🇫🇷🌡️16ºc-21ºc 🌥️
🏍️ 137 km s'morgens
🏍️ 50 km s’middags

Zo daar ben ik weer:
Ik heb ff een powernappy gedaan in het zonnetje en nu weer helemaal frisjes, vandaag hebben we de 2e poging ondernomen om de tour door het vulkaan gebied te rijden, en dat is gelukt, bij vertrek is het 16 ºc en dat is goed te merken. Ook zijn er toch weer, dreigende donkere luchten, maar het blijft droog en af en toe zien we het zonnetje.

Het eerste gedeelte(26km) hadden we al een dag ervoor gezien en dit is vrij vlak en saaie route, maar daarna word het leuk en komen we div keren ook nog tot 660m hoog en een keer 800m hoog, hier is het een genot om doorheen te toeren, na 78 km gaan we bakkie koffie doen tegenover de markt, bij “La Cave à Juliette” in Courpière, een dorp wat lijkt dicht geplakt met kranten, oude verwaarloosde huizen en straten, maar de koffie ☕️ was super lekker, dus dat is mooi meegenomen.

We vervolgen ons toertje en komen al gauw langs een heel oud, mooi stenen bruggetje over de rivier de “La Dore” in het dorp, Saint-Gervais- sous-Meymont, we schieten een foto en gaan weer verder, het lijkt net of de herfst al is begonnen, alles is op een stuk waar ik niet kan stoppen in herfstkleuren 🍂 bruin geel🌻 oker☘️ groen donkergroen🦚. Verder op schieten we wat plaatjes hiervan, maar is niet zo mooi als hiervoor beschreven.

Dan komen we een wegwijzer van michelin tegen, RI Tours & Sur-Meymont, ff een fotootje en verder maar weer, dan komen we langs een gigantisch kasteel boven op een vulkaanberg -Château de Mauzun, is op foto slecht te zien en ver weg, maar als we er onder door rijden kun je hem niet zien of fotograveren.

Het kasteel kijkt uit over het dorp Mauzun en is gebouwd op een oude vulkaan, waaruit de zwarte stenen van de hele constructie zijn gehaald.

Het fort heeft drie verdedigingswerken rondom de vulkaan en beslaat een oppervlakte van vijf hectare. De eerste omheining, die halverwege een vlakke helling volgt, is een 2 m dikke muur geflankeerd door een sloot; het vormt een wal van 900 m lang ] . De tweede omheining (het hoge kasteel) volgt de vorm van de afgeplatte top van de heuvel en volgt een in hoofdzaak driehoekige indeling van 180 m aan elke kant, met een totale omtrek van 550 m . Het wordt geflankeerd door zestien halfcilindrische torens die 30 tot 40 meter uit elkaar staan.. In een excentrische positie staat de laatste omheining, de donjon, op de toprots. De vorm is een vierkant met een zijde van 50 m . De hoeken worden gemarkeerd door enorme driekwarttorens.

Wij vervolgen onze trip en maken een beetje haast ivm dreigende luchten, (Zwart Als Lava). We komen droog op de camping aan, en hier schijnt het zonnetje dus we lunchen een soepie en een yoghurtje met fruit 🍉, en daarna gaan we voor de middag editie nog ff naar circuit Charade, het is geopend en Erna koopt een nieuwe hoody met het circuit erop en groot de cijfers 1958 (schijnt iets met haar geboorte jaar te maken) dit is ook het jaar dat het circuit is gebouwd. De werkzaamheden begonnen in mei 1957. De bestaande wegen werden verbreed en opnieuw geasfalteerd, een aarden wal omzoomde het spoor langs de ravijnen. Er werden tribunes en een voorlopige controletoren gebouwd, en de laatste gebouwen werden in 1959 geïnstalleerd. De hellingen van de twee vulkanen dienden als natuurlijke tribunes rondom de baan. Alleen voor de tribunes staat een tribune die het publiek en de pers verwelkomt.

Het circuit wordt ingehuldigd op -27 juli 1958- door de prefect van Puy de Dôme. De bergachtige opzet, zeer gewaardeerd door piloten, bestaat oorspronkelijk uit tweeënvijftig bochten. De “Le Mans-achtige” start van het eerste evenement, de Drie Uur van Auvergne voor sportwagens, vond plaats onder leiding van Raymond Roche. De Schot Innes Ireland won met zijn lichtgewicht Lotus MK XI uit 1958.

De Monsieur die ons hielp verteld dat de baan 8 km lang was en is ingekort met 4 km, vanuit het raam wijst hij naar de oude wal met BP reclame die er nog ligt, en dat je zo beter terug kunt rijden ivm dat je dan over de 4 km die er af is gehaald en dan bovenlangs rijdt, het is een zeer bochtig en dalende weg, best wel uitdagend voor een race parcours met allerlei bomen dicht langs de weg. Wij doen het rustig aan naar beneden en gaan dan door Clement-Ferrand terug naar camping, en zitten nu nog in het zonnetje het blog te tikken het is inmiddels17:30, dit is het voor vandaag vanavond bakt Erna een pizza🍕,ook weer lekker.

Groetjes van af de camping in Dallet✍️

Geschreven door Janenernaontour