Siem Reap

Siem Reap is een provinciestad naast de grootste attractie van Cambodja: Angkor Wat. Staat zelfs op de nationale vlag. Siem Reap is een beetje kleiner dan Groningen en heeft 700 hotels, waarvan sommige met meer dan 700 kamers. Supertoeristisch dus. We hebben daar een kamer in een guesthouse geboekt. Niet te ver van Angkor en met zwembad en gratis fietsen. Het was plakkerig en stoffig in Siem Reap en toch hebben we het zwembad niet gebruikt. Het was, ingegeven door de omstandigheden er in, en vlot er weer uit.

Eerst nog even de route van het leuke Battambang naar Siem Reap. Uiteraard met de bus, een oudje deze keer. De chauffeur wurmde de op zijn oude vering deinende bus door de nauwe en drukke provinciale weg. Juist omdat dit stuk zo smal is gaat het langzaam, sommige mensen fietsen er, anderen hebben een soort trekkertje die 15 rijdt of staat er een verkoper op motor met zijspan op de weg omdat iemand wat van hem wil kopen. Nou ja dat een beetje.

Gelukkig is dat na een uur voorbij en komen we op een goede weg met uitzicht op de oneindige rijstvelden en het Ton Le Sap meer, even groot als Drenthe in de droge tijd en als het hele noorden in de natte tijd. Daar hebben we een pauze bij een lokaal tentje en nemen een Cola. En omdat de chauffeur al een keer gestopt was om de voorband op te pompen, keek ik nog even naar de band voordat we instapten. Die was alweer half leeg, prima als je de woestijn in wilt, minder geschikt voor op de weg. Ik maakte een gebaar naar de chauffeur die ook weer wilde instappen. Hij zuchtte diep toen ie de band zag en trok een blik van daar gaan we weer.

Dus een paar kilometer verderop van de weg af bij Geers Banden afdeling Cambodja. Na discussie tussen de chauffeur en de 2 broers Geers was het oordeel geveld. De band moest vervangen. Alleen hoe krik je een bus op met net niet de juiste spullen? Dat gaat tijd kosten voordat ze dit opgelost hebben. We kijken het even aan en stappen dan de bus maar weer in. Heel praktisch bleef de motor draaien tijdens het band vervangen om de airco zijn werk te laten doen.

De tuktuk bestuurder van het hotel die op ons stond te wachten maalde er niet om dat ie anderhalf uur langer had moeten wachten, zijn ontspannen lach was oprecht en was ook de hele volgende dag present.

De volgende dag zijn we, inderdaad met de tuktuk van de vriendelijk chauffeur, naar Angkor Wat e.v.a. wats geweest. Angkor is een tempelcomplex, dat het grootste religieuze monument ter wereld is. Gebouwd in de 12e eeuw. Nou, Angkor is wat, maar wat je daar en in de buurt allemaal tegenkomt aan wats (tempels) is onvoorstelbaar. Het is een openlucht museum waar je dagen en weken kunt rondzwerven zonder alles gezien te hebben. En wat is er nog veel werk te doen.

Soms lopen we ergens en denken we, wat jammer dat er niet wat meer werk aan gedaan wordt. En soms lopen we ergens en denken we, de schoonheid van het verval. Of misschien beter, de schoonheid van het gevecht tussen de gebouwen en de jungle. Dat was bij Angkor Thom. Grote bomen die als kleine scheut een weg door de stenen omhoog hebben gevonden en toen zijn gaan groeien en boom werden. De stenen werden uit elkaar gedrukt. Soms ook zie een galerij, die ineens overgaat in een berg stenen: ingestort. En als je ziet hoe het er uitziet, dan weet je dat het vandaag of morgen verder instort. Angkor Thom is trouwens bekend geworden door de film Tomb Raider.

Nou en omdat niet alleen de gebouwen van steen waren, maar het ook leek of ons matras uit steen gehouwen was, zijn we gauw weer verder gegaan. 2 nachten was genoeg van het goede.

Geschreven door Heleen-en-jan.reisblog