Hi allemaal, hier weer een nieuw hoofdstuk van mijn leven. De roadtrip is ondertussen beëindigd en ik ben een klein beetje gesetteld in Darwin. Ik slaap nu +/- een weekje bij Josh en Ushi, Josh en Ushi zijn 2 collega’s van elkaar. Josh 24 jaar, en Ushi ik denk ergens in de 40 jaar oud, hun stellen hun huis een aantal keer per jaar beschikbaar aan reizigers via een app op je telefoon genaamd couch surfing. Ik ga nu net mijn 3e nacht hier tegemoet op de bank en geloof me, het is een goede ruime zeer comfortabele bank. (waarschijnlijk beter dan de meeste hostel bedden) Josh en Ushi werken allebei 10 uur per dag en soms 7 dagen per week. Ik heb dan ook een eigen sleutel van het huis gekregen voor de tijd dat ik hier zit. Ze vertrouwen me 100% en mag de koelkast gebruiken, krijg eten van ze en kan ’s ochtends lekker warm douchen. Ik betaal hier geen huur dus het is lekker goedkoop. Natuurlijk wil ik hier niet langer dan een week blijven, nja wil ik wel, maar je wilt geen gebruik maken van mensen die zon goed hart hebben dat ze hun huis open stellen aan wild vreemde. Zodra ik een baan heb wil ik dan ook wat voor me zelf gaan zoeken.

De eerste dagen hier waren eigenlijk super leuk! Nicko een jongen met wie ik samen in een shared house heb gezeten in Manjumup, tijdens me farmdagen was toevallig ook in Darwin. Toen ik vertelde dat ik in Darwin zat, haalde die me gelijk op bij Josh. Hij heeft me meteen heel Darwin laten zien en mij voorgesteld aan zijn vrienden, we hadden gezellig wat drankjes gedronken, waren naar het strand geweest en hebben daar onze namen in het zand geschreven. Echter mag je hier niet zwemmen in het water van wege krokodillen. (jaja we zitten echt in de outback van Australië nu)

De volgende dag had ik een klein beetje een kater maar dat mocht de pret niet bederven. Josh vertelde me dat er op zondag een grote markt is aan het strand, de zonsondergang markt. De markt begint om 4 uur met allemaal eet kraampjes en muziek en een beetje van die hippie kleding standjes. (I LOVE IT) en zelfs een poffertjes kraam! Ik zou eigenlijk met Nicko daar naar toe gaan maar die was erg druk. Ik heb toen een post geschreven op de facebook pagina van Darwin backpackers of er iemand met mij mee naar de markt wou. Een jongen Shawn uit Amerika reageerde en uiteindelijk belde Nicko op dat die toch mee wilde en gingen we gezellig met zijn 3e. Het was super leuk en ik wou echt dat ik een garderobe had en meer kleding kon kopen, maar helaas ik heb al een extra tas moeten kopen en kan mezelf niet veroorloven om nog meer te kopen. We wouden die avond een afscheidsdrankje doen in de stad om de dag te beëindigen. Echter was het veelste gezellig in de stad! Er was live muziek en iedereen zong in volle borst mee en daar ging het eerste drankje, en de 2e 3e 4e 5e en zo was het ineens 1 uur s’ nachts. Vanochtend werd ik iets minder goed wakker haha, maar achja het leven gaat verder, dus zo ook Djordy. Gedoucht en al op naar de bibliotheek want het leven hier bij Josh en Ushi is goed, maar ze hebben geen wifi. In de bieb heb ik wat cv’s uitgeprint en later kwam Nicko me ophalen om bij de sportsbar LandMark te gaan solliciteren, met een giga kater in me jurkje zonder te denken om wat fatsoenlijks aan te trekken heb ik het voor elkaar gekregen om morgen een meeloopdagje te doen. YES! Eigenlijk wil ik een farm job krijgen maar tot nu toe lukt dat gewoon echt niet. Het is het seizoen niet en ik dacht om nou helemaal zonder baan te zitten is ook niks, dus ik kan maar beter een baan vinden geld maken en ondertussen keihard blijven zoeken naar een farm job. Morgen gaan we dan ook ’s ochtends gewoon weer naar de bieb om telefoonnummers op te slaan van boerderijen over heel Australië, er moet vast en zeker wel ergens een boer zijn die een paar Nederlandse handen kan gebruiken!

