naar Ecuador. Zo niet dan vliegen we via Lima naar Buenos Aires en dan naar Nieuw Zeeland.
We gaan morgen met de fam naar Samaipata toe wat in de bergen van het zuiden van Bolivia ligt. Samaipata is een dorpje in Bolivia met ongeveer 3500 bewoners. Het is de 'hoofdstad' van de provincie Florida, dat ligt in het departement Santa Cruz.
We moeten dan een groepstaxi nemen die ons daar na toe brengt. Het is een 4 uur durende rit met 2 luidruchtige kinderen dus hopelijk gaat dat goed. De eigenaar van dat dorpje waar we naar toe gaan is ook Nederlands! Er zijn ook wat meer aangenamere temperaturen daar. Het is daar zo 9 graden koeler als hier in Santa Cruz. Ik heb mensen ook wel horen zeggen dat Santa Cruz het warmste gedeelte is van Bolivia. En geloof me, het is warm. Het is elke dag rond de 30 of wel 35 graden en zo ontzettend vochtig. Het heeft tot nu toe elke dag geregend en je word zo loom en naar van die hitte. Dus ik kijk heel erg uit naar de bergen.
Ook heeft Desiree gezegd als ik het leuk vind volgende week naar Brazilië te gaan! Brazilië ligt op een 8 uur durende rit met de trein vanaf Bolivia. En nu ze een hulp heeft kan ze een keer met beiden kinderen gaan wat zij en natuurlijk de kinderen ook leuk vinden. En zeg nou zelf, wie slaat een ritje Brazilië nou af?
Verder heeft Desiree mij hier de stad laten zien en 2 winkel centrums, wel allebei de keren gingen de kinderen mee wat het ook weer erg lastig maakte om rond te kijken. Het viel me wel op dat Santa Cruz niet echt beschouwd kan worden onder ‘’ Bolivia’’. Het is zo groot en rijk. Raar he, maar ik bedoel echt rijk. Er zijn hier hotels en winkelcentrums met prada, er is zelfs een mango en andere dure merken. Ik probeerde een simpele strapless bh te kopen en betaalde voor het simpelste bhtje 23 euro. Heb dat niet gedaan want vind dat gewoon duur. Bij de hm koop ik er een voor 10 euro en die gaan net zo lang mee. Ik weet ook niet zo goed wat ik hier kan doen buiten het zorgen voor de kinderen om, af en toe zwemmen en de sportschool.
Gelukkig gaan we dan morgen naar Samaipata en blijven daar 4 dagen. En dan die week er op naar Brazilië en dan ben ik hier ook al wel 3 weken, kunnen we dan eens gaan kijken wanneer we weg gaan.
Na een 4 uur durende taxi rit door de bergen waren we aangekomen in Samaipata, en wat een leuk dorpje zeg! We waren eerst even wat gaan eten en hebben daarna een taxi genomen naar ons hostel toe. ( zeg maar gerust hotel )
Desiree was vrienden met de eigenaar die overigens ook Nederlands is. Die man genaamd Bert nam ons samen met zijn vrouw en eigen kinderen mee uit eten die avond in het stam cafe van Samaipata. Leuk dat het was weer! Ik had die zelfde dag in het hostel wat backpackers ontmoet en vroeg aan Desiree of zei het goed vond of ik die avond met hun mee ging wat drinken en het was allemaal goed.
Na het etentje met Bert en zijn familie ben ik dus de kroeg in gegaan waar we hadden afgesproken met iedereen. Ik had een super leuke avond gehad en ben om 2 uur netjes naar bed gegaan omdat ik wist dat ik ’s ochtends weer op de kinderen moest letten.
De volgende ochtend werden we wakker en heb ik de kinderen gedoucht en aangekleed. Ik heb de ochtend met de kinderen door gebracht en had daarna de rest van de dag vrij. Ik ben in de ochtend naar de markt gegaan want ik wou een leuk armbandje kopen. Echter kwam ik er achter dat er geen markt was, die was alleen op zondag de dag dat we aankwamen! Dat was dus mooi jammer.
Ik ging dus maar opzoek naar een informatie punt om te zien wat er precies te doen valt in dit dorpje. Ik kwam bij en leuk toeristen punt aan en meteen begon er een Spaanse tourguide tegen mij te praten (in het spaans natuurlijk). Hij stond op het punt om met 3 jongens op pad te gaan, die zaten al in de auto. Ik vroeg hun in het Engels: spreken jullie Engels want ik snap er niet zo veel van, mijn Spaans is erg minimaal. En ze reageerde ja natuurlijk, wij komen uit Ierland en we gaan nu een jungle trek doen! En voor ik het wist had ik het tourgeld betaald en bracht de gids mij in de auto naar het hotel om even andere kleren aan te trekken en zat ik in de bus met 3 Ierse onbekende jongens!
We hebben 4 uur lang recht naar boven op de berg geklommen in de jungle! Het was erg zwaar maar ik heb het zo leuk gehad! We hadden op het begin erg last van de hoogte maar gelukkig wende we er snel aan. Na 4 uur, compleet uitgeput zagen we het mooie uitzicht over de bergen boven de wolken!
