Vandaag weer vroeg uit de veren want om 9 uur moeten we weer klaarstaan voor vertrek. Dat vroege opstaan bleek niet moeilijk, we zaten in een soort kermis/ efteling hotel met hele harde vreselijke muziekjes die om half 6 opstartten. Vinden de Chinezen leuk zo blijkt. We staan dus op tijd klaar om te gaan. Er volgt weer een (te) druk program en een urenlange reis. De stops waren vandaag als volgt:
Stop 1, Lumbini de tempel van de chinezen, tempel voor het goede zaken doen. Van binnen en buiten vreselijk veel goud en kitscherigheid. Zelfs hello Kitty ontbreekt hier niet. Poppetjes gezien en snel weer weg. Niergordel om want een weg kunnen we dit echt niet noemen.
Stop 2; fruitmarkt bezocht, op last van Rini. Eigenlijk wilden we niet omdat de vorige vreselijk vies was maar deze was mooi en netjes. Veel fruit dat we nog nooit eerder gezien hebben. Jeroen durfde het aan om een soort appeltje te proeven.. de vrouw brak de vrucht open en tadaaaa… kikkerdril! Met goed fatsoen wat geproefd goedkeurend en vriendelijk geknikt en snel weer door. Onderweg op wat fotopunten gestopt voor wat foto’s van mooie uitzichten en daar bleken we zelf de atractie te zijn. Veel Aziaten die graag met “ balanda” op de foto willen. Wacht maar tot ze thuis zijn en zien hoe vreselijk fotogeniek ik ben… not.
En vrolijk weer voor uren door in de richting van Dokan, daar vinden we traditionele huisjes in een batak dorp. De huisjes zijn gebouwd met hout en touw zonder spijkers schroeven en andere nieuwerwetse bouwmaterialen. We doen een ronde door het dorpje en schieten onze foto’s en hup naar Vavi de chauffeur die volgens mij Abieb heet.
Stop 4: Siposo Piso waterval bij het Tobameer. Ook daar weer met Aziaten op de foto, we moesten maar eens geld gaan vragen. Van ze wegkomen valt heel niet mee.
Onderweg weer van alles geleerd van Rini.

• B1 bij het restaurant is hond in de pot… letterlijk en figuurlijk. Dus die restaurants slaan we over. Goed zo Rini!
• De meeste mensen hier “ hep geen vaste verdien” je moet veel, hard en lang werken. De regering helpt niet.
• De wegen naar plaatsen waar een overheidsgebouw staat zijn prima, de rest is gaten en kuilen.

(Kinderliedje over zandweg en hobbelweg en gat in de weg is hier ontstaan, dat kan niet anders.)

• Scooterrijden doe je vanaf wanneer je erop past. “Het kan, dus het mag”. Autorijbewijs is wel vanaf 17 jaar. ( pfff gelukkig)

Einde wijze lessen en door…
Stop 5; Samosir eiland met eerst de Efrata waterval onderweg. Door de regen niet een mooie blauwe waterval maar een bruine.
Fotostop van de “ Willemsbrug” voor we het Samosir eiland oprijden. Niet een officiele stop van de gids maar een speciaal voor Jeroen. Ook Rini vindt hem erg mooi want die zit als laatste weer in de auto. Ze noemt de brug voortaan ook “Willemsbrug”. Ook andersom even wat bijgebracht met een Rotterdams tintje. Meid wat hebbie een mooi brug, ja tog, niet dan? Ech wel!

Stop 6: Karbakruan ofzo met batakhuisjes en de vrouwen die traditionele klederdracht weven. Ook daar weer ons rondje gemaakt, plichtsgetrouw als we zijn. Maar eerlijk is eerlijk, deze huisjes zijn erg mooi en bijzonder, zowel in bouwstijl als ook het schilderwerk.
En dan om half 6, precies als het gaat regenen en onweren komen we aan op onze bestemming Tobu cottages aan het Tobameer. Hopelijk hebben we morgen tijd om het zwembad of het meer met een bezoekje te vereren en schijnt het zonnetje eens als we er ook van kunnen genieten.
De avond doorgebracht op ons overdekte balkon van ons eigen traditionele huisje, waar we goed het meer en het flitsen van de bliksem kunnen zien. Ook mooi!

Geschreven door Jeroen-en-kellys.reisdagboek