Met een dikke U turn, gaan we een heel ander pad in:

Uiteindelijk zit ik nu in het vliegtuig terug naar Perth! En je zal vast denken waarom? Hoe? Waarom terug naar een plek waar je al bent geweest. Nou groot gelijk heb je, ik zal het je vertellen:

De dagen vlogen voorbij in Darwin, elke ochtend zat ik uren in de bieb om farmers te bellen over heel Australië om te zien of iemand me wou aannemen. Maar het is gewoon niet het goede seizoen. Daarna sprak ik met mijn vader en die zei: Djordy je moet nog 37 dagen doen om je 2e jaar te verdienen, beter ga je daar mee aan de slag want dat is toch bijna 2 maanden werk. Je hebt nog 5 maanden en je kan het maar beter nu doen dan dat je in de stress zit en misschien niet kan blijven.
Uiteindelijk werd ik elke dag een beetje onzekerder of ik me dagen wel zou kunnen halen. Ik besloot daarom om mijn oude farmer te bellen in Manjimup, waar ik mijn eerste 51 dagen heb gedaan (wat toen zo afzien was). Rod de boer belde me dezelfde dag terug dat die inderdaad veel werk heeft nu maar dat het niks is vergeleken is met wat ik eerst deed. Het werk dat die heeft is namelijk met planten van naald bomen en dat is fysiek echt super zwaar. Hij gaf eerlijk toe, Djordy je gaat dit werk niet leuk vinden, het is in de regen en in de kou. Het is in Perth winter en z'n 15 graden overdag, denk je Djordy stel je niet aan, maar 15 graden in Perth is een hele andere 15 graden als in Nederland! Vooral als je gewend bent in woestijn temperaturen! Ook zei die dat er een aantal meiden werken op de farm die veel last hebben van spierpijn en hun lichaam, maar dat dat vooral de eerste week is. Nadat je lichaam went aan de fysieke bezigheid wordt het beter zegt die. Ik snap dat je het niet wilt maar ik kan je wel uit de brand helpen. En dat is dus de reden dat ik nu zit te bloggen in het vliegtuig onderweg naar Manjimup. Maar dat wil niet zeggen dat Darwin niks was! Wat een stad, wat mooi tevens door de mensen die ik er heb ontmoet!
Nicko die daar dan ook zit waarmee ik me farm dagen heb gedaan, Shawn de jongen die ik daar heb ontmoet, de 2 Italianen Tom en Diletta + de 4 Nederlandse meiden van onderweg + nog een andere Nederlander die ik daar heb ontmoet. Allemaal geweldig en vrienden gemaakt voor het leven, maar het mooiste komt nog. Super grappig verhaal ook:

Tijdje terug in Kununnura toen we bij de familie van Alex verbleven heb ik een jongen ontmoet genaamd Det, komt uit zuid Australië en reisde naar het noorden op zijn moterbike. Ik ontmoette hem toen ik uit de Coles een supermarkt kwam lopen en hij stapte af en we begroette elkaar. Ik was momenteel een super grote peer aan het eten ( lach momentje had je bij moeten zijn ) Ik vroeg hem waar de target was, (de soort action winkel in Nederland) en hij zei ja ik kijk wel even op me telefoon maar dan moet je vanavond een biertje met me drinken. Ik had z'n antwoord totaal niet zien aankomen maar toch zei ik dat ik dat wel wou doen! (ik wist allang waar de target was maar je moet iets doen om een beetje aandacht te krijgen he) Hij vroeg of ik een lift wou naar de target en ik zei ja, ik stapte achter op zijn moter en hij bracht me naar de target. Daarna hadden we instagram uitgewisseld (ja oma dat gaat allemaal via internet tegenwoordig) alleen had ik hem niet toegevoegd als vriend. Om een lang verhaal kort te maken spraken we elkaar niet meer na onze ontmoeting, tot we dus in Darwin in een hostel bier te zaten te drinken. Hij tikte me op me schouder en zij Djordy, ben jij dat? En ik was helemaal verbaast! Hij was het, de moterguy!

