De eerste vlucht zit er op, ik ben nu ongeveer al 1,5 uur op het vliegveld van Kula Lumpur, heb een aantal keer het vliegveld rondgelopen om te kijken wat er allemaal is. Op zich hebben ze hier best veel! Een sport hal, soort bioscoop voor sportliefhebbers, een movie hal, om films te kijken en een aantal souvenirs shops en restaurantjes barretjes alles wat in een zon lay over / boarding ruimte zit. Momenteel heb ik me zelf een cappuccino gehaald en ben ik ergens in een hoekje neer geploft om wat aan me blogg te werken. Moet zo echter wel weg want niet alle oplaadpunten doen het ook werkelijk en ik heb nu alleen me telefoon er aan. De vlucht zelf ging heel snel voorbij, ik heb bijna de hele reis geslapen en ben ook gelukkig niet moe nu ‘’ nog niet’’. Ik had heel weinig geslapen omdat we natuurlijk midden in de nacht vertrokken, maar kan niet wachten tot ik in de Filipijnen ben nu! Het is hier nu 13.40 uur en mijn vlucht vertrekt ergens rond 9 uur dus ik heb nog een aantal uren te gaan. Ga zo maar even netflixen aangezien internet hier super goed werkt! Boekje lezen, straks lekker eten, biertje drinken ik vermaak me wel!
Ondertussen ben ik alweer in Puerto princesa en begin ik zo aan mijn 3e nacht. De eerste nacht ben ik in Manila gebleven samen met Jasper om over onze ergste jetlag heen te komen. Ik was echt helemaal kapot toen ik aangekomen was in Manila en de taxi chauffeur wist het hotel ook niet te vinden. Op een gegeven moment had ik googlemaps aangezet (simkaartje gekocht op het vliegveld) en zag de route naar het hotel en liet dit zien aan de chauffeur. Hij zei direct ‘’ heb je al betaald ‘’ ? ik waarom? Hij antwoorde met: Het hotel is goed van binnen, maar van buiten is het een slechte buurt. De volgende keer kun je het beste niet boeken en de mensen uit de buurt vragen wat een goed hotel is in een betrouwbare buurt. Aangezien ik garant stond met mijn creditcard was dit echter niet mogelijk. Eenmaal aangekomen midden in de nacht leek het inderdaad een slechte buurt te zijn. Overal rook het er naar plas en er lag echt afval overal! Echt best wel vies, maar van binnen zoals de man beloofde was het echt goed. Een super groot zwembad met ligbedden er naast. Een ruime eetgelegenheid voor het ontbijt en diner en het personeel was echt behulpzaam. Na aankomst direct een warme douche genomen en erna naar bed gegaan rond +/- 5 uur s’ ochtends. Om half 10 de wekker zodat ik nog wat van het ontbijt kon mee eten en erna gewoon weer na bed. Ik werd rond 2 uur weer wakker en na een frisse douche heb ik buiten even een klein rondje gelopen om het hotel. Het viel met daglicht nog wel mee hoe ‘’verkeerd’’ de buurt was maar het was ver van goed. Na terugkomst probeerde ik aan me RSA te werken zodat ik aan het werk kan in de horeca als ik terug kom. Ging alleen niet zo erg snel, kreeg namelijk rond 4 uur s’ middags een telefoontje in mijn kamer via de hotel telefoon: Hallo spreek ik met een Nederlands meisje? JASPER was er! Het was zo leuk om hem weer te zien! Toch apart, na elkaar 1 dag te hebben gezien in Australië, binnen we nu aan een reis samen! En toch het gevoel hebben alsof je elkaar al jaren kent, heerlijk. We hebben samen een rondje gelopen en ergens gegeten en niet veel later zijn we weer terug naar het hotel gegaan. Filmpje gekeken en gaan slapen.
De volgende dag vertrok onze vlucht naar Palawan. Palawan is als ik het goed heb ‘’ het grootste eiland van de Filippijnen en we zitten in de hoofdstad Puerto Princesa. Zonder ook maar een hostel te hebben geboekt stapte we in het vliegtuig, 1,5 uur later zijn we aangekomen!
