Daagse dingen

Wat is er alledaagser dan even op de fiets stappen. Hier doen ze dat heel veel, al zijn er steeds meer en heel veel brommers. Wij zijn ook even op de fiets gestapt, gratis fietsen bij het hotel. Eerst even de zadels op de juiste hoogte zetten en daar gaan we. Prachtig als je hier het hotel uitstapt of fietst: we zitten hier middenin de markt en het is hier een drukte van jewelste voor de deur. Zigzaggend vinden we onze weg.
We hebben vanmorgen heerlijk gefietst langs de Mekong en door de stad. Wat een gekrioel. Soms even wachten bij een verkeerslicht die de seconden tot groen aftelt en dan heb je tijd om eens goed om je heen te kijken. Als je 360 graden rond kijkt zie je zo een paar honderd brommers en scooters.

Onderweg pauzeren we even bij een koffiehuisje. Overal en ook hier gratis wifi. Niet gebruikt maar handig dat je overal wifi hebt hier. Wel gebruiken we de telefoon even om op google maps te kijken voor het vervolg van de route. Ook supermakkelijk, je download even de kaart en weet altijd waar je bent. Onderweg terug zag Heleen ineens wat bekends in 1 van de honderden winkeltjes die we voorbij fietsten: ze verkopen hier Action tassen. Onverwacht en grappig.

De verhouding van kosten van alledaagse dingen is ook anders dan bij ons. We kwamen hier met de bus, 3,5 uur rijden, inclusief wifi, water en een snack onderweg voor 4,05 Euro. En…dan brengen ze je ook nog van de busterminal naar je bestemming. Bijzonder onderweg was het tanken. We reden net na vertrek de tankplaats van de busmaatschappij op en sta je daar met zijn allen een kwartiertje te wachten tot je touringcar vol is getankt, nog nooit meegemaakt. Verder gaan we morgen 6,5 uur varen met een privebootje voor 12,5 Euro en kost een gesneden lunch ananas 55 cent. Heerlijk zo’n ananas. Wel fijn dat we hem in het hotel hebben opgegeten, lekker afhappen betekent namelijk dat je halve gezicht naar ananas plakt. Vandaag hebben we ons ook even een uurtje lekker laten masseren, 7 Euro p.p. Een half uurtje naar de kapper is ook heel betaalbaar maar wel relatief duur tov andere prijzen: 5,5 Euro.

Naar de kapper gaan hier is wel een gokje, wat maken ze ervan he? Heleen bekeek het praktisch. Als het niks wordt kan het 6 weken aangroeien. Zonder verder overleg en alleen een zichtbare overeenstemming over dat er iets af moest ging ze aan de slag. De kapper maakte er een feestje van en transformeerde Heleen terug naar de jaren 80. Even leek de swoosh pony nog terug te komen, maar dat was alleen tussendoor tijdens het knippen. Bekijk het resultaat!

Ook vandaag een ‘i love you’ en niet voor Heleen, nee voor mij. We stonden bij de bakker, de voorkant van 5 meter brede winkel is toonbank en iedereen stopt even met zijn scooter om wat te bestellen. Dat wordt gauw ingepakt en komen ze brengen. Dat brengen doen tieners en 1ervan en de enige jonge was duidelijk een gay. Hij keek me al even aan en stapte daarna naar voren om 'i love you' te zeggen, ik antwoordde lachend en in het Nederlands (werkt heel goed als je elkaar toch niet verstaat) dat ik meer van de vrouwen ben en knikte naar Heleen. Hij ging weer terug naar het groepje tienermeisjes van de bediening. Ze ginnegapten allemaal en wij konden de lol er ook wel van inzien. Prachtig toch, onschuldig en onverholen.

Alledaags is natuurlijk ook eten en de Vietnamezen eten gek genoeg om dezelfde tijden als wij in Nederland. En de business voor winkeltjes en marktkooplui loopt hier 7 dagen per week, heel veel mensen hebben hun eigen business, maar om twaalf uur wordt er wat rijst of Noodles gegeten met wat groente en vlees erbij. Om 6 uur herhaalt zich dat. Als je een beetje laat in een restaurant bent, dan is het al aardig leeg.

Nou, net terug van even eropuit om wat te eten. Dat eten werd wat grazen op de markt na een lekker & zwaar taartje om 5 uur. Een markt met eetkraampjes, a la de TT. Het is druk, zaterdagavond en iedereen en vooral de jeugd is een avondje uit. Zo kon het ook dat Heleen en ik even later op een bankje aan de oever van de Mekong zaten te kijken naar al wat voorbij wandelde en voer, toen er een jongeman aankwam die vroeg of we engels spaken. Hij bleek samen met 3 andere studenten te zijn. Hij niet, maar de 3 dames studeren engels. Het was dus leuk om engels te spreken. Wat hebben we gelachen in een geanimeerd gesprek met die 4 zeg. Spontane nieuwsgierigheid en oprechte interesse, zelfs filmpjes en selfies gemaakt. Onverwacht en zo leuk zo’n ontmoeting.

Geschreven door Heleen-en-jan.reisblog