Die nacht hebben we samen met zijn en mijn vrienden bier gedronken en hebben we een wandeling gemaakt langs het strand. De volgende dag hadden we ’s avonds weer afgesproken om samen naar de zonsondergangsmarkt te gaan (mindill markt). Hij had een helm gehuurd voor mij en we gingen samen op zijn moter naar de markt toe, daar hebben we heerlijk gegeten en heeft die een ketting voor me gekocht (zie foto’s) ook heeft die een kettinkje voor zichzelf (djordy had geen cash bij zich ‘’ oeps’’) gekocht met het idee dat het van mij was haha. Later die avond zijn we naar een super leuke bar geweest en hebben we daar cocktails gedronken. Rond 11 uur bracht die me weer naar huis, want Djordy had een vlucht de volgende ochtend. Wekker om 03:50 in de nacht en een om 4 uur 4:05 en 4:10 haha. Echter heb ik geen oog dicht gedaan dus ben best moe nu. Ik heb geen idee waarom maar ik heb al 100 keren in een vliegtuig gezeten, maar ben toch altijd een beetje nerveus of ik dingen ga vergeten en loop dan te veel na te denken waardoor ik nooit zo goed slaap voor een vlucht.
Het mooie is, Det woont in Perth en ik zit er 3,5 uur zuid vandaan. Dus waarschijnlijk gaan we elkaar nog opzoeken! Fingers Crossed!

Accommodatie in Manjimup is ook al geregeld. Ik kan lekker intrekken bij Hannah een goed vriendinnetje die ik had gemaakt tijdens mijn tijd daar de eerste keer. Wel moet ik gewoon huur betalen, maar wel maar 100 dollar, of dat ga ik haar in ieder geval geven. Ik kom dus over 1,5 uur aan in Perth dat is om 09:30 ’s ochtends en om 11:15 vertrekt mijn bus vanaf het vliegveld naar Manjimup (4,5 uur durende rit) yey.. #geenzinaan. Ik kom +/- rond 4 uur aan in Manjimup en Hannah staat daar om me op te halen! Super veel zin om haar weer te zien, echter kijk ik een beetje tegen het farm werk op. Maar ik sta nog steeds bij de zin die ik in het begin van me blog had verteld: incasseren en accepteren. Het is zoals het is en that’s it, het zal waarschijnlijk even doorzetten worden weer, maar dan zijn we er hierna wel echt klaar mee! Laten we daar maar naar uitkijken!

Het is nu alweer zondag en ik ben hier aangekomen op vrijdag! Ik heb me eigen kamer met een heerlijk bed en ik voel me hier direct al weer thuis. Hannah is een echte farm/hippie meid. Overal vrolijke kleurtjes en dingen die ze zelf in elkaar heeft geknutseld. Ook staat er overal wierrook aan wat ik super lekker vind! We hebben zaterdag boodschappen gedaan met haar andere roommate, een Italiaan en ik heb direct een muts gekocht! Het is hier tussen de 8/15 graden elke dag en ik heb het super koud. Ook is het geld potje nu echt op (Australische rekening) Ik had nog z'n 600 dollar en ik heb mijn vliegticket betaald, bus ticket, eten voor als het goed is een week, een muts en ik heb goede laarzen gekregen van Mat, de roommate van Hannah en Hannah heeft handschoenen die ik mag lenen van haar tot we weer geld hebben volgende week. Ook hoef ik de huur nu nog niet te betalen, super lief van haar. Morgen staan we vroeg op want we moeten om half 7 volgens mij beginnen en het is een half uur rijden. Ik heb al me nagels af geknipt en alle zomer kleding terug in me backpack gestopt, die zien we niet meer voorlopig. We zijn ongeveer om 3.30 klaar met werken dus dat zijn prima tijden. Vandaag gaan we lekker de hele dag koken om in ieder geval 3 maaltijden in de koelkast te hebben staan. Hannah zegt dat je echt veel eten nodig hebt omdat je eigenlijk 9 uur lang per dag aan het sporten bent. (Geen sportschool meer voor mij dus, hallo summerbody) We gaan gewoon knallen morgen!