En ik was eerlijk is eerlijk ook nog wel een beetje katerig van de dag er voor! We liepen letterlijk door de dichtgegroeide jungle en ik was bedekt in modder, maar genoten hebben we zeker en het was elke zweeddruppel waard!
De jongens vroegen me aan het einde mee uit diner om de gezellige dag af te sluiten, uiteindelijk zaten we met een stuk of 7 mensen aan tafel want mensen van mijn hostel wouden ook graag mee! Onder andere de jongens met wie ik de dag er voor wat had gedronken, gezellige bende dus!
De volgende dag was ik super moe, denk dat ik ziek begon te worden. Veel hoesten en constant koud. Omdat ik een dag voor me zelf had gehad gisteren hadden we afgesproken dat Desiree een dag voor haar zelf had vandaag. Ik had dus de kinderen de hele dag alleen. Toen we naar de plaza wouden gaan met de kinderen om wat te eten ging er tegelijkertijd een Zweedse jongen Sixten ook naar de Plaza. Ik vroeg hem of die het leuk vond om samen te gaan en of die het niet erg vond om met kinderen te zijn. Hij zei meteen nee dat lijkt me juist leuk! Ik werk thuis in Zweden ook vaak met kinderen. (vond ik eigenlijk wel fijn want de kinderen zijn soms best een hoop werk alleen)
Sixten heeft gezellig met ons lunch gegeten samen met de kinderen en het was super gezellig! Hij bood zelfs aan om samen naar de dierentuin te gaan met de kinderen en dat deden we. We hebben echt een super leuke dag gehad. Taxi gepakt naar de dierentuin en de kinderen bij ons op de nek en zo lekker door de dierentuin gehuppeld! Daarna zijn we naar huis gegaan en ik was echt kapot moe. Ook omdat ik al niet lekker was en de kinderen die eisen echt veel energie van je. Sixten is later nog uiteten geweest met andere mensen en ik en de kinderen zijn thuis gebleven, in het hostel.
De dag erna had ik weer een ochtend voor me zelf, zo spraken we het een beetje af Desiree en ik. Sixten en ik waren naar de watervallen geweest samen met nog een andere groep mensen in de ochtend, echter wou desiree graag dat ik ’s middags op de kinderen wou passen zodat ik morgen dan een tour kon doen. Ik ben dus eerder naar huis gegaan en sixten is toen mee gegaan.
Desiree wou die dag graag een wijntour toen in de middag omdat we eigenlijk maar 4 nachten zouden blijven en dit was al de 2e of 3de nacht. Toen we terug waren rond 3 uur was Desiree uiteten met Bert en zijn kinderen vrouw en Desiree haar kinderen. We kwamen er achter dat de wijngaard was gesloten die dag en dat het helemaal niet door kon gaan.
Desiree zei dat ze misschien wel langer wou blijven en dat we het een andere keer konden doen. Ik vroeg haar of ze wou dat ik de kinderen kwam of niet en ze gingen naar een grote speeltuin met de familie en Berts kids dus ik had lekker de avond ook vrij!
Ik ben met Sixten lekker uit lunchen geweest en had spirulina gekocht en moringa, 2 gezondheids supplementen. Vegan zijn in Zuid Amerika is best lastig dus wel net zo fijn als je je ijzer en alles binnen kan krijgen. Helemaal fijn als het hier zon 70% goedkoper is als anywhere else!
We kwamen later langs een supermarkt en hadden ons avond eten gekocht en thuis samen gekookt. We hadden 2 flessen wijn gekocht met het idee dat Desiree straks thuis kwam en dat we samen zouden koken en dan lekker van een wijntje konden genieten. Echter kwam Desiree laat thuis en had ook al gegeten. We kwam thuis toen wij net naar bed gingen, dus het liep net even anders.
Desiree vertelde me dat ze graag ons verblijf wou verlengen dus we hadden verlengt met 1 dag!
Omdat ik eigenlijk de kinderen gisteren zou hebben maar Desiree ze mee nam naar de speeltuin had ik al een tour geboekt voor die dag erna. En Desiree wist dat en dat vond ze ook goed. Ik en Sixten en 2 andere mensen hebben een vulkaan tour gedaan. We hebben 5 uur lang tussen de bergen gelopen die bij elkaar komen en er dan zon soort dal ontstaat. Vanuit het vliegtuig lijkt het dan op een vulkaan. Het was echt super mooi en hebben ontzettende mooie uitzichten gehad!
Volgende dag was ik nog steeds niet fit en maar hoesten en hoesten! Ik Sixten Desiree en de kinderen gingen gezamenlijk naar de plaza toe voor lunch. Na de lunch besloten we naar een wijngaard toe te gaan. De eerste was gesloten maar gelukkig was de 2e open waar we naar toe gingen. We hebben een volledige tour gehad en hebben heerlijke wijnen gedronken erna! Daarna zijn we allemaal gezellig naar een bar gegaan om daar wat te eten en lekker nog wat te drinken. We hebben een super gezellige avond gehad en de kinderen hebben daar gezellig gespeeld met een Australische familie die verhuist was naar Bolivia! Aan het einde waren Sixten en ik super moe dus ik had Desiree wat geld gegeven voor het diner en daarna waren wij naar huis gegaan. Sixten en ik hadden nog een film gekeken en gingen erna slapen.
