Vandaag vertrekken we na vier dagen logies in Kas verder. We rijden terug het binnenland in, en stoppen onderweg nog even in Xantos. Xantos kwam in een computerspelletje van Herman voor, maar heeft echt bestaan. Ook Xantos hoorde bij Licië. Op de site, erkend als Unesco werelderfgoed, zien we overblijfselen van een volledige stad. De agora, de acropolis, het theater, de kerk, de necropolis. Helaas hebben de Britten alle mooie stukken in Xantos gesloopt en verkast naar hun British Museum.
We rijden verder, en de gps geeft ons een binnenweg vlak door landelijk Turkije. Heel opvallend hoeveel mensen hier nog leven van de (kleinschalige) landbouw.
We eten een eenvoudige Turkse pannenkoek met gehakt op de middag in een authentiek wegrestaurantje. De tomaten liggen er te drogen in de zon.
Rond 15.00 zien we onze bestemming al in de verte liggen. Een witte berg tussen een verder gewoon landschap. Het is Pamukkale wat in het Turks 'berg van katoen' betekent.
Onze logies kijkt uit op die witte berg. We gaan hem morgen beklimmen, vandaag doen we het verder rustig aan.

Geschreven door Midlifetravels