Dus, ik heb dus net mijn 3e dag afgerond op de farm.. en ik moet eerlijk zeggen dat het echt keihard werken is. Niks vergeleken met wat ik eerder deed, grafting. Ik heb ondertussen bloedblaren op me voeten zitten en letterlijk elke spier in me lichaam doet zeer. Me tenen zijn het pijnlijkste, ik heb namelijk laarzen die iets te groot zijn en elke keer als je een stap zet schuiven me tenen tegen de voorkant wat ook weer blaren veroorzaakt. Ik zit onder de blauwe plekken en schrammen en val zon 3 keer per dag in de koude modder + we werken ook in de regen dus je regent ook nog eens zeiknat elke dag. Het weer hier is tussen de 8 en 15 graden en ’s nachts kan het tot 2 graden oplopen, dikke verandering met Darwin dus.
Al bij al probeer ik me groot te houden en er het beste uit te halen maar ik moet eerlijk zeggen dat vandaag echt heel erg moeilijk was, heb zelfs een traantje gelaten na dat ik iets verkeerd had gedaan het wou verbeteren en het keihard begon te regenen en ik uitgleed over een boomstam en hard neer viel. Nog 34 dagen te gaan en elke dag is weer een dagje minder zo bekijk ik het, en het positieve is dat ik geen abonnement op de sportschool meer hoef!
Het werk eigenlijk wat ik hier doe is naaldbomen planten op van die velden waar de ‘’volwassen’’ bomen zijn omgezaagd. Eigenlijk is het dus een veld met boomstronken en heel veel losliggende takken in the middle of nowhere. Soms is het op een heuvel wat het lopen nog zwaarder maakt en soms zit met mee als de velden recht zijn. We dragen per keer zon 120/160 bomen op onze rug in een draagbak met een schouderband en een band om je middel, ( wat tevens ook nog eens fijn schuurt in de regen, nog meer blauwe plekken jippie! ) en de bomen zijn ongeveer 60 cm lang en iets van 3 / 4 cm breed. Een doos bevat 120 bomen en je word per doos betaald, elke doos die je plant is 25 dollar waard. Nou reken maar uit.. Als je 25 dozen per dag plant maak je ‘’wages’’ dat betekend dat je op een normaal uurloon zit. Ik daar in tegen heb tot nu toe nog niet meer dan 17 dozen kunnen planten, wat al 2040 bomen zijn per dag! Me baas zegt dat de eerste week heel heftig is en je wilt stoppen en opgeven, maar daar moet je juist doorheen! Na een week gebeurd er iets met je lichaam, je raakt gewend aan de dagelijkse bewegingen en je word super fit! De eerste week is het wennen want je gebruikt die spieren niet, je hebt waarschijnlijk weinig weerstand en hebt ontiegelijk veel spierpijn, maar dat schijnt na een week minder te worden. (laten we het hopen)
Ik zal foto’s plaatsen van hoe het er uit ziet zodat jullie een beetje een idee hebben wat we doen.

Verder woon ik super leuk bij Hannah en voel ik me hier ook echt thuis, Hannah is zon lieve meid en doet ook hetzelfde werk als mij, maar dan als een echte baan! Gekke meid, mij niet gezien! Haha
Verder heb ik dit weekend dus afgesproken met Det! De jongen die ik heb ontmoet in Kununnura en later weer in Darwin. Super veel zin in en erg nieuwsgierig hoe dit gaat aflopen. Echter zal ik verder de aankomende weken niet zoveel te vertellen hebben, ik sta elke dag op rond 5 uur en ben om 4 uur ’s middags of later weer thuis, drink meestal een glaasje wijn paar koppen thee en maak me lunch klaar voor de dagen erna en dat is het eigenlijk wel. Slaap hier in een lange broek, t-shirt en 2 dekens! Haha nog eens een grote verandering dan lopen op je slippers in jurkjes en je zonnebrilletje op, maarja we gaan aftellen voor eens en altijd met die farm dagen!