We stapte in een trycicle, een soort fiets met een aanhang bak er aan waar je in kan zitten. Zo eentje dat vroeger nog wel eens in oude tv programma’s voorkwam. Opzoek naar een hostel, via de telefoon hadden we al een beetje gekeken en de man in de trycicle bracht ons overal naar toe. Echter hadden we niet zoveel geluk, de hostels waren lastig te vinden en toen we op een gegeven moment uit de trycicle waren gestapt omdat we een hostel hadden gevonden bleek het helemaal niks te zijn. We waren de enige.. We zeiden tegen de eigenaren dat we hier niet wouden blijven en we wouden ook eigenlijk niet verder zoeken op dat moment. We namen dus weer een trycicle naar de dichtstbijzijnde kroeg, het is immers onze vakantie! Naar een paar biertjes ging het denken veel sneller en vonden via facebook recensies en Booking.com / Hostelword het hostel treftpunkt. Ik raad dit hostel echt aan iedereen aan! Gratis ontbijt met lokaal brood zelfgemaakte bananen gember jam, koffie en thee of PANCAKES. Zoals iedereen weet maak je mij daar heeeeel gelukkig mee. Ook kun je gewoon bier uit de koelkast pakken, natuurlijk wordt dat wel op je kamer gezet en moet je dat aan het einde betalen. Het interieur is heel huiselijk, alles in potjes en dingetjes aan de muur, leuke schilderingen overal en het voelt echt goed aan, er is een heerlijke vibe in het huis.
De eerste nacht zijn we na aankomst terug de kroeg in gegaan en hebben we een super performance gezien van 3 meiden die allemaal pop nummers zongen, super! De 2e dag hebben we een scooter gehuurd en hebben we het eiland verkent, natuurlijk heeft Jasper gereden want ik vind scooter rijden doodeng. We zijn naar de Baywalk gegaan en hebben de Iwahig Prison bezocht, dat is een gevangenis op het eiland Palawan en die gevangenen kunnen daar vrij rondlopen. Immers als je de goede ‘’kleur bezit’’ Je hebt namelijk 3 kleuren, bruin, blauw en rood. Bruin = minimum, Blauw = medium, Rood = maximum. Als je bruin hebt kun je vrij rondlopen over het 12 (volgens mij was het 12) gevangenis gebied, je moet je dan alleen elke dag tussen 5/6 melden bij het meldpunt. Meld je je niet dan word je als vermist opgegeven en wat er dan gebeurd kom ik op terug. Als me medium hebt mag je niet vrij rondlopen maar zit je binnen 4 muren, je krijgt wel een stukje vrijheid maar die vrijheid zit beperkt tussen 4 muren. Bij maximum hebt je het helemaal goed voor elkaar en krijg je helemaal geen vrijheid, je zit binnen 4 muren opgesloten in een beperkte ruimte met ongeveer 80 andere gevangenen. Je slaapt op bedden die vol zitten met bedbugs (van die vieze kleine beestjes in je matras die bijten en dat jeukt behoorlijk) Je kan er nare rode plekken van krijgen en je kan het vies open krabben en dat kan nog wel eens gaan ontsteken. Als je er langer zit dan willen ze je bloed niet meer en als je dan nieuw binnen komt dan eten ze je volledig op.
Wat er dus gebeurd als je als vermist wordt opgegeven moet je terug naar maximum, dit geld ook als je ook maar iets van agressiviteit toont. Best heftig allemaal, dit allemaal kregen we te horen van een gevangenen die daar al iets van 26 jaar zit. Alle gevangenen zijn bereid om hun levensverhaal aan jouw te vertellen in ruil voor wat geld of sigaretten of iets anders. Ze verdienen daar namelijk niks, ze moeten elke dag werken op de naar bij liggende rijstvelden, bloemen planten, en beetje tuinieren. Het enige wat ze verdienen is de maaltijd voor de dag en daar zit geen smaak aan en is erg simpel.
