Ik ben hier momenteel een maandje en heb eigenlijk geen idee hoeveel dagen er al opzitten. Ik snap werkelijk niks van het hele 88 dagen gebeuren en alle regeltjes er aan vast.. Ik werk maar gewoon en als ik het gevoel heb dat ik rond de 88 dagen zit ga ik het wel een keer uitzoeken haha.

Waar waren we gebleven de laatste keer.. ik ging kamperen en keek er super erg naar uit! Nou ja je weet wat ze zeggen he, maak je nooit te enthousiast dan kan het ook nooit tegen vallen. Vergeleken met mij maak ik me overal super enthousiast over en valt het altijd tegen zoals nu. Ik was in Pemberton en het kamperen ging helaas niet door, we hielden een feestje op vrijdag was echt heel gezellig was en s’ avonds ben ik met Nickolaus mijn roommate weer naar Manjimup (thuis) gegaan.

De volgende dag zou Tanya een meisje uit het shared huis uit Pemberton me ophalen en zouden we naar Donnelly River gaan. Dat is een plek op ongeveer 40/60 minuten rijden van hier. Eigenlijk is het gewoon een straat waar mensen wonen, alleen het speciale hier aan is dat alle kangeroo’s en emu’s die daar in het wild leven niet mensen schuw zijn. Je kan ze voeren aaien alles! Er is zelfs een huisje soort ‘’ranger huis’’ waar je eten kan kopen voor de dieren en je ze kan voeden. Maar het is geen dierentuin, de dieren leven daar echt in het wild en zijn gewend geraakt aan de mensen, echt heel tof was dat! Kangeroo’s die gewoon met hun voorpoten op je middel komen omdat ze eten willen. En de emu’s zijn heel erg eng :P Zijn net grote struisvogels maar dan even groot als jou!

Hierna zijn we terug naar Tanya’s shared house gegaan en hebben we met z’n alle lekker zalm pasta gegeten, filmpje gekeken en ik lag al om 10 uur in bed. Ik was brak en moe van de vorige dag dus deed t lekker rustig aan. De volgende dag was iedereen super brak want iedereen had de hele nacht door gefeest! Ik ging een ontbijtje halen in de supermarkt en zag Timur daar, een jongen die ook op het feest was en hij ging naar de diamond tree. Ik vroeg of ik mee mocht en dat mocht!

Zo gezegd zo gedaan, hij woont in een hostel in Pemberton dus daar was ik naar toe gegaan en eenmaal aangekomen bij de Diamond tree zijn we helemaal omhoog geklommen. Kleine uitleg: De Diamond tree is een van de oudste bomen in Pemberton en best dik. Er zijn ijzeren pinnen in gezet dat een soort ladder vormt naar de top van de boom. In totaal is de boom 51 meter hoog. Boven aan de boom hadden we wat gegeten en gedronken en genoten van het uitzicht! Super tof om een keer boven de boom toppen uit te komen!

S’ avonds hadden we een super gezellige bbq gehad in het shared huis in Pemberton en s’ avonds laat ben ik terug gegaan naar huis om vervolgens de volgende ochtend weer naar me werk te gaan, wat ik ondertussen echt begin te haten.. maar dat ter zijde.

Na weer een hele week te hebben gewerkt.. nja 4 dagen want de vrijdag was het STRAYA day! Afgekort van Australian Day. Deze dag kan je vergelijken met koningsdag in Nederland en iedereen is verplicht vrij! Erg jammer want geen werk is geen geld en geen werk betekend ook als je geen 40 uur werkt je geen 7 dagen mag afstrepen, mja so be it, je kan het er dus maar beter van nemen.

Ik had geen idee wat ik ging doen het hele weekend tot John me berichte en zei DJORDY ik haal je op we gaan naar een festival in Perth! Ik helemaal happy en hij haalde me op vrijdag op, op de terug weg een shitload aan fruit gekocht bij alle boeren die we tegen kwamen op weg naar Perth en daarmee zijn ouders blij gemaakt. Waarbij ik ook het hele weekend verbleef. De zelfde dag maakte we ons klaar voor Seasons, een festival in Perth! En het was zooo vet! Die dag erna weer naar de stad geweest en zondag naar Fremantle en het strand. Fremantle is een super leuk stadje in Perth, misschien ga ik daar nog wel eens heen, op zondag s’ avonds laat terug gereden naar Manjimup en na een hele korte nacht (4 uur) s’ maandags weer fris en fruitig (kapot en super moe) en nog steeds met een flinke kater weer aan t werk.