Vandaag is het alweer dinsdag en ik zit dus al zonder werk sinds donderdag! Dit komt mede door mezelf aangezien ik me op donderdag had ziek gemeld omdat ik het even niet meer trok. Mijn spierpijn was te erg en door de blaren op me voeten kon ik nauwelijks me laarzen meer inkomen! Echter die vrijdag was er geen werk en hoefden we dus niet te komen. Geluk bij een ongeluk kon ik dus een dagje eerder naar Det! Die gekke man is helemaal met de auto naar Manjimup komen rijden (3 uur heen en terug, 6 uur dus in totaal) om mij op te halen! Lief he! Haha. Nadat die me ophaalde zijn we ergens gestopt om wat te drinken, een potje pool te spelen en darten. Na super veel plezier zijn we weer verder in de auto gestapt op weg naar Perth, aangekomen in het donker hebben we boodschappen gedaan en een beetje vlees op de bbq gegooid. Na het avond eten kwamen de drankjes op tafel en zijn er erna de stad in gegaan en wat een leuke avond heb ik gehad. We hebben gedanst tot we erbij neervielen, bijna letterlijk! Haha ben in totaal 3 nachten in Perth geweest, ik kreeg namelijk te horen dat er maandag nog steeds geen werk was i.v.m. een levering die niet geleverd was. Op zich vond ik dat niet heel erg op dat moment, Det en ik hebben namelijk echt het meeste uit het weekend gehaald. Ik heb zelfs een ritje op zijn moter mogen maken (achter op dan he) op z’n Ducati! (zie foto’s), ding gaan snel! Dat was echt super tof! We zijn lekker uit lunchen geweest, buitenshuis gedineerd, fijne wandelingen gemaakt, cocktails gemaakt en heb zelfs dolfijnen gezien tijdens een lunch plek waar we zaten in Perth! Ik vond het bijna te mooi om waard te zijn, na ontzettend leuke dagen heb ik maandag heb ik de bus naar huis gepakt en ben nu net weer wakker geworden in Manjimup waar de regenstelen alweer uit de lucht vallen. En we werken nog steeds niet, want de levering is weer niet geleverd. Ik begin me er een beetje aan te irriteren dat ik erg veel geld heb betaald om hier te komen, om te werken in slechte omstandigheden en dat er dan telkens geen werk is. Ik ga daarom mooi verder zoeken naar ander werk in de buurt, iemand die me wel werk kan garanderen. Ondertussen ook al weer geld overgemaakt van mijn Nederlandse rekening omdat 3 dagen werken in 2 weken niet echt een geldpotje oplevert. Laten we hopen dat we morgen wel werken. En hoe het afloopt met Det? Time will tell, fingers crossed.

Oke, mijn doorzettingsvermogen is misschien toch iets minder dan dat ik had gedacht..
Uiteindelijk heb ik nu dus net mijn baan opgezegd bij de Bamess farm, het planten van de bomen. Vandaag konden we weer gaan werken maar aangezien ik gisteren samen met mijn huisgenoot wat berekeningen heb gedaan namelijk: je moet minimaal het minimum loon verdienen 22 of 23 per uur om het te laten tellen voor je 2e jaar. Uitgerekend verdiende ik maar 6.50 per uur! Terwijl we echt keihard 8/9 uur per dag werken in de kou en regen, natte sokken, bloedblaren uitglijden in de modder noem maar op. Nou niet voor Djordy meer. Ik heb inderdaad veel geld betaald dus moet nu wel echt hard gaan zoeken naar weer een baan anders is het einde oefening voor ook Australië voor mij. Echter heb ik samen met mijn huisgenoot gisteren lopen rondrijden en er is hier een aardappel bedrijf dat begint met aardappels in dozen pakken over een maand voor transport. En ze zoeken mensen! Dus ik ga het over 2 weken daar langs, dat zou geweldig zijn! Nog steeds buiten maar in ieder geval wel droog onder een afdak. Ik moet dan alleen ergens een fiets vandaan zien te regelen, maar dat komt wel goed.
Ook zei Matt me roommate dat ze hier in de stad mensen zoeken in cafés omdat er 0.0 backpackers zijn. Dus ik spring zo onder de douche en ga naar de bieb om daar wat cv’s uit te printen en dan langs de cafés hier. Het zou mooi zijn als ik hier even een maandje kan werken lekker warm in een koffietentje en dan in augustus als het weer ook beter is kan beginnen met aftellen voor me dagen. Die 3 dagen dat ik heb gewerkt (bomen planten) is eigenlijk voor niks geweest, wat ik kan er niks mee! Nog steeds 37 dagen op de teller en de tijd begint te tikken.

