Op 18 november was het dan eindelijk zo ver, mijn eerste reis van het jaar ging beginnen. Ofja eerste reis, het gaan naar Argentinië kun je ook al zien als het begin van de reis. Zoals ik al in mijn vorige blog had gezegd, ging de reis naar Patagonië. Voor de mensen die dit niet weten, Patagonië is het zuiden van Argentinië. Een beetje stress met het inpakken want ik had geen idee wat ik mee moest nemen. De reis was per bus en er waren een aantal opstap plekken waaruit we konden kiezen. Mijn gastmoeder had geregeld dat we op een andere plek werden opgehaald dat dichterbij ons dorpje was, de bus zou daar toch langskomen dus dat was geen probleem. Die morgen moest ik vroeg opstaan want om kwart over 6 zouden we vertrekken. Maar die ochtend regende en waaide het veel, dus zou het een beetje gevaarlijk zijn, waardor we ruim een uur later vertrokken. Dat was stressen omdat ik dacht dat we echt veel te laat zouden zijn en de bus zonder ons zou vertrekken. Maar ja ik ben in Argentinië, iedereen is altijd laat en iedereen hier is dat ook gewend. Uiteindelijk was ik ruim op tijd want de bus was er niet eens. Stress voor niks….

Ik was een beetje zenuwachtig want veel mensen kenden elkaar al beter omdat ze dichterbij elkaar woonden. Maar eigenlijk op het moment dat ik de bus in kwam, riep iemand me vanuit achter in de bus (we kenden elkaar al een beetje via WhatsApp en via het kamp), sinds dat moment zijn we eigenlijk de hele reis met elkaar om gegaan. Argentinië is een heel groot land dus het was een hele lange busreis. Maar toch denk ik dat het goed was dat we met de bus gingen en niet met het vliegtuig. Want een busreis maakt een groep closer en het is gezelliger. Onze groep bestond uit bijna alle exchange studenten in ons district, maar ook een andere organisatie. Wij kenden elkaar allemaal al een beetje van het kamp dus het begin leek het een beetje alsof we twee groepen waren. Daarom ging ik met een vriendin in het begin met hun praten, voor een keer eens iets minder verlegen zijn en gewoon doen haha. Doordat we in het begin niet over hele goede wegen reden en niet fatsoenlijk hadden gegeten (omdat het zo vroeg was), voelde ik me niet helemaal 100 procent. Het eerste eten dat we kregen waren alfajores, maar de reuk was zo sterk dat ik eigenlijk sinds dag 1 al geen alfajores meer kon zien. Helaas kregen we dit heel vaak als tussendoor snack…..