De gevangenen die die dit ons vertelde had iemand per ongeluk vermoord, omdat die vroeger in een soort groep zat toen die klein was en hij daar de leider van was. Iemand uit een andere groep maakte hem zwart en hij wou hem alleen een ‘’lesje’’ leren. Op school ging die met een mes dat die net had geslepen thuis naar hem toe, hij benaderde hem van achteren en zette het mes in zijn sleutelbeen. Echter ging het mes er helemaal doorheen en overleed de jongen. Hij wou hem alleen bang maken maar hij heeft er de eerste 15 jaar in de gevangenis geen spijt van gehad. Na 15 jaar kwam hij tot het besef dat het niet draait om geweld en hij heeft een brief geschreven naar de familie van die persoon dat als die vrij komt of er dan vrede kan zijn. Dat die spijt heeft, en dat accepteerde ze. Hij komt over 2 jaar vrij namelijk en hij vertelde als je hier iemand vermoord, vermoorden zij jou en je familie. Dat is hoe het werkt in de Filippijnen. Erg heftig allemaal.
Ook kregen we te horen dat Floortje Dessing in dezelfde gevangenis is geweest en heeft gepraat met dezelfde man als wij! Er is zelfs een documentaire over gemaakt, ik zal de link hier in zetten. Al bij al hebben we zo'n 800 pesos denk 15 euro in totaal aan de mensen gegeven daar. Dat is voor hun heel veel geld en voor ons betekend het niet zo veel. Bijzondere ervaring.
S ‘avonds hebben we niet veel gedaan, flesje wijn gekocht en lekker opgedronken met de andere in het hostel. Vroeg naar bed gegaan en over een half uur vertrekken we naar Port Barton! Dat moet echt het ideale plekje zijn met witte stranden, geweldige zonsondergangen en heel veel palmbomen!
Momenteel regent het hier, maar dat kan geen kwaad. Immers is het beter om 4 uur in de bus te zitten als het regent dan wanneer het mooi weer is!
Eenmaal aangekomen in Port Barton was ik super misselijk door de busreis. Kun je je voorstellen om 4/5 uur in een busje te zitten met 15 mensen opgepropt over eilanden en bergen heen te rijden van links naar rechts met een chauffeur die veelste hard rijd? Voor mij was het geen plezier, we moesten ook 3 keer van bus overstappen en het duurde voor mij allemaal te lang.
We hadden wel achter in onze bus 2 Spaanse meisjes zitten die super aardig waren, we besloten om samen een hostel te boeken doen we aankwamen in Port Barton. Ook hebben we die avond samen een hapje gegeten en zijn we uit geweest voor wat drankjes tot in de vroege uurtjes.
De volgende dag zijn we naar white beach geweest, dat is een erg mooi strand met duizenden palmbomen! Het was op een uurtje lopen afstand, de Spaanse meiden waren eerder vertrokken en Jasper en ik hebben mooi even uitgeslapen. Na dat Jasper en ik aangekomen waren hebben we de meiden maar even gezien, die gingen eerder naar huis want die waren er al de hele dag. Wel hebben we 2 Spaanse jongens daar ontmoet en een koppel uit een ander land. Samen hebben we biertjes gedronken en toen de zon onderging zijn we samen naar huis gelopen. De jongens besloten om bij ons in het hostel te komen en zo zijn we s’ avonds met zijn alle uiteten geweest in een heerlijk restaurant waar ik de lekkerste curry van me leven heb gegeten! Zo leuk, dan zit je aan een tafel met 2 Spaanse meiden, 2 Spaanse jongens en een ander koppel die je allemaal net hebt leren kennen. Het voelde direct al als een grote familie. Ook was de eigenaar van het restaurant Spaans en die vond ons zo leuk dat we allemaal een gratis shotje rum van hem kregen! Ik heb daar echt een top tijd gehad met hun. S’ avond weer uit geweest voor wat drankjes, echter de volgende dag hadden we weer een busreis in opkomst en ik wou niet weer wagen ziek worden dus ik heb in plaats van drankjes gedronken geoefend met vuurballen. Geen idee of je het zo noemt, het is eigenlijk een pantykous met een tennisbal in de onderkant. Je draait het dan on je lichaam heen, als je het goed kan dan pak je de echte vuurballen en dan kun je een vuurdans doen. Dat heb ik dus ook gedaan wat echt super was! Ik heb een uur geoefend zonder vuur en daarna had ik genoeg vertrouwen in mij zelf dat ik het wel wou proberen met vuur! En het ging goed, dat gevoel was geweldig! Echter had ik mijn leuke tasje van mijn schouder af gedaan omdat ik bang was dat die misschien in het vuur kwam en zodra ik klaar was met de vuurdans was mijn tas gestolen! Er zat ongeveer 1600 pesos in ongeveer 24 euro en mijn telefoon. We hebben met iedereen lopen zoeken inclusief staff en uiteindelijk kwam een filipijns jongetje met mijn telefoon aanzetten wat erg raar is, want mijn telefoon zat in de tas met de rits dicht. Waarschijnlijk vonden ze mijn tas en het geld er in meer aantrekkelijk dan een kapotte telefoon. Er zit namelijk een barst in en geen kopjes rond de zijkant om het scherm aan te krijgen. Agja het had veel erger kunnen zijn en ik heb mijn lesje geleerd! Altijd je spullen bij je houden.

De volgende dag hebben we afscheid genomen van onze Spaanse vrienden en zijn we om 1 uur S’ middags in de bus gestapt naar El Nido een wat drukker en toeristisch plekje, hier blijven we 1 nacht want we hebben namelijk een tour geboekt van El Nido naar Coron op een boot! Hier kom ik zo op terug.
Eenmaal aangekomen in El Nido zijn we eerst gaan kijken of er een pakketje was aangekomen voor Djordy  Ik ben namelijk zo slim geweest om in Puerto Princesa in het hostel Trefpunkt mijn favoriete short te laten liggen. En ik heb contact gezocht met het hostel om te kijken of er een manier is dat ik mijn broekje terug kan krijgen. Het hostel was zo lief om mijn broekje in een pakketje te toen en mee te geven aan een taxi chauffeur die rechtstreeks naar El Nido ging! Echt een super service! Ik moest vragen naar de naam: Berton. Echter was Berton er niet en moesten we later terug komen. Toen we later terug kwamen was die er nog steeds niet, dus zeiden ze dat we in de ochtend om 7 uur moesten terug komen, eenmaal terug in de stad hebben we gekeken voor een hostel en hebben we een rondje gelopen door de stad. De stad was echt geweldig! Allemaal leuke kleine winkeltjes en echt kwaliteitskleren! En dat is best lastig om te vinden in de Filipijnen. In de avond gingen we naar de coco bar, want we hadden afgesproken met een Nederlandse vriend van mij. Namelijk tommy Nagy! Het zoontje van de bazin van cafe schatjes waar ik jaren heb gewerkt in Zutphen. Tommy is al iets langer aan het reizen en heeft al heel wat meer landen dan ik gezien, maar uiteindelijk gaat daar verandering in komen haha. Het was erg gezellig die avond, maar Jasper en ik besloten vroeg naar bed te gaan vanwege de tour de volgende ochtend. WE moesten om 8 uur verzamelen en daar voor nog mijn broekje ophalen. Alles was uiteindelijk gelukt en ik heb me broekje ook nog terug!
Onze spullen werden ingeladen en we moesten een klein stukje lopen naar de bus die ons bracht naar het eerste strand waar we op de boot werden gezet. Onze tourguide was een Franse jongen van onze leeftijd die op weg was te emigreren naar de Filipijnen, super aardige jongen!