Nou het is alweer een week verder en Djordy zit nog steeds zonder werk. Ik ben overal langs gegaan in het dorp voor werk zonder resultaat. Echter zijn er wel betere dagen in opkomst! Want.. :

Ik heb letterlijk elke farm opgebeld van Perth tot aan Albany en ik heb 1 boer gevonden (ja I know maar 1, maar dat is alles wat je nodig hebt) die wel werk voor me heeft, en toevallig leeft die knakker 11 km uit het dorp. Ik heb vrijdag daar een meeloopdag en als dat goed gaat kan ik daar 5 dagen per week werken 8 uur per dag. Ze werken niet in heftige regen dus dat vind ik ook fijn + UUR loon, Yes baby!

Om het nog even wat rooskleuriger te maken heeft er ook een boer gereageerd via Gumtree, de banen website site. (vergelijkbaar met jobshop) over een baan in Pemberton. Dat is ongeveer ook een km of 15 hier vandaan, dus het is niet om de kilometers. Beide banen zijn betaald per uur loon en ik kan bij beide me dagen doen. Echter zal ik wel een auto moeten aanschaffen om het stuk te rijden. De eerste baan heb ik direct een auto nodig en bij de 2e woont er een jongen ook in Manjimup die mij eventueel wel een lift zou kunnen geven. Het ziet er dus al wat beter uit dan een week geleden! Het weer hier deze week is ook beter, de zon begint te schijnen en de temperaturen lopen weer een beetje op tot 17 graden. Ja I know stil koud, maar beter dan 8 graden. Ik ben echter nog steeds verkouden maar ik ben niet meer ziek! Ik heb weer energie en ga naar de sportschool en probeer me energielevel echt weer op maximum te krijgen i.v.m. werk. Neem vitamine tabletten en thee met citroen en gember haha. Ik voel me in ieder geval weer levend.


Oke, hoe het er nu voorstaat:

Ik heb morgen een meeloopdag bij de boer die hier 11 km vandaan woont. Aangezien ik nog geen geld heb om een auto aan te schaffen brengt Matt mij 's ochtends om half 8 naar de boerderij toe en de eigenaren brengen mij weer naar huis ( lief he! ) . Matt zei al dat die mij wel een aantal keren 's ochtends naar me werk wou brengen tot ik geld heb om een auto te betalen, ik hoop echter wel dat de eigenaren van de boerderij zo lief zijn om me ook terug naar het dorp te brengen voor een week.. ( daar gaan we morgen dus achter komen)

Ook is er nu wel echt baangarantie voor het eerst in een maand, namelijk de aardappelboer heeft me een sms gestuurd gisteren dat die mij wel wilt aannemen vanaf 30 juli! En dat ik daar kan blijven werken voor een aantal maanden, dat is ook per uur betaald en ik kan daar werken onder een afkapping, geen natte sokken meer voor Djordy dus. Het mooie van dit is dat deze aardappelboer dicht bij zit en ik er op de fiets heen kan gaan. Ik had nog steeds het nummer van de huisbaas van mijn sharedhouse in Manjimup van toen ik hier zat in januari en hij had altijd veel fietsen. Ik heb hem opgebeld en hij heeft een vrouwenfiets voor 100$ die ik van hem mag kopen. Dus dan hoef ik geen auto aan te schaffen, jippie!

Plan van aanpak:

Werken op de boerderij dat 11 km hier vandaan is, hopelijk tot eind juni (en dan lekker wat dagen van die 37 in totaal wegwerken) zodat ik daarna bij de aardappelboer kan werken, tot al mijn dagen zijn voldaan. Het is nu 12 Juni dus zal ongeveer 2 weken bij dat andere bedrijf moeten werken (als dat doorgaat zonder auto) en anders kunnen we ons mentaal 2 weken voorbereiden op het inpakken van aardappels haha.

Het heeft even geduurd, maar betere tijden zijn onderweg. Het positieve is zodra ik klaar ben met werken hier is het weer zomer in Western australie en kan ik me zelf gaan belonen met zonneschijn en cocktails en gaan we een dik kampvuur maken met alle oude lelijke boerenkleding en ga ik feesten zoals nooit tevoren.

Geschreven door NLD-wanderlust