De dag erna, later dan gepland natuurlijk, arriveerden we eindelijk op onze eerste plek, genaamd Puerto Madryn. We stopten op een plek om even over een soort strand te lopen en te genieten van het uitzicht, want de zee was echt super mooi en zag er abnormaal blauw uit. Zo blauw en helder had ik het nog nooit gezien. De eerste 2 nachten sliepen we in een hotel, ik sliep met 4 meisjes, 2 uit België en 1 uit Frankrijk, die uiteindelijk ook mijn beste vriendinnen voor de hele reis waren. Soort van groepje van vier waarmee we dezelfde kamer kozen als ze ons de mogelijkheid gaven. Maar ondanks dat gingen we ook met heel veel andere mensen om. De volgende dag ging het echt beginnen onze eerste excursie en wat voor een. We gingen naar een plaatsje waar het mogelijk was om walvissen te bekijken. We gingen met een boot de zee op, iedereen met de verwachting dat we ze uiteindelijk in de verte konden zien, maar wat waren ze kortbij. Ze zwommen zelfs onder de boot door en sprongen de lucht in soms. Het was zo fascinerend om te zien wat een enorme beesten het waren. Maar ondanks dat was toch mijn favoriete moment toen onverwachts dolfijnen langs kwamen zwemmen. Dit was niet gepland dus we hadden een beetje geluk. Als klein meisje had ik altijd een voorliefde voor dolfijnen, waarschijnlijk kwam dat een beetje naar voren, want wat zijn het toch schattige beesten. Ik was het even vergeten maar nu weet ik zeker dat zwemmen met dolfijnen op mijn bucketlist komt te staan. Na deze eerste fantastische excursie, moesten we 2 uur wandelen, best wel vermoeiend na het vele Argentijnse eten haha. Maar als eindresultaat konden we de zeeotters van bovenaf bekijken en passeerden we een aantal mooie plekken waar we foto’s konden nemen met een zeer mooi uitzicht op de achtergrond. Die avond ging ik even naar een andere kamer met een meisje om iets terug te brengen. Ik zag dat er een balkon was en ze zeiden dat ik zo boos leek in eerste instantie. Maar ik was gewoon zo verbaasd want ik dacht echt dat ik het balkon in onze kamer had gemist haha. Het klinkt nu niet heel grappig maar dat was het wel en we hebben echt 10 minuten helemaal dubbel gelegen van het lachen. Het was een moment dat me de hele reis bleef achtervolgen, daar zal je wel achter komen in de rest van dit verhaal. De dag erna moesten we vroeg opstaan en al onze spullen inpakken want we zouden niet meer terugkomen in dit hotel. Die dag stonden pinguïns op de planning. Als ik aan pinguïns denk, denk ik aan kou en sneeuw. Maar deze dag zag ik eigenlijk het tegenovergestelde. Het was soort van warm en er was nergens sneeuw te bekennen. We liepen door een soort park, waar overal pinguïns te vinden waren, ze konden eigenlijk gewoon over de voetpaden lopen. Ze waren zo kortbij en ze waren echt te schattig voor woorden. En de manier hoe ze lopen is zo grappig, soort van waggelen. Het pad eindigde met een uitzicht op de oceaan met het strand, waar natuurlijk ook heel veel pinguïns te zien waren. Ze zijn zo langzaam, maar als ze eenmaal in het water zijn, zijn ze super snel. Tijdens de terugweg zagen we twee pinguïns hand in hand, het liefste dat ik ooit heb gezien.

Daarna vervolgde we onze reis naar Calafate, waar we vervolgens 3 nachten zouden slapen. De eerste dag was vrij saai, we gingen wandelen door een natuurgebied waar we verschillende vogelsoorten zouden zien. Maar iedereen wist vrijwel in het begin al dat dit niks zou worden, we hadden nog hoop dat we flamingo’s gingen zien maar helaas was dit niet het geval. Beetje overbodige excursie, alleen maar vermoeiend haha. Daarna hadden we wat vrije tijd in het stadje, ik ging met mijn vrienden ergens warme chocomel drinken met wafels. Beetje teleurstellend dat er geen slagroom bij de chocolademelk was…. Daar had iedereen zich wel op verheugd. Daarna beetje wandelen door het dorpje, maar het was een duur dorpje dus niet echt geschikt voor het kopen van souvenirs. De dag erna gingen we een wandeling maken naar de top van de heuvel. Het was vermoeiend en best wel koud bovenop, maar het was het waard want het uitzicht was prachtig. Maar dat was niks vergeleken met de dag erna. De dag erna stond de gletsjer op de planning. We moesten hier 3000 pesos extra voor betalen, zo’n 150 euro, maar het was het zo waard. We konden de gletsjer al zien vanuit de bus en het zag er al indrukwekkend uit. Daarna gingen we met een boot naar de overkant en hoe korter bij we kwamen hoe indrukwekkender het werd. We kregen speciale dingen om onze schoenen voor grip te hebben op het ijs. We gingen gewoon lopen over de gletsjer, hoe cool is dat. Het was een ervaring die ik nooit had willen missen. In Calafaté verbleven we in huisjes voor 5 tot 8 personen. De huisjes waren voor mij de beste verblijfplaats voor een reis als die van ons. We waren de enigste op het park, dus we hoefden geen rekening te houden met anderen. Een avond gingen we sneaky naar een ander huisje met een aantal mensen om guacamole te eten en gewoon te chillen waardoor we iedereen beter leerde kennen.

