Deze dag startte vroeg maar al direct met een gouden randje. Het zonnetje scheen voor het eerst deze vakantie, direct buiten de hotelkamer waren drie langstaart Maki’s aan het spelen, het ontbijt ( bananen pannenkoek) was heerlijk en om 7 uur vertrokken we met gids Said de jungle in. Binnen 50 minuten kwamen we de eerste Orang Oetang tegen. Hier even lang foto’s en filmpjes van gemaakt, tot hij ons zat was en verdween de wildernis in. Vervolgens de tocht voortgezet… we waren blij met de trekkingschoenen, sokken, broek en de training vooraf. Pffff warm en zwaar maar grote blij toen we na twee uur de tweede Orang Oetan tegen kwamen. Deze kregen we lastig op de foto omdat de zon precies in de camera scheen maar iets later volgde een herkansing met nummer drie. Wat een bof!! Onderweg kwamen we een grote pauw tegen. Ook deze op de kiek gezet en nog even (onder het genot van wat ananas en fruit) gewacht om te kijken of zijn lokroep naar een vrouwtjespauw werd beantwoord. Helaas, geen geluk voor hem. Wij trokken weer verder en de tocht werd behoorlijk pittig. Gladde steile hellingen door de bush op en af. Heel blij dat we niet voor de langere tocht hadden gekozen keerden we tevreden terug bij het hotel. Op de kamer bleek dat we toch in het bezit waren gekomen van enkele bloedzuigers. Deze verwijderd en de wondjes ( waar je niks van voelt) schoongemaakt en daarna…. De koude douche ( nee, we hadden geen warm water) was dit keer zeeeer welkom.
Hierna was het weer spullen inpakken, lunchen en de auto in voor de tocht naar Bagari. Vijf uur lang, van kuil naar kuil gehobbeld met een gangetje van max. 40 km p.u. Onderweg een sanitaire stop met een vreselijk vies bakkie koffie voor Joen. Langs de vulkaan ( Sinabung) die een paar jaar geleden is uitgebarsten, de verwoestingen en het lavaspoor zijn nog goed zichtbaar. Vervolgens verder gehobbeld via een berg met een prachtig uitzicht volgens Rini. Nou, wij vonden het een zinloze actie, wij zagen alleen maar daken van de huizen in de stad, en gingen dus de auto niet uit om daar wat rond te lopen in de drukke menigte. Het enige wat wij nog wilden was naar het hotel. Daar kwamen we pas rond 17.30 uur aan dus tijd om even lekker te chillen bij het zwembad zat er weer niet in.
We zitten in het Mikie Holiday hotel, een luxer hotel dan gister , er is warm water in onze zeer ruime kamer en een bed wat ons lieflijk roept. Deze lokroep nog even weerstaan tot na het avondeten. Vanavond eten we een chickenburger, gewoon in het hotel. Niet omdat het moet maar omdat het kan.

Geschreven door Jeroen-en-kellys.reisdagboek