Nog even terug naar gisteren….about last night…

(Jeroen:)
We hoorden best wel wat hard praten vlakbij onze kamer. Kamer 521. Toen hoorden we dat het om flink wat huiselijk geweld ging en dat het bij de buren, kamer 523 vandaan kwam. Een hoop geschreeuw van 2 echtelieden en hard huilen van de vrouw des huizes besloten we dat dit moest stoppen uiteraard. Mede ook omwille van onze eigen nachtrust en het drukke programma van vandaag. Ik weer wat fatsoenlijks aangetrokken en maar naar beneden naar de receptie en beveiliging gelopen. Zelf de deur inbeuken leek mij niet zo handig namelijk. Afijn, met een beveiliger en een medewerker van het hotel getracht uit te leggen wat er naast onze kamer aan de hand was.
Gelukkig gingen ze ook met mij mee terug naar boven. “Gelukkig” was het geschreeuw en gehuil nog steeds goed te horen zodra we de lift uitstapten. Beetje vertwijfelend werd er dan toch maar aangebeld door de beveiliger. Heel voorzichtig…Eigenlijk stond die daar in zijn bling-bling uniform als een lulletje rozewater aan de deur. Dan maar 3 zachte klopjes. Nog steeds werd er niet open gedaan. Nee duh…!
Nog een keer belletje lellen. En ja hoor… de man deed blijkbaar open. Er werden hooguit over en weer 3 woorden gewisseld, die ik niet kon verstaan natuurlijk, en een glimlach tussen beide heren en de deur ging weer dicht….en het geschreeuw en gehuil ging weer verder….pfff…. Serieus??? “We heffen het glas en doen een plas en alles blijft zoals het was” ging hier wel goed op.
Zowel aan de beveiliger en de medewerker van het hotel getracht duidelijk te maken dat ik wat teleurgesteld was in het niet zo kordate optreden vanuit mijn optiek alszijnde politieman. En dat het risico zou bestaan dat ik wellicht wat bozer dan nu zou worden en eventueel zelf naar een geschikte en passende oplossing zou zoeken. En dat er dan helemaal geen woorden gewisseld zouden gaan worden. Dus, what are you going to do about it….?

Na 15 minuten kregen we een andere kamer 2 verdiepingen lager toegewezen, zonder extra kosten. Dus snel alles weer ingepakt en naar beneden. Bleek ook gelijk een upgrade te zijn. Deze kamer is inderdaad een stuk groter, ook het bed, de tv en ligbad. En bovenal dicht aan het stratencircuit van Yogjakarta. Hoewel dat laatste niet perse een upgrade is maar goed…het went en later in de avond/nacht zijn de knalpotten minder gelukkig.
Wij van Veilig Thuis vonden er wel wat van maar ja…

Na een prima nachtje in een reusachtig bed (meer breed dan lang want onze poezelige voetjes bungelen alsnog over het randje) stonden we om 9.00 uur weer beneden paraat voor de citytour. Totaal onverwacht bleken voor vandaag het paleis van de sultan, de watertuin van de Sultan ( nummer 8 was een sekspervert) nummer 10 hebben ze nu en die is prima en de Borobudur op het program te staan. Tsja, als ik dat laatste had geweten had ik toch wat anders aangetrokken maar oke.. t was niet dus het is wat het is..🙏 zenn.
Orsik bracht ons weer fijn en veilig van hot naar her.
Eerst naar het paleis van de Sultan. De beste man woont er nog zelf dus een deel is ‘s morgens geopend voor publiek en daarna sluit het weer zodat de beste man (77 jaar oud) ook zijn prive en rust heeft.
Beetje rond gestruind met een gids die ons wat uitleg gaf en vakkundig onze fans die weer foto’s van ons wilden maken van ons afhield.
Vervolgens naar de watertuin.. niet te verwarren met de vreetschuur in Naaldwijk.
De watertuin hier was van sultan nummer 8. Deze beste man had iets van 15 vrouwen en kon niet kiezen met wie hij s’avonds zijn kingsize wilde delen. Hij liet daarom de vrouwen badderen in een weelderig bad met bijgebouwtjes en vanuit een torentje boven het bad maakte de voyeur zijn keuze.
Bij gebrek aan vieze voyeur en geen gebrek aan zon vandaag was het goed heet en hadden we zelf eigenlijk ook best zin om in dat bad te duiken. Deze drang toch weten te weerstaan en terug naar Orsik en zijn koele bolide voor de rit naar de Borobudur.
Prachtige rit en een prachtig tempelcomplex.
Gids “Bang” begeleidde onze groep van 7 mensen.
Om het complex te beschermen tegen alle schade die de vele toeristen aanbrengen kregen we speciale slippers. Ook mochten we vandaag alleen op ring 2 en 3. Ring 10 is alleen voor het allerhoogste bezoek.
Morgen mogen de bezoekers die dan gaan op ring 4 en 5. Enz enz.
Bang vertelde veel over de tempel, de restauraties nadat de tempel was bedolven onder de as en lava na de vulkaanuitbarsting van de Merapi. Ook over het handwerk en de boedhistische verhalen die in de stenen opgeschreven ( gebikt en gesneden) zijn.
Wij maakten foto’s en keken onze ogen uit.
Wat een bijzonder moment om daar te zijn. Je loopt gewoon in je geschiedenis/ aardrijkskunde boek rond.
Tot onze blijde verrassing mochten wel naar ring 9, daar waar de bekende klokvormen staan. Ook daar veel foto’s en filmpjes gemaakt. Helaas was toen het uur dat je max. boven mocht zijn echt wel om en gingen we terug naar benee.
Via een parkour van vieze donkere winkeltjes waar ze je nepzooi willen aansmeren (maar lang niet zo vervelend zijn als in Tunesie of Egypte) kwamen we uiteindelijk terug op de Parkir waar de auto van Orsik alweer klaarstond.
Op de terugweg naar het hotel zijn we nogmaals op zoek gegaan naar medicatie voor Dora en Benny maar helaas zonder resultaat. Vervolgens moe , klef en heel voldaan terug naar het hotel. Na een lekkere douche opgefrist richting restaurant.
Omdat we gister na het hoofdgerecht in plaats van een desertkaart meteen de rekening op tafel gesmeten kregen gingen we het nu anders doen. Meteen alle gangen besteld. Ook dit ging niet helemaal zoals verwacht. De geserveerde maaltijden kwamen nu in warrige volgorde, toetje Kelly, voorgerecht Kelly, hoofdgerecht Jeroen, voorgerecht Jeroen, hoofdgerecht Kelly en nagerecht Jeroen. Winst was wel dat we lekker door konden eten , we hadden niet geluncht dus lustten wel wat. Ook de rekening bleef keurig weg tot we erom vroegen. Op een dag krijgen we het vast goed in de vingers.

Vanwege de kamerwissel van gister misten we nog wel schone ( maar vooral droge) was. Dit geregeld bij de receptie en daarna heerlijk gehangen op onze kamer. Verslagje getypt en even onze luchtwegen rust gegeven. Deze dagen vol met uitlaatgassen en andere smerige putluchten hakken er behoorlijk in. Inmiddels ben ik ( Kel) niet meer de enige die zich de blubber hoest.
Morgen even rust voor onze , inmiddels bijna ge-asfalteerde, stoflongen.

Geschreven door Jeroen-en-kellys.reisdagboek