De volgende stop was Ushaia, dit ging alleen iets moeilijker dan verwacht. Om naar Ushaia te gaan moet je de grens met Chili oversteken en met de boot. Op de grens met Chili hadden 3 mensen wat problemen, de documenten waren niet in orde en dat nam heel veel tijd in beslag… Meer dan 6 uur uiteindelijk, maar gelukkig is het gelukt. Als iemand in Chili had moeten blijven was dat voor niemand leuk geweest en zou de goede sfeer een beetje verpest worden. We waren ongeveer 3 dagen in Ushaia, maar eigenlijk hebben we helemaal niet zoveel gedaan. We hadden heel veel vrije tijd, dus daar hebben we goed gebruik van gemaakt en zijn we gaan shoppen. Ik heb een aantal souvenirs gekocht en er was een Hardrock Café. Ik heb met mijn vriendinnen dezelfde ‘standaard’ grijze sweater van het Hard Rock café gekocht . Een leuk aandenken en ik denk dat niet veel mensen kunnen zeggen dat ze een sweater van het hard rock café hebben met Ushaia erop geschreven in Nederland, dus dat maakt het wel bijzonder. Ik was gewoon in het zuidelijkste punt van de wereld, zoals ze het hier noemen, ‘el fin del mundo’. Een vriend van me uit Nederland stuurde me een screenshot van de locatie van al z’n vrienden via snapchat. Ik was de enige helemaal in het puntje van Argentinië, op dat moment realiseerde ik me toch wel even dat dit waarschijnlijk het zuidelijkste punt is waar ik in mijn hele leven zal komen in de wereld. Het zag er wel cool uit op de foto. We zijn ook een dag ergens naartoe gegaan, waar we begonnen met een wandeling te maken. Het zag er wel een mooi uit, maar het was een beetje een overbodige wandeling, er zat niet echt een reden achter had ik het idee. Na de wandeling zag ik de mooiste en schattigste honden ooit, op m’n eigen hond na dan. Het was een plek voor een soort van sleehonden. Het waren husky’s, echt mooie beesten met prachtige heldere blauwe ogen. Ook waren er jetski’s, helaas mochten we er niet op rijden maar ja even een fotootje maken dan maar. Er was ook een bord met de afstanden van een aantal steden over de hele wereld, tot mijn verbazing stond Amsterdam er ook op. Verwacht je niet van zo’n klein landje als Nederland.

De volgende ochtend vertrokken we heel vroeg naar onze volgende locatie, namelijk Esquel. Omdat dit nogal ver was hadden we een tussenstop in Rio Gallegos waar we bleven slapen voor een nacht. Dit was een super luxe hotel met voor de eerste keer echt goed eten. Helaas verbleven we hier maar een nacht. De dag erna vervolgden we onze reis naar Esquel. We gingen naar een natuurpark, het was wel mooi om te zien, maar niet echt iets nieuws, we hadden al zoveel mooie uitzichten gezien. In Esquel verbleven we maar een dag en daarna gingen we naar Bariloche, waar we onze laatste dagen van de reis zouden hebben. In Esquel sliepen we in huisjes, maar omdat we de hele nacht waren op gebleven in Rio Gallegos mochten we niet meer zelf kiezen met wie we wilden slapen. Echt stom…., want we hadden helemaal niks fout gedaan. En die nacht in Esquel ging onze rotary leider zelfs voor de receptie zitten zodat we niet naar andere huisjes konden gaan?! Dat hoort gewoon bij een reis, ’s nachts met iedereen bij elkaar komen. Maarja ik had in ons huisje met 8 personen, samen een kamer met een meisje uit Italië. Ze was echt super aardig en die avond leerde ik haar beter kennen. Hierdoor ging ik de laatste dagen ook meer om met de mensen van de voorkant of de bus. Weer meer nieuwe mensen, echt super leuk!!

