Vanmorgen de dag gestart met een heerlijk uitgebreid ontbijt, de keuze was reuze.
Omdat het zonnetje ook vandaag elders verbleef zijn we met de taxi richting de Mall of Indonesia gegaan.
Je weet niet wat je ziet… zowel onderweg als ook in de Mall.
Het gekrioel in het verkeer is niet te beschrijven, het is een wonder dat het toch altijd goed gaat. We hebben nog geen ongeluk gezien.
Na een controle bij de deur ( tassen door de scan) mochten wij gehuld in mondkapjes de mall in. Men leeft hier nog volop met coronaregels. Maar oke, terug naar de Mall….
8 etages vol met luxe winkels, noem een merk en het is daar.
Joen kocht een nieuw geurtje en ik voor mezelf een jurkachtig gewaad of gewaadachtige jurk die wat meer bedekkend is dan mijn blote hemdjes en korte broeken. Dat is gevoelsmatig ook wat fijner en wat respectvoller. Na bijna 10.000 stappen op de teller keerden we rond 15.00 uur terug naar hotel. Ook weer met de taxi want lopen is hier te gevaarlijk.
Terug bij het hotel was er blijkbaar een bruiloft gaande van een hooggeplaatst persoon. Er waren veel grote gekleurde borden voor de deur. Van Rini hebben we geleerd dat groot feest maken altijd moet en hoe meer aankondigingen hoe groter de “ Presties”. En Presties is belangrijk want veel feest en presties betekend, veel kans op een vet coole plek in de hemel. Veel polisies ook voor de deur incl dikke motoren en auto’s.

Eenmaal in het hotel ben ik ( als ik eerlijk ben… en dat ben ik) uit mijn hum geschoten, nog altijd geen zon en alleen maar boerkini gewaden in het zwembad onder strenge bewaking van de mannen. De zin om mij daartussen te wringen in mijn bikini ontbrak. Iets met mij daar niet “senang” bij voelen.😕
Gelukkig was Jeroen best moe en wilde hij even chillen op de kamer. Ik heb mij even bezig gehouden met wat huishoudelijke activiteiten ( de vakantiewas) en deze gedroogd met behulp van een fohn. In het kader van “ je moet toch wat” zonder zon en zonder balkon.
Morgen gaan we als het goed is weer verder op pad. Dan is het wel fijn als we een schone en droge pendek aan kunnen.
Dat we morgen op reis gaan zegt het program wel maar we hebben nog altijd niks gehoord van onze gids of chauffeur hier.
Dus hoelaat we klaar moeten staan en of we uberhaupt wel worden opgehaald is een grote verassing. We denken dat het wel goed komt. Dat lezen jullie dan morgen wel.

Geschreven door Jeroen-en-kellys.reisdagboek