Gisterochtend hebben we tussen 9 en 10 uur ontbeten in het hotel aan de overkant. Na het ontbijt bij de receptie gevraagd of het nog ergens mogelijk was om met een kabelbaan naar boven te gaan zonder reservering. Wij kwamen er op internet nl niet uit. Volgens de receptioniste was het niet meer mogelijk om vandaag met de kabelbaan omhoog te gaan. Helaas voor ons. We besloten om dan maar met de auto te gaan rondrijden en te kijken tot hoe hoog we konden komen met de auto. Opweg naar ons eigen hotelkamer besloten we om even achter ons hotel te gaan kijken. We hebben maar een klein stukje gelopen. Achter ons hotel ligt een stromend bergbeekje. Heerlijk helder en koel water. Prachtig om te zien. Alleen al het geluid van het klaterende water geeft een gevoel van rust/ontspanning.
Rond 11 uur zijn we vertrokken met de auto. Harold had een mooie route uitgezocht. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt om foto's te nemen. Ook bij de grensovergang naar Slowakije zijn we even gestopt. Rond half 1 hebben we een langere stop gemaakt in Tatranska Lomnica en een stuk rond gelopen. We hebben wat boodschappen gedaan in een supermarkt, lekker ijsje gegeten. Wel gek om weer met euro's te moeten betalen. We zouden weer verder rijden, maar Harold had een kabelbaan gespot en wilde daar even naar toe. Kijken of we