De eerste dag in Bariloche gingen we het plaatsje Villa La Angostura bezoeken, het was een klein schattig dorpje waar we wat vrije tijd hadden. De dag erna gingen we naar het grootse skicentrum. Zoals elke dag zeiden ze, ‘doe warme kleding aan’, echt super irritant op een gegeven moment want in het begin had iedereen te warme kleren aan want het was helemaal niet koud. Maar we hadden zo’n strenge rotary leider, we mochten de bus niet eens uit zonder jas, sloeg helemaal nergens op soms, de zon scheen gewoon. Maar die dag hadden ze niet gezegd wat we gingen doen, zoals altijd kon dat verschillen, we zijn in Argentinië, plannen is niet hun sterkste kant haha. Die dag gingen we met een skilift de berg op. Eerste een dichte en vervolgens in een open en het was zo koud. Niemand had zich heel warm aangedaan omdat ze elke dag hetzelfde hadden gezegd. Bovenop de berg was sneeuw dus iedereen bevroor zowat. Daarna gingen we nog een paar uitzichtpunten bezoeken, waarvan één echt alle andere van de trip overtrof. Daarna gingen we naar een chocoladefabriek, waar we een beetje konden proeven en daarna de beroemde chocola konden kopen. Die avond hadden we vrije tijd in Bariloche. Het beste moment van alles was toen we onverwachts de Mac Donalds zagen. We waren soort van aan het springen als kleine kinderen haha. In Europa is het heel normaal om regelmatig naar de Mac te gaan en die 20 kipnuggets miste ik dus wel een beetje. Dat maakte de dag dus wel helemaal compleet. Van alle plekken waar we waren geweest voelde Bariloche het meest als een echte stad, de architectuur was ook het mooist. De dag erna was alweer onze laatste dag. We gingen paardrijden als verassing en ook allemaal grappige activiteiten. De paarden waren getraind dus ze gingen super langzaam, maar het was wel grappig om te doen. Het was een super gezellige laatste dag, misschien wel de leukste van allemaal omdat we echt samen als een groep allemaal dingen moesten doen. In Bariloche hadden we een super mooi hotel met goed eten. Maar echt iedereen had een super kamer met een prachtig uitzicht en een balkon. Behalve ik en mijn vriendinnen, we hadden zelfs een kleinere kamer dan mensen met minder mensen. En ons uitzicht was niet de oceaan of mooie lichtjes zoals de rest, maar wij hadden de vuilnis plek als uitzicht. En natuurlijk ook geen balkon haha, was ons niet gegund die reis. Maar ja het belangrijkste was dat ik met mijn vriendinnen een kamer kon delen, dus het uitzicht deed er niet zo toe. Die dag sloten we af met een barbecue en kampvuur.

De dag erna begon onze terugreis van meer dan 30 uur. We hadden allemaal een boekje gekocht waar iedereen een stukje voor elkaar in schreef. Iedereen had zo’n lieve stukjes geschreven, het maakte me zo blij toen ik dat de dag erna terug las en het is een fantastisch aandenken voor de rest van mijn leven. Ook speelde we een spel met iedereen genaamd ‘geheime vriend’. Je moest een lootje trekken met een naam, en diegene moest je 4 dagen lang een brief schrijven met een hint en een compliment en de laatste dag een cadeautje kopen. Ik wist dus niet dat ze die briefjes gingen voorlezen dus ik vond het een beetje awkward elke keer opnieuw dat ze die van mij voorlazen. Ik had een jongen die ik niet zo goed kende en ik had dingen geschreven als dat ik z’n style en alles leuk vond als compliment. De laatste dag was het ook even stressen want ik had maar 30 minuten en ik moest een cadeautje kopen en ik had echt geen idee wat. Uiteindelijk vond ik een t-shirt en ik denk dat hij het leuk vond haha.

Het was een geweldige trip en ik heb zoveel nieuwe mensen ontmoet. In de vakantie, hier in Argentinië meer dan 3 maanden, hoop ik dat ik hun kan gaan bezoeken. De trip ging zo snel voorbij echt niet normaal, maar ik heb super mooie dingen gezien en hele goede vrienden gemaakt. In een korte tijd krijg je zo’n close band met mensen, beter dan met de mensen in het dorp. Dit komt omdat de gesprekken veel persoonlijker zijn op dit moment omdat we in Engels met elkaar praten, in het Spaans zijn de gesprekken meer standaard. Na 18 dagen geen Spaans te hebben gepraat, was het wel even wennen, maar eigenlijk ging het beter dan ik had verwacht. Nu weer heel veel Spaans gaan leren zodat ik het beter onder de knie krijg. Nu praat ik zo goed als alleen in de tegenwoordige tijd en de toekomst. Ik hoop snel de verleden tijd te leren maar er zijn zoveel tijden in het Spaans…. Ik kan nu al niet wachten op mijn volgende reis hihi en om iedereen weer te zien.

Geschreven door Lisa.argentinaaa1718