Vandaag een wandeling gemaakt van 20+ km. Het was vanmorgen volledig bewolkt en het zag er naar uit dat we het niet droog zouden houden. Op enkele druppeltjes een hele droge dag gehad. Wat is Møns Klint een bijzondere plek. Deze krijtrotsen ontstonden toen er nog een tropische zee was op de plek waar nu Denemarken ligt: de Krijtzee. We hebben het dan over ongeveer 75-65 miljoen jaar geleden. In die zee leefden allerlei schelpdieren en ook algen met een schelp eromheen en koraal. Als die dood gingen, belandden hun schelpen op de grond. Zo ontstond een laagje krijt op de bodem. Per 1000 jaar dat dit zo doorging, groeide dat laagje met 1 centimeter. Dat proces ging zo lang door, dat heel Denemarken nu op een dikke laag krijt rust. Op sommige plekken is die laag rond de 500 meter dik, op andere wel 2 kilometer.
Tijdens de laatste ijstijd (zo’n 20.000 jaar geleden) schoof een enorm gletsjer als een bulldozer tegen deze krijtlaag aan en duwde hem omhoog. Zo ontstonden de steile krijtrotsen bij Møns Klint, waarin je de laagjes waaruit ze zijn opgebouwd duidelijk kunt zien. Ook de fossielen van schelpdieren zijn door het opstuwen van de oude zeebodem naar boven gekomen, zodat je ze heel makkelijk kunt vinden op het strand. Door erosie van de zachte kalksteen trekken de kliffen zich trouwens steeds verder terug. Over een paar duizend jaar zal er niets meer van over zijn.

Een derde deel van het park waarop kasteel Liselund eind achttiende eeuw werd gebouwd, verdween ruim een eeuw later, in 1905, in de zee na een aardverschuiving. 
Daarna raakte het eiland nog meer delen kwijt: stukken van de noordelijke Dronningestolen (“De Koninginnenstoel”), stukken van Vitmunds Nakke en Puggards Klint, en in 1980 stortte een groot deel van het noordelijke Sommerspiret (“De Zomerspits”) naar beneden, waarna de rest volgde in 1988. Spelingen der natuur, niet te stoppen door de mens. Het is hier echt stil. In Nederland zijn geen plekken meer te vinden waar je niets hoort alleen de natuur. Vandaag weer meerdere momenten van totale stilte mogen ervaren en dat blijft toch voor een stadsmens een uniek moment.

Geschreven door Michel.vaak.op.reis