Luang Prabang: Rivierwier

Even dachten we dat we ons maar beter konden laten omscholen tot rivierwier. En dan lekker in de regen dobberen in de Mekong. De reden: het werd maar niet droog vandaag. Regen, regen, regen. Als een ANWB-stelletje liepen we eenstemming ge-ponchood door de stad. We waren aan de wandel. Een stadswandeling in Luang Prabang. Unesco werelderfgoed-stad. Koud was het natuurlijk niet en ook aan het uitzicht lag het ook niet, maar die regen he?

De dag was nog goed begonnen, we hadden ons ontbijt buiten op het terras in alle droogte gegeten. Voor de variatie had ik bananenpannenkoek en geen ei. Lekker hoor. Na het ontbijt dus de stadswandeling, prachtige tocht met leuke highlights. Zoals een wandelpad dat over een groene heuvel middenin de stad loopt. En waar je dan prachtige tempels vindt, evenals monniken in oranje gewaden.

De regen begon al meteen toen we aan de wandel gingen en de poncho’s gingen aan. De ANWB heeft het goed met stelletjes voor, maar niet met broekspijpen. Daarvoor waren de poncho’s eenvoudig te kort. Heleen rolde haar broek op en ik hield de pijpen stoer en nat naar beneden. De regen kwam niet alleen uit de lucht, ook vanaf zonneschermen, luifel en uit regenpijpen. Opletten dus. Plakkerig is het wel, zo’n poncho bij een temperatuur van 30 graden en een luchtvochtigheid van 100%. De ANWB was voorbereid op navigerende stelletjes en had ons transparante poncho’s verkocht; route en uitleg bekeken we eenvoudig door de poncho heen.

We waren heel blij met een Zwitser die een bakkerij was begonnen hier op de wandelroute. We doen de poncho uit en lopen even naar binnen. We kiezen een heerlijk volkorenbroodje (daar word je blij van) en een Deens broodje. Leek ons gepast bij een Zwitserse bakker. De Illy cappuccino’s waren erg lekker en blij vervolgden wij daarna onze wandeling. Echter nu gingen we van de route af, onderweg naar massagesalon Hibiscus. Een Nederlandse die toevallig naast ons kwam zitten vertelde dat ze daar was terecht gekomen na een tip van haar gids. Weg van de gebaande paden en gewoon een heerlijke massage.

Wij kiezen voor de 2 uur Laotiaanse massage. Even genieten, weg van de regen. Nou dat was een goeie keus. Eerst kregen we allebei een ongesteven Urkse pofbroek en een kieltje aan. Die laatste was een soort van binnenponcho. En toen werden we 2 uur lang gemasseerd door de pofbroek en het kieltje heen, op Laotiaanse wijze, met stevige en vriendelijke hand. En de regen…..die beukte steeds harder op het golfplaten dak van de salon.

Blij glimlachend stapten we de deur uit en liepen geponchood terug naar ons hotel. Daar hebben we ons lekker verdiept in wat te doen hier in Noord Laos. Vanaf het bed hadden we ondertussen prachtig zicht op de regen en de Mekong.

Vanavond zijn we uit eten geweest in een charitatief restaurant. Hier leiden ze kansarme jongeren op voor de horeca. Gaf niet alleen een goed gevoel, het was ook een traktatie om hier te eten. Bij twee van de drie gerechten was de regionale lekkernij khaiphaen, gedroogde en gefrituurde rivierwier, een ingredient.

Gelukkig was het droog toen wij de rivierwier op hadden, waarmee onze wens om ook rivierwier te worden meteen verdampte. Eens kijken wat voor weer het morgen is.

Geschreven door Heleen-en-jan.reisblog