Ban Lung

Van cultuur naar agricultuur, zo kun je de overgang van Siem Reap naar Ban Lung wel noemen. Ban Lung ligt in het noordoosten van Cambodja en het was een mooi tijdje bussen voor we er waren. Om precies te zijn 8 uur inclusief een plaspauze na 3 uur en een kwartiertje overstap na 6 uur. En het was helemaal niet saai, wel ben je blij als je op je bestemming uitstapt.

En toen we in ons hotel aankwamen waren we helemaal blij. Een prachtige kamer met balkon, op de 4e verdieping en met uitzicht over het meer en de heuvels. Een lichte kamer ook, dat was ook fijn na de donkere kamer met de uit steen gehouwen matrassen in Siem Reap.

De eerste avond zijn we wandelend naar een restaurant gegaan en dat was best even zweten. Het eten vergoedde veel en terug was het alweer wat koeler. Daar hadden we daarna geen last meer van. We hebben eerst 1 en toen ook maar de 2e dag een scooter gehuurd en de omgeving verkend. Precies 200 km in 2 dagen gereden.

Tijdens de eerste hete zonnige dag zijn we off the road begonnen. Via weggetjes en brommerpaadjes op zoek naar de Cha Ong waterval. Die hebben we gevonden en het water denderde een metertje of 18 naar beneden. Heerlijk koel daar en geen mens te zien. Top.

Onderweg daar naartoe kwamen we de eerste agricultuur tegen. Het waren cashew noten bomen, of zouden het cashew bomen zijn? We zagen geen vruchten. Daarna van de waterval naar de weg en de regio in. We proberen een lusje te scooteren. Via een nieuwe brede weg met erg weinig verkeer rijden we in zuidelijke richting. Zo ongeveer elke 10 minuten(!) worden we ingehaald door een auto, verder alleen wat brommertjes. Ontspannen toeren.

Na een tijdje scooteren wil je wel even uit het zadel en wat drinken. We stoppen bij een huiswinkeltje langs de weg. Ze hadden een hele grote koelbox en deden trots de deksel open. En daar dreven de blikjes en flesjes in gelig ijswater. Waarschijnlijk geholpen door de taalbarriere hebben zij vast gedacht dat onze keus niet tussen de blikjes dreef en we daarom verder gingen. De volgende was beter, die had ijs op het fris in de koelbox. We konden wel even aanschuiven bij de familie die toch ook in de open huiskamerwinkel zat om de fris op te drinken.

Verderop wilden we linksaf, alleen dat bleek een onverhard weggetje te zijn over en lengte van 50 km. Da s best ver, laten we even wat eten en daarna rijden we terug. Genoeg te zien. Dat even wat eten viel niet mee. Geen broodje te krijgen bij de 20-tal marktkramen van dat dorpje. O wacht, daar zien we brood liggen, gelukkig want we hebben best zin in wat. Mmm, de rauwe kip lag op het hakblok er vlak achter. Die broodjes schreven we ook maar af, hoe schoon waren de handen die ze in de vitrine legden? Uiteindelijk hebben we een trosje minibananen gekocht en die waren heerlijk.

Vandaag was het bewolkt en bij tijden zelfs dreigend, al kwam het geen moment tot echte regen. Onderweg stoppen we bij velden met peper, die tegen een paal van een paar meter hoog opgroeien. Even verderop stoppen we bij hennep. Ziet er uit als een grote wietplantage trouwens, geen idee wat ze daar mee doen.

Weer verder kwamen er een paar dames naast ons brommeren. We moesten even stoppen en toen vertelden ze in gebrekkig engels dat we konden kijken bij de winning van edelstenen. Uit de Lonely Planet wisten we dat er onder andere ametist gewonnen wordt. We reden achter de dames aan het bos in, een rubberplantage, en na een kilometer of zo zagen we grote hoeveelheden omgegraven grond. Hier bleek mijnbouw in zijn eenvoudigste vorm bedreven te worden. Via een mangat kwam grond naar boven, die beneden op 12 meter diepte in het emmertje geschept werd. Geen doen toch? De edelstenen werden in allerlei kleuren aan de man gebracht, maar ja wat moet je met al die stenen?

Op de terugweg nog even zwemmen in het kratermeer. Een perfect rond meer met een diameter van 800 meter. Er waren steigers en chill hutjes aangelegd. Wij zijn even doorgelopen, de drukte van de ingang voorbij en hebben heerlijk gezwommen. Daarna de wandeling om het meer verder gedaan. Prachtige klanken van tropische vogels, verder kwamen we blauwe paddestoelen en een gorderdierkever tegen. Als je even op zijn rug tikte, werd hij een knikker.

Oh ja, en dan nog de was. Die hadden we gisteren weggebracht en dat zou nu zo ongeveer klaar zijn. We reden er langs en het was klaar, moest alleen nog even van de knaapjes gehaald. Alles hing langs de weg te drogen. Er miste een broek en die bleek in de was te zitten die net klaar was, en niet droog dus. Ah geeft niks, drogen we op de kamer wel wilden we duidelijk maken. Dat strandde op de Babylonische spraakverwarring en de wasdame wilde de broek graag in droge staat meegeven, beroepseer. ze zette 2 stoeltjes voor ons neer, we moesten even gaan zitten. Dat droogstrijken ging niet vlotjes en zo kon het dat Heleen en ik bij wijze van meditatie zo’n 25 minuten naar een wasvrouw hebben gekeken, die een broek droogstreek….

Geschreven door Heleen-en-jan.reisblog