We zaten op de boot met zon 15/20 mensen in totaal. Het was een geweldige ervaring we zijn naar verschillende eilanden geweest en ik heb gesnorkeld en super mooie zonsondergangen gezien. Super leuke mensen ontmoet, veel drankjes gedronken en veel gezwommen. Ook zijn we naar een eilandje geweest waar een groepje Filipijnen zelfstandig leven, ver uit de bewoonde wereld. Dat was erg bijzonder. Ze leven van het geld dat toeristen ze geven als er een groep langs komt. Ook brengt de boot ze eten en drinken en de rest verbouwen ze zelf. Het was erg mooi en aangrijpend om te zien. Uiteindelijk ben ik nu in Coron, een klein eilandje waar we verblijven tot de 20ste. Hierna vliegen we door naar een eilandje genaamd Cebu, en vanuit hier weten we nog niet wat we gaan doen.
De dagen in Coron waren heftig, we hebben eigenlijk de eerste 2 dagen vol lopen feesten met de jongens die we hadden ontmoet op de boot en Jasper en ik zijn er nu een beetje klaar mee. We zijn alle bij echt op en hebben rust nodig. Daarom hebben we er voor gekozen om een hostel te boeken uit de stad, wat meer op het platte land. Hier blijven we de laatste 2 dagen voor we naar Cebu vliegen. Waarschijnlijk gaan we morgen een scootertje huren en dan lekker rond touren op Coron, zien we toch nog wat anders dan de kroeg.  De volgende dag werden we wakker en had ik een kopje koffie voor ons gemaakt in het hostel, we gingen foto’s terug kijken die we hadden gemaakt met Jaspers Go Pro. Super leuk waren ze geworden! Echter na dat kopje koffie begon ik me echt heel erg slecht te voelen, ik werd helemaal zwak in me benen en zei dat ik even op bed ging liggen. Niet veel later moest ik bijna overgeven en rende ik naar de wc. Uiteindelijk niks gebeurd maar ik was zo zwak in me lichaam dat ik de hele ochtend op bed heb gelegen. S’ middags hadden we toch de scooter gehuurd omdat je van niks doen je ook niet beter gaat voelen. We gingen naar de connection falls toe op zon 40 minuten rijden van ons hostel Fat Monkey. Alleen door alle kronkel wegen hebben we er alleen al om er te komen bijna 2 uur over gedaan en ik begon me alleen maar slechter en slechter te voelen. Het leek wel alsof ik op instorten stond, ik kon gewoon niet op me benen staan. En de watervallen vielen ook nog super erg tegen ook. We bleven er ook maar 15 minuten zoiets en daarna gingen we terug naar huis. Jasper had mij thuis afgezet zodat ik naar bed kon gaan want ik was echt super slecht. Jasper ging door naar de stad om daar nog wat te drinken. Toen die terug kwam zei die dat die Alfonso en Kike de 2 Spaanse jongens was tegen gekomen die we eerder in Port Barton hadden ontmoet en die vroegen of we samen wouden eten die avond. Ik voelde me wel iets beter en was ook een beetje klaar met het op bed liggen en ook omdat ik de hele dag nog niks had gegeten had ik wel zoiets van ik ga wel even mee. We hadden ook nog afgesproken met 2 vrienden van Jasper die die op een andere reis had ontmoet dus het was een gezellige boel tijden het diner. Zodra we echter uitgegeten waren ben ik als enige naar huis gegaan, iedereen bestelde een biertje tijdens het eten en ik dacht weetje ik kan het altijd proberen. Maar zodra ik 2 slokken op had moest ik al bijna overgeven. En aangezien we de volgende ochtend naar Cebu vlogen leek het me verstandiger om een vroege avond te hebben en fit in het vliegtuig te zijn. De volgende dag werd ik wel beter wakker alleen stront en stront verkouden, maar gelukkig wel weer energie in de benen!
Jasper daar in tegen was best slecht! Hij had buikklachten en voelde zich niet goed. Dus ik had besloten om samen met een Nederlands meisje die ook in ons hostel zat naar de stad te gaan om met pannenkoeken te ontbijten, super lekker en super gezellig. Ik had ook maar een take away pannenkoek voor Jasper meegenomen waar die best blij mee was!
