‘S morgens om 6 uur eruit zodat we om half 7 keurig op de boot zaten. Het regent nog altijd en we hebben de eer om net buiten het dak van de boot te zitten. Maar goed, het is niet koud dus dat scheelt. M. Neemt ons mee op jungle safari. Wat niet veel meer is dan stukje varen naar een plekje waar we, vanaf de boot, wat gibbons zien hangen in een boom en wat bavianen zien lopen. Na een half uurtje of minder varen we terug naar de waterhuisjes en moeten we ontbijten (erg slecht) en spullen inpakken. Om half 9 vertrekken we weer. Via een bezoek aan een grot die zelf niet zo bijzonder was maar wel aan een prachtige plek gelegen was varen we in twee uur terug naar de bewoonde wereld. Vanaf de haven gaan we naar “ de dam”, die hier echt een dam is en geen dijk 😜 en eten we om 11 uur een portie nasi. Vanwege het treurige ontbijtje (een rauw snotterig eitje met een klein sneetje toast en wat watermeloen) van deze morgen gaat de nasi er prima in bij iedereen. Ondertussen is het nu ook gestopt met regenen.
Dan zien we onze taxichauffeur van gister verschijnen. Hij heeft onze grote koffers al bij zich en zal ons vanaf hier direct naar de pier van de veerboot brengen. Heeel fijn want dit scheelt ons twee uur heen en weer rijden plus twee uur wachten. We springen bij hem in de taxibus en rijden dan ook weer twee uur naar de pier. Omdat we vroeger zijn kunnen we nu ook een veerboot eerder nemen. Dus vertrekken we om half drie van het vaste land en varen in 2,5 uur op een volgepakte boot naar een zonnig Kho Phangan. Als je de hoeveelheid mensen aan boord ziet dan geloof je nooit dat het laagseizoen is en dat het rustig is op het eiland maar dat verspreid zich toch mooi allemaal. Eenmaal van de boot moet iedereen weggevoerd worden naar eindbestemming en dat gebeurt op een veel te grote onoverzichtelijke parkeer/taxistandplaats. Wat een mierenhoop en onoverzichtelijke toestand. Binnen twee tellen is Jeroen overprikkeld en er klaar mee. Ik barst van de hoofdpijn dus aan mij had hij niks. Niks met tien of meer man achterin een Jeep gepropt en koffers op het dak.. we gaan met zijn twee achterin de jeep met de koffers gewoon naast ons. Dan is het een luxe dat je dat gewoon kunt ( en wil) betalen. Na een half uurtje achterin deze Jeep gestuitert te hebben, flashbacks aan Indonesie hier, komen we moe en afgeknoedeld aan bij onze hut. Geen huisje met gardenview zoals gedacht maar een klein aftands hutje aan de rand van bouwplaats en tuin. Maar…. Een zacht bed dus hee… das winst. Over de eerste teleurstelling komen we snel heen. De plek is geweldig!
We dumpen onze spullen in de hut en willen op verkenning gaan voor wat eten. Als we even wat natte zooi uithangen op de veranda zwiept Jeroen de deur dicht om de muggen buiten te houden. Helaas liggen het kaartje van de deur, telefoons en het geld nog in het huisje. Omdat het na 18 uur is, is de receptie al gesloten. Oepsie..
Via een man van het restaurant worden de receptiedame weer opgetrommeld om voor ons de deur open te komen doen. Wat zij vriendelijk ook komt doen. Wat fijn. Daarna gaat het vrij snel. We eten wat aan het strand, genieten van zee en uitzicht en gaan op tijd naar bed.

Geschreven door Jeroen-en-kellys.reisdagboek