De volgende dag had Desiree een ochtend voor haar zelf, ze was ’s ochtends weg gegaan en ik had de kids. De kinderen speelden ‘s ochtends even voor hun zelf zodat ik een boek kon lezen. Daarna nam ik ze mee naar de plaza zodat ze daar konden spelen en daar hebben we ook wat gegeten. Later kwamen we sixten tegen die op een tour was geweest met Manuela en ander meisje van het hostel. Sixten en Manuela kwamen bij ons zitten en we hadden gezellig samen wat gedronken. In de middag kwamen we Desiree tegen en die kwam toen ook bij ons zitten.
Sixten en Manuale gingen weg en ik vroeg aan Desiree of ik met hun mee kon gaan en dat mocht wel. Jenneke had eerst nog een klein ongelukje op de wc dus ik was snel even een nieuwe broek gaan kopen. Daarna ben ik met Sixten en Manuela naar de markt gegaan en wat leuke dingetjes gekocht. Verder was er die dag nog carnaval en hebben we een biertje gedronken en de optredens en het vuurwerk bekeken!
De dag erna stond ik vroeg op om Sixten uit te zwaaien, die ging weer verder. Verder waren wij al precies 1 week in Samaipata terwijl we 4 dagen geboekt hadden. Desiree heeft wel 3 keer verlengt!
Alleen deze morgen ging alles een beetje anders. Toen ik na zo vroeg op te hebben gestaan op de bank was neer geploft om een boek te lezen kwam Desiree naar me toe, ze zei dat ze misschien het een beter idee vond dat ik naar huis ging en niet meer bij de familie bleef. Ze zei dat ik te veel met backpackers opschoot en te weinig met de kinderen. Ik zei tegen haar dat ik het lastig vind soms met de kinderen en als zei dit graag wou dat dat prima was voor mij ook, het gesprek dat we hadden was goed.
Echter durend het ontbijt liep alles uit de hand. We aten allemaal aan de tafel en Manuela zat naast me en Desiree begon in eens uit het niets in het Nederlands te praten tegen mij dat ik haar een beetje gebruikte en dat zei maar steeds alles betaalde en ze werd echt heel erg boos. Ik begon te huilen want ik zag dit totaal niet aankomen. Ik heb namelijk alles wat ik persoonlijk heb gedaan daar aan haar gevraagd en ze gaf altijd toestemming. Op een gegeven moment zei ze zelf dat zei en de kinderen in Samaipata bleven en dat ik alleen naar haar huis kon gaan en dat mijn spullen aan het begin van het condominium werden gezet bij de bewaking. Iemand anders zou komen om mijn tas in te pakken want ze wou niet dat ik haar huis in kwam vanwege privacy redenen.
Nouja ik werd daar echt laaiend om, privacy redenen? Wat denk je dat dat voor mij is dat je iemand die ik niet ken mijn tas laat inpakken terwijl mijn tas letterlijk alles is dat ik heb?
Manuela probeerde nog met haar te praten maar zonder resultaat. Zelfs heeft mijn vader haar gebeld en uitgelegd dat mijn tas alles is wat ik heb, als ik belangrijke dingen mis kan het wel eens het einde van mijn reis betekenen, maar vergeefs geen positief resultaat.
Na dat alles geëscaleerd was en iedereen haar geprobeerd had common sense in te praten had ik geen andere keus dan die zelfde dag te vertrekken naar haar appartement in Santa Cruz.
Zei woont in een prive gebied wat beschermd is met muren en je komt daar op geen voorwaarde in als iemand je geen toestemming geeft die daar woont. Ik moest 2 taxi’s pakken en 1 bus en ik was eindelijk aangekomen na 4 uur reizen om 5 uur ’s avonds. Ze verwachte van mij dat ik zou wachten voor het condominium tot dat haar vriendin mijn spullen kwam brengen die tevens pas om 6 uur bij haar zou zijn.
Gelukkig had ik iemand leren kennen op mijn eerste dag toen ik aan kwam bij Desiree. Een Boliviaanse vrouw genaamd Roxanne die mij in huis nam op mijn eerste dag. We hadden nummers uitgewisseld en ze zei als er ooit wat is moet je me bellen. Ik had haar adres en ik zei tegen de bewaking dat ik op visite kwam bij haar, gelukkig was ze thuis en ik kwam het condominium in!
Ik appte Desiree dat ik bij een vriendin in het condominium zou zijn en naar haar huis ging om mijn spullen zelf te pakken en dat Roxanne die vrouw met mij mee ging want dit was echt absurd. Ik denk dat ze verwachte dat ik uren daar buiten het condominium zou wachten maar dat ging dus lekker niet door!