Ondertussen is het alweer donderdag en gelukkig is morgen de laatste dag van de week THANKGOD. Farmwork is echt hell, ik haat het met de dag meer.

Maar dus waarom dit blogg dus ‘’plannen gewijzigd’’ heet is omdat …..

IK NAAR DE FILIPIJNEN GA VOLGENDE MAAND! 

Kan je je nog herinneren dat ik een Nederlandse jongen Jasper had ontmoet in Hopetown waar ik was met Matty? Nou die zelfde jongen met wie ik nog steeds contact heb vertelde me dat die een ticket had geboekt naar de Filipijnen op 7 maart. Voel je hem aan aankomen? Hij vroeg dus of ik met hem mee wou!! EN hoe graag ik dat wou!! Heb er echt heel lang over getwijfeld aangezien ik pas net 2,5 maand hier ben, nog geen eens eigenlijk. Maar heb het met mijn vriendinnen uit Nederland besproken en met andere mensen en het is toch eigenlijk een one time opportunity, een kans die je maar een keer krijgt om zoiets te delen met iemand die ook uit Nederland komt. En het mooiste komt nog, hij woont in Deventer, toevalliger kan echt niet! Dus ik heb me ticket geboekt en we gaan samen van 7 maart tot 5 april eiland hoppen in de Filipijnen!!

Tot dan blijf ik op deze ellendige avocado farm werken. Het goede nieuws is wel dat ik waarschijnlijk ga verhuizen!! YAY weg van alle fransen kerels. Namelijk naar de farm accommodatie.

Daar heb ik namelijk:

• Een eigen kamer
• Eigen badkamer
• Meerdere nationaliteiten
• Beter vervoer naar de farm aangezien iedereen daar werkt.
• Wasmachine

Tegen punten:

• Als je geluk hebt heb je wifi in je kamer en bereik, anders alleen in de woonkamer
• De koelkast is klein en moet je delen, maar je hebt ook een kleine koelkast in je kamer
• Er zijn maar 2 gasfornuizen die je met ongeveer 20 man moet delen
• Als iedereen de elektriciteit gebruikt kunnen soms de stoppen uitvallen
• Soms is het warm water op van de douche
• In de middle of nowhere

Dus we gaan vandaag of morgen even kijken, maar ik hoorde van iemand dat die wel gewoon wifi in zijn kamer heeft. Maar een eigen kamer pff die privacy, ik kan echt niet wachten. Dat klinkt gewoon als kerstcadeautjes op kerst avond met een warme chocola met slagroom. Rare vergelijking maar ik verlang echt naar een beetje privacy.

Nou dus na werk ben ik met Mathilde en Jenna gegaan naar hun accommodatie, en het viel echt heel erg tegen helaas. De farm accommodatie was echt in de middle of nowhere en het enige wat in de buurt was waren koeien, paarden en wat honden. De accommodatie zelf waren neer gezette caravan huisjes er waren er zon 20 gok ik. Ik denk dat elk huisje zon 10/12 vierkante meter groot was. Het was letterlijk een bed douche en een klein bureau in een ruimte gepropt. De gezamenlijke keuken zag er redelijk uit en de woonkamer ook. Maar ik heb er goed over nagedacht en het niet gedaan. Ik woon nu een maand lang al met alle fransen jongens en hoe erg ik het hier ook vind, ik ben er nu wel aangewend. En ik ken ze nu en ze kennen mij, om dit verhaal weer helemaal overnieuw te doen voor 3 weken is een beetje teveel van het goede vind ik. Ook heb ik hier me fiets en dus wat vrijheid, daar ben ik volledig afhankelijk van andere mensen.

Voor de rest ben ik nog naar de Medicare center geweest, soort huisartsenpost in Australië, om een afspraak te maken voor me inentingen voor de Filipijnen! Na ongeveer 280 dollar lichter te zijn heb ik aanstaande vrijdag om 4 uur me inentingen! Ik moet na me inentingen 15/20 minuten blijven zitten omdat je er nog wel eens zwak en misselijk van kan worden. En in de opkomende 2 weken erna heb ik kans om ziek te worden. ( wat je wel niet over moet hebben voor een vakantie ). We zullen zien hoe het gaat!

Geschreven door NLD-wanderlust