Om half 1 werden we opgehaald door een busje die ons naar het vliegveld bracht en we vlogen om 1 uur naar Cebu waar we een super deluxe hotel hadden geboekt waar we momenteel zijn. Dit hotel is zonder enige twijfel het beste hotel waar ik in mijn hele leven ben verbleven. Het heeft een infinity pool op de allerhoogste verdieping met uitzicht over de hele stad. En overal lopen bewakers om het pand te beschermen. Zelfs toen we binnen kwamen kregen we een welkomstdrankje! En er is zelfs een warme douche! En geloof me, hier in de Filipijnen met de gemiddelde temperatuur van 35 graden is een warme douche overbodig als je geen airco hebt. En ja geloof dat ook maar, die airco is echt niet standaard inbegrepen in je goedkope hostel , zweten zul je doen. Alleen niet in dit hotel, alles zit inbegrepen, roomservice, gym, sauna, welness center, zelfs een afdeling voor medicare en therapeutische behandelingen. En dat al voor 18 euro p.p.p geweldig toch? We verblijven bij het maayo hotel in cebu als je afvraagt waar dit wonderbaarlijk hotel zich bevindt. Vanavond en morgen gaan we een beetje kijken welke kant we op gaan want cebu ligt een beetje in het midden van de Filippijnen en je kan er alle kanten mee op.
De volgende dag hebben we gekozen om een dagje voor ons zelf te kiezen. We kwamen er achter dat er een gigantisch groot winkelcentrum is in Cebu city en hebben er voor gekozen om een keertje niet te bezuinigen op uitgaves (again I know) maar als je weet hoe de omstandigheden hier zijn snap je dat, zal ik later op terug komen. We hebben een super cheap ass hostel geboekt, als je je rugtas er in hebt liggen kun je je kont nog niet keren zo klein en natuurlijk zonder airco. Maarja dat noemen we balanceren, we hebben namelijk de hele dag geshopt en hebben veelste lekker gegeten + naar de bioscoop geweest! Even een dagje lekker de westerling uithangen heerlijk!
De volgende ochtend waren we vroeg wakker, om 5 uur, want we moesten de bus pakken naar een andere bestemming op het eiland Cebu. We gingen namelijk naar Moalboal toe, dit strand staat bekend voor ideale snorkel gebieden en met het zwemmen met groepen sardines en schildpadden.
Zodra we hier aankwamen hebben we direct contact gezocht met de 2 Spaanse meiden die we eerder hadden ontmoet hadden op Port Barton. Ze hadden ons verteld dat ze hier zaten en we kwamen ze per ongelijk tegen toen ze aan het ontbijt zaten en ze vertelde toen dat ze gingen snorkelen. Jasper en ik vroegen gelijk of we mee mochten en dat mocht gelukkig. Toen we het water in gingen zagen we super veel kwallen, echt te veel gewoon. Dus we besloten om een wetsuit te huren en ook water schoentjes. Na dat we helemaal voorzien waren van een super sexy outfit konden we eindelijk het water in. En deze keer snorkelen was het beste tot nu toe, wouw wat heb ik mijn ogen uitgekeken. Ik heb gewoon boven een school van sardines gezwommen, zoals je altijd op discovery channel ziet en dan moet je je voorstellen dat ik daar boven heb gezwommen. De vissen hebben me bijna aangeraakt zo dichtbij dat ik was. Ook hebben we een super super grote zee schildpad gezien en daar ook mee gezwommen! Ik heb hem zelfs aangeraakt, het was echt een hele toffe beleving. Het enige mindere was dat ik ben gestoken door een kwal op me lip, dat deed best zeer en ik heb ongeveer 1,5 uur een op gezwollen lip gehad, again super sexy. Nu is de beet gelukkig alweer verdwenen.

soo, on the the next blogg :) xx

Geschreven door NLD-wanderlust