Ik heb nooit meer een bericht van Desiree terug gehad.. Best zielig eigenlijk van een volwassen vrouw.
Roxanne ontving me met open armen en ik vertelde haar alles. Ze zei dat ze Desiree al niet mocht vanaf het begin. Ze zei als jij mij zou wonen voor een maand had ik je opgehaald van het vliegveld of het busstation. En je niet buiten laten wachten voor 3 uur voor dat je bij mij naar binnen kon. ( zo waar )
Ze ging met me mee de spullen ophalen en die vriendin wist nergens van af.. ofzo deed ze in ieder geval. Ik ben in het huis gekomen om alles te checken en gelukkig heb ik alles terug nu. Roxanne bracht me zelfs naar het bus station toe om te zien of ik al een bus kon pakken naar Sucre. En er waren geen bussen meer!! Stel je voor, Desiree had me dus gewoon buiten laten slapen die nacht en alleen laten reizen in de nacht, wat over het algemeen in Zuid Amerika super erg word afgeraden.
Roxanne zei dat zij vannacht wel in haar dochters bed zou slapen zodat ik in haar bed kon slapen, zo lief! Ze had voor me gekookt en gaf me van alles! Ze wou me zelfs geld geven zodat ik wat te eten kon halen de volgende dag op het bus station maar dat heb ik af gewezen.
De volgende dag gaf haar dochter me een lift naar het bus station en toen heb ik de bus naar Sucre gepakt. Ik heb tot aan vandaag nooit meer wat van Desiree gehoord.
Ik heb haar gevonden op de website workaway en heb daar meteen en slechte reactie op haar profiel achter gelaten en ik heb geklaagd bij de pagina in de hoop dat zei van de pagina word afgehaald. Ik hoop toch echt dat niemand anders dit hoeft mee te maken.
De volgende dag kwam ik om half 5 ’s ochtends aan in Sucre! Ik had een taxi gepakt naar de Spanish friends hostel dat vrienden van mij in Samaipata me hebben aangeraden voor Spaanse lessen!
Ik heb hier in totaal 120 USD dollar betaald voor 5 nachten accommodatie 5 dagen Spaanse les en ontbijt! De 2 de nacht is Mahmoud gekomen, een Australische vriend die ik heb leren in Mendoza Argentinië. We hebben samen die Spaanse les gevolgd, Moody was best goed alleen ik bakte er niet zo veel van. Wel hebben we het afgemaakt en ik heb ongeveer zon 100 werkwoorden geleerd, echter onthoud je dat toch nooit. Het was het gezellig in ieder geval!
Verder hebben we gisteren een soort park bezocht waar een muur is waar 12.000 dinosaurus voet printen in staan wat echt heel bijzonder was! Echter was in dat park de basis voor een groot industrieel bedrijf en door het constant heen en weer rijden met zware trucks en ander zware ladingen is er door de vibratie een deel van die muur ingestort! En die mensen denken dan niet laat ik dit kamp ergens anders opbouwen dan naast zon historisch pand, nee dat maakt ze niks uit wat echt zonde is.
Toen we terug waren in het centrum wouden we geld pinnen om het hostel te betalen, echter na het pinnen of eigenlijk tijdens het pinnen kwamen we vrienden tegen van Moody. Ik zij hoi met een pak geld in me handen en daarna zijn we weg gegaan om wat te eten. Ik kwam er tijdens het eten achter dat ik me pinpas niet had!
We waren super snel terug gerend naar de pin automaat maar zonder resultaat. Hier in Bolivia en eigenlijk overal in Zuid Amerika denk ik krijg je eerst je geld, daarna vraagt die wil je nog een andere transactie doen, zo niet klink je op nee en dan pas krijg je je bankpas terug. Door dat ik afgeleid was heb ik het geld gepakt en ben ik daarna weg gelopen zonder dus de behandeling af te maken. Wat er dan gebeurd is dat die je pinpas inslikt en om het verhaal nog beter te maken was het zondag en was die bank en de rest van de stad gesloten! Weg bankpas!
Gelukkig had ik nog een Nederlandse prepaid creditcard en mijn Australische bankpas dus echt paniek was er niet. Ik wou echter inloggen op mijn creditcard account en was het wachtwoord vergeten, dat is eigenlijk mijn ‘’backup’’ card en die heb ik al meer dan een jaar niet gebruikt.
Even een quick belletje naar het bedrijf en het wachtwoord was veranderd en ik kon er direct geld op storten en kon het per direct ook gebruiken. Verder is mijn oude kaart geblokkeerd en is er verder niks aan de hand, wel zal ik de volgende keer even iets beter opletten!
Die avond stapte we om 8 uur in de bus en kwamen we om half 4 ’s ochtends aan in Tupiza. We gingen hier de moeder van Roxanne bezoeken: Teresa. (de moeder van Roxanne die mij zo geholpen heeft in het gedoe met Desiree) woonde gelukkig op loopafstand van de bushalte. Toen we aankwamen klopte op de deur en ze deed open en was zo blij ons te zien!
We kregen onze eigen kamer met 2 persoons bedden en we hadden een eigen badkamer!
We gingen gelijk naar bed en werden daarna om 10 uur ’s ochtends wakker. Teresa had voor ons het ontbijt opgedekt, echter moest ze zelf weg dus we kregen een sleutel van het huis en hebben die dag heerlijk genoten van een warme douche (dat ga je echt waarderen aangezien er letterlijk nergens warm water is) verder hebben een hike gedaan op een berg die Cerro La Cruz heet op 2950 meter boven het zee level. We hadden beide super erg last van de hoogte en daarom namen we coca bladeren mee!
Ja je hebt het goed, coca is de afkorting voor cocaïne bladeren! En die kan je hier overal kopen!
Het eten van Coca (afkorting voor cocaïne !bladeren!) bladeren is ontzettend populair in Bolivia en eigenlijk iedereen doet het hier. Vooral omdat Bolivia op zon ontiegelijke hoogte licht dat het bijna noodzakelijk is om ze te eten.
Het helpt super goed tegen de hoogte, het gevoel dat je krijgt hier is dat je heel benauwd word en het gevoel hebt dat je 20 kilometer aan een stuk heb gerend. Je ademt heel moeilijk en je hebt het gevoel dat er geen zuurstof binnen komt. Je benen worden heel erg zwaar en eigenlijk alles wat je doet is 10 keer zo zwaar. Je hart klopt heel erg snel en als je dan geen rust neemt kun je er zelfs aan dood gaan.
Gelukkig is het makkelijk te onderhouden als je genoeg rust neemt tussendoor, veel water drinkt en op de coca bladeren kauwt! Echter als je na deze maatregelen nog steeds last hebt, vooral misselijkheid en hoofdpijnerig word dan moet je gewoon stoppen en niet verder gaan.
De coca bladen nemen het benauwde gevoel weg en je hoofdpijn en eetlust ook een beetje. De meeste Bolivianen nemen het voor 2 redenen: 1 is hoogte en 2 is zodat ze niet hoeven te eten. Lonen zijn hier heel erg laag en als je veel coca bladeren eet krijg je geen honger waar door je geen pauzes voor het werk hoeft te nemen en langer door kan gaan.. niet helemaal juist, maar het gebeurd zeker.
Terug naar de hike, we kauwden op de bladeren en uiteindelijk naar vele stoppen ongeveer zon elke 5 minuten wel 5 minuten pauze kwamen we bij de top!
Moody heeft een drone en we hebben super mooie filmpjes en foto’s gemaakt. De foto’s zijn terug te zien in mijn blog en de filmpjes op mijn facebook pagina of instagram.
Die avond hebben Moody en ik gekookt, typisch Libanees eten aangezien Moody Libanees is. Super lang over gedaan om de boodschappen te vinden hier maar het leek er op. We kwamen er achter dat we de volgende ochtend niet konden vertrekken omdat onze tour volgeboekt was. We wouden namelijk een tour boeken vanuit Tupiza naar Uyuni een 4 daagse tour die je mee neemt naar alle mooie wereldwonderen onderweg.
Dus de volgende dag hebben we eigenlijk niet zo heel veel bijzonders gedaan. We hebben over de markt gestruind en we hebben eigenlijk 3 kwart dag besteed aan het vinden van boodschappen voor Mahmouds gerecht dat die wou maken. Hij belde speciaal zijn vader op om het traditionele recept te krijgen, zodat we Teresa konden verassen met traditioneel eten uit Libanon.
We begonnen pas met koken rond 9 uur dus we aten echt super laat. Het was niet helemaal volgens ons plan gegaan maar met een beetje Nederlandse invloed kregen we toch nog een super maaltijd op tafel!
Die ochtend erna stonden we op om 6 uur om vervolgens aan onze 4 daagse tour naar Uyuni te gaan beginnen. We waren erg laat want Moody wou nog pinnen maar zijn pinpas deed het niet, ik had het hem snel even voorgeschoten en het bleek dat we de zelfde Australische bank hadden, dus hij had het gelijk overgemaakt op mijn Australische account.
Onze bagage werd boven op de auto leer gelegd en vast gebonden met een zeil voor de regen. Moody en ik hadden nauwelijks gegeten omdat we zon haast hadden en we hadden met Teresa die avond een fles wijn gedronken en wat biertjes, dus we waren ook niet helemaal fit na een korte nacht weinig water en eten.. maar we maakte er wat moois van!
De eerste dag hebben we eigenlijk niet zo veel gezien, het was vooral kilometers maken. Wel vonden we beiden dat het verschrikkelijk koud was! We waren gewaarschuwd door onze tour guide maar ik dacht dat ik wel in een korte broek kon gaan, aangezien de plek waar we vertrokken bloed heet was. Nou, dat was niet voor lang. En ik had nog steeds zon nare hoest, die hoest heb ik nu al bijna een maand. Slijm dat vast zit, niet ziek, niet verkouden, geen koorts of pijn maar alleen maar hoesten.
Verder hebben super mooie bergen gezien, blauwe meren, verschillende dieren ( lama’s in het wild onder anderen en nog veel meer dieren waar ik nu niet op kom.. haha maar ze komen terug in de foto’s! Ook hebben we vulkanen gezien die nog actief waren! En dat was het wel zon beetje. Dat is niet heel veel als je denkt dat we bijna 10 uur in de auto hebben gezeten die dag. We hadden rond 12 uur een heerlijke lunch, gestoofde lentils met rijst en salade.
Toen we rond 7.30 uur in de avond aankwamen waren we echt uitgehongerd. We hadden al nauwelijks ontbeten en we hadden onze lunch al om 12! We kwamen om 7.30 uur aan en aten pas rond half 9. Ik vond dat echt wel een beetje te min, ik was al lekker humeurig door te weinig slaap en weinig eten maakt ook niet veel goed. Gelukkig toen het eten geserveerd werd ik weer blij als een ei. We kregen echt een heerlijke soep van te voren en daarna, beetje teleurstellend, kreeg ik een stukje broccoli stukje bloemkool en iets van 10 bonen naast elkaar gelegd met rauwe kool ofzo..
Agja vol zat ik wel. Verder is het leven hier gedurende de excursie heel erg basic! We moesten ons eigen wc papier kopen omdat dat hier dus niet is. Ook zijn er de eerste 2 dagen geen douches omdat ze simpel weg in de middle of nowhere geen water aansluitingen hebben. Onderweg is het buiten plassen en ’s avonds als we aankomen bij ons verblijf is er een wc, verwacht niet te veel. Het is een wc waarvan de deur niet op slot kan en waar de deur soms zelfs een beetje los in de scharnieren hangt. Maar dat hoort allemaal bij de ervaring, mij hoor je niet klagen. Less is more. We hadden wel hele fijne bedden en we hadden ieders 4 dekens! Dat is dus het belangrijkste!
De volgende ochtend stonden we op om 6.15, we hadden een uur te tijd om te ontbijten en onze tas in te pakken want om 7.30 zouden we weer verder gaan. Echter was het ontbijt echt verschrikkelijk. We krijgen droge bolletjes dat als je een hap neemt de kruimels er gewoon uitvallen en je een soort poeder substantie in je mond hebt. We hadden 3 smeersels voor op brood en koffie en thee, je moest de smeersels op het brood doen want als je het broodje door sneed viel het uit elkaar.. we kregen 1 bord met 4 personen en daar lag wat gesneden fruit op, verder kregen we geen borden maar een servet als bord. Ik weet dat het hier allemaal arm is vooral als je helemaal buiten af bent, maar ik vind dat je de prijs van je tour wel mag aanpassen als je dit ons zo voorschotelt.
Gelukkig maakte de rest van de dag alles weer goed. We hebben zoveel moois gezien! Ik heb echt me ogen uitgekeken, ik denk zelfs dat ik dingen heb gezien die ik denk nooit meer te zien zo bijzonder! We hebben veel meren gezien met verschillende kleuren met flamingo’s er in! We hebben zelfs een wilde vos gezien die voor onze auto stil stond, heel apart maar super tof! We hebben zout vlaktes gezien en zelfs wat zout mee genomen. Ook hebben we gezwommen in natuurlijke hot springs, dat was echt super! Soort van infinity pool, we hebben super mooie foto’s geschoten. Die hotsprings werden verwarmd het hele jaar door, door de omringende vulkanen die in het gebied lagen.
Na de hotsprings zijn we door gereden naar een rood meer wat de red lagoon genoemd werd. Door de zon werd het hele meer rood en er waren zo veel flamingo’s! We hebben daar weer mooie foto’s geschoten en daarna zijn we doorgereden naar het hostel waar we sliepen die nacht.
We sliepen heel dicht bij het grootste zoutvlakte van de wereld, in een hotel dat gebouwd was met zout! Zoute tafels, zoute stoelen en op de grond lag heel veel zout in plaats van ‘’strand zand’’
We kregen een kamer met 2 bedden en hebben die avond weer lekker gegeten en moesten heel vroeg naar bed omdat we de volgende ochtend om kwart over 5 ’s ochtends op moesten staan ivm het zien van de zonsopgang.
Dus de volgende ochtend stonden we op om kwart over 5 en rond half 6 ’s ochtends zaten we in de auto op weg naar het zoute meer. Dat was ongeveer zon 15 minuten rijden en het was ongelofelijk! Overal waar je keek was zout, het leek wel een oceaan van zout! We hebben super mooie foto’s gemaand en Moody heeft zijn drone gebruikt en we hebben super mooie foto’s en filmpjes gemaakt met zijn drone. Hierna zijn we verder gereden op het zoute meer want het is meer dan 10 kilometer groot! En het meer in meer dan 100 meter diep, gek he!
We reden door naar een eiland midden in de zout vlakte en klommen helemaal naar de top. Het eiland zat vol met cactussen en onze tourguide vertelde dat de cactus elk jaar 1 cm groeit en geloof me ze waren zo groot! Meters hoog. Ook hier op de top hebben we de drone gebruikt met als resultaat hele mooie foto’s.
Verder zijn we nog naar een hotel gegaan, het aller eerste hotel gemaakt van zout midden in de zoutvlakte wat nu als museum word gebruikt. En we hebben super grappige foto’s gemaakt. Door dat alles zo super wit is met letterlijk niks op de achtergrond kun je hele leuke 3d foto’s creëren wat we dus ook gedaan hebben.
Dit was het einde van de tour, we zijn hierna doorgereden naar Uyuni en hebben onze auto ‘’genoten’’ afgezet bij de bus want die gingen door naar Chili. Wij hebben hierna nog wat oude treinen bekeken wat nog bij de tour zat inbegrepen maar dat was maar 5 minuten rijden van het bus station en eigenlijk niet echt interessant.
We hebben direct onze bus geboekt die dag naar La Paz, een plekje dicht bij de border van Peru. We kwamen ongeveer om 2 uur ’s middags aan in Uyuni en onze bus ging om half 9 ’s avonds. In de tussentijd zijn we uiteten geweest en hebben ergens een biertje gedronken. Over de markt gesnuffeld en in een internet café gezeten om de foto’s uit te wisselen aan elkaar. Verder ben ik nog naar een drogist gegaan in Uyuni want het hoesten werd steeds maar erger en erger, en het is nu al bijna langer dan een maand. ik hoest groene klodders en stik bijna in me eigenslijm, lekker he?!
Ik zei het tegen de drogist dat het al zo lang speelde en dat ik ook al natuurlijke producten heb geprobeerd maar dat werkte voor geen meter. Ze schreef me hoest tabletten voor die het slijm moesten oplossen en omdat het al zo lang duurde had ik ook antibiotica gekregen, voor 5 dagen.
Die avond waren we in de nacht bus gestapt en kwamen we 9 uur later aan in La Paz. We hadden een hostel geboekt dat op loop afstand van het busstation was en kwamen daar rond 5 uur ’s ochtends aan. We waren direct in ons bed gaan liggen om even iets bij te slapen en waren ongeveer om 9 uur wakker om aan de dag te beginnen.
Ik wou heel graag de death road doen hier in La Paz, ja je hebt het goed de Death Road heet niks voor niets de Death Road. Vroeger stond deze weg (route) namelijk bekent om de weg met de meeste doden per jaar. Het is namelijk een weg van 80 kilometer lang langs diepe afgronden hoog op een berg. Er waren zoveel doden omdat de wegen super smal waren en het verkeer van beiden kanten kwam. Er gingen auto’s overheen, trucks, fietsers alles. Tegenwoordig is het verboden om verkeer van beiden kanten te laten komen en is de hele weg, 80 kilometer, gerenoveerd. Dagelijks gaan er touroperators overheen en het is als je normaal fietst super veilig. Echter als je gaat stunten met je fiets dan is het niet veilig er is namelijk vorige maand nog een nieuw zeelander overleden die over de afgrond is gevallen.
Onze touroperator vertelde ons dat de Nieuw Zeelander het beste bedrijf heeft geboekt namelijk Grafity (ook de duurste) en dat zijn vriendin van de fiets viel, die gleed uit. De jongen keek naar achteren en terwijl die dat deed reed die zelf over de afgrond.
Wij hebben dan ook bij een tour operator geboekt die nog geen doden hebben gehad. We hebben zon 72 euro betaald maar je krijgt een fiets die volledig getest is en je past van te voren je handschoenen en helm en er blijft constant een tour guide bij je. Je kan het volledig op je eigen tempo doen dus het komt allemaal wel goed. (stiekem wel nerveus maar een goede nerveusheid!) je krijgt ook een gratis t-shirt als je klaar bent met de rit met waar op staat : ik heb de death road overleefd!
Verder zit de lunch inbegrepen en op het einde gaan we zwemmen in een zwembad, hete douche en een pasta buffet.
In totaal blijven we 3 nachten in La Paz en daarna gaan we door naar Peru!
Ook ben ik vandaag naar de immigratie dienst geweest van Bolivia want ik dacht dat mijn visa afgelopen zou zijn. Echter kwam ik daar en zei ik dat ik wou verlegen voor een week, maar hij zei dat dat niet hoefde omdat ik er gratis 30 dagen bij kreeg! Super chill, dus dat is ook geregeld.
Het is alweer een dag later en ik leef nog! Fijn om te horen he? De Death Road overleefd en ik heb mijn T-shirt binnen!
Het was super super suppppeeer tof! Op het begin kregen we goed uitleg over wat er zou komen en konden we onze fietsen testen. Ook kregen we extra kleding van het bedrijf namelijk: een warme broek een regenjas en nog een regenjas om er zeker van te zijn dat we niet door weekt raakte.
We begonnen helemaal boven op de berg waar het ongeveer -2 / -5 graden was! Super koud, me handen vroren er echt vanaf. We begonnen op een normale verharde weg en het uitzicht was daar echt al adem benemend. Later hadden we koffie en wat te eten en moesten we in de auto stappen want het was 8 km omhoog. We waren ondertussen ijspegeltjes, alles was ook nat want het regende een beetje. Later stapte we uit de auto en zeiden ze, welkom op de Death Road!
Lachen joh, denken dat het peace of cake is waren we kats nog niet begonnen!
We kwamen op een onverharde weg die heel smal was en daar hebben we dus 80 kilometer 3 uur ongeveer naar beneden gereden. Soms omhoog maar kleine stukjes maar gelukkig! We hebben door watervallen gereden, rivieren, modder en alles was onverhard!
Onze tourguide legde uit waarom er zoveel mensen jaarlijks dood gaan op deze weg en het was omdat onder anderen touristen te veel moed in hun schoenen krijgen en voor de tourguide gaan rijden en dan bijvoorbeeld een bocht niet zien aankomen. Of dat er een auto om de bocht zit en dan tegen die auto aan knallen of dat simpel weg de auto hun van de weg duwde omdat de weg te smal is.
Toen we beneden aankwamen hebben we heerlijk bier gedronken en genoten van een lekker zwembad met een heerlijk buffet.
We waren ongeveer om half 7 ’s ochtends vertrokken en we waren thuis om 9 uur ’s avonds! Maar zo waard dat het was. Ik voelde me echt weer alsof ik buiten in de speeltuin speelde, vol met adrenaline!!
Die avond heb ik een kikker erwten burger besteld in het hostel en ben daarna gaan slapen want ik was zo moe! De volgende dag zijn Moody en ik met de bus naar Copacobana gegaan, een plekje dat aan een super grote rivier ligt wat wel de oceaan lijkt! Deze rivier is de barricade van Bolivia naar Peru. Je raad het wel, hierna gaan we dus naar Peru!
We kwamen we rond 5 uur ’s middags aan in Copacobana en toen zijn we naar ons hostel gegaan en rond 6/7 uur zijn we ergens een hapje wezen eten. We waren beide super moe dus we lagen al rond 9 uur in bed. De volgende werden we wakker met ontzettend veel regen! Het bleef maar regenen en de voorspeling zij ook dat het de hele dag wel bleef regen.
We zijn dus terug in ons bed gekropen om eventjes een dagje rustig aan te doen. Ik even bloggen en netflixen en Moody heeft wat familie dingen te regelen. Misschien gaan we vandaag wel richting Peru , zo niet gaan we morgen.
Uiteindelijk kwam de staff van het hotel om half 10 op onze deur kloppen dat we er uit moesten of we moesten verlengen.. ik lag net comfortabel met me dekentje en me laptop op schoot netflix te kijken, maar we wisten natuurlijk alle bij dat dit er aan zat te komen.
Echter zat het buiten nog keihard te gieten, dus wij met regenjassen aan naar buiten opzoek naar een bus bedrijf, ik zou naar Peru (cusco) gaan en Moody besloot terug te gaan naar La Paz wat ik absoluut niet snapte. Hij wou namelijk terug naar La Paz omdat een vriend van hem daar kwam en hij graag wou feesten met zijn vriend voor 2 dagen en dan daarna samen naar Peru. Maar hij had nog maar 15 dagen in totaal om en Peru te zien, misschien Ecuador en Colombia.
Later had ik hem omgepraat en ging die met mij mee naar Peru! Echter niet mee naar Cusco maar naar Arequipa in Peru. We hadden het eerste gedeelte van de bus samen naar Puno en in Puno moesten we van bus verwisselen, ik naar Cusco en hij kon blijven zitten.
Het enige kutte dat er gebeurd is dat mijn toegang tot Peru bij de border werd geweigerd eerst. Dit omdat ze mij vertelde dat mijn visa niet meer geldig was! Weetje nog dat ik vertelde dat ik naar de immigratie dienst was geweest om mijn visa te verlengen? En die meneer zei dat dat niet nodig was en dat het gratis was en ik geen problemen zou krijgen bij de border? Nou.. dat is dus gelogen.
Ik kwam daar en ze zeiden ja het is inderdaad gratis met een stempel maar ik had helemaal geen stempel gekregen! Het ging dus allemaal om geld, want zonder stempel moet je betalen. Gelukkig was ik maar 4 dagen over mijn visa heen en moest ik 110 Boliviano’s betalen. Maar raad het maar, natuurlijk hebben ik en Moody al ons geld opgemaakt met het idee dat we wel Peruviaans geld pinnen in Puno in onze tussenstop. Er waren geen atm’s bij de border crossing dus we waren echt even ten einde rade!
Gelukkig kwam Moody er achter dat die nog Argentijns geld had in zijn portomonee. Dat heeft die toen voor mij omgewisseld en uiteindelijk kwam ik toch nog binnen! Geluk bij een ongeluk!
Sorry als de foto's niet in volgorde zijn, uploaden gaat hier nog niet zo snel!
Einde Bolivia!
Geschreven door NLD-wanderlust
Geen reacties bij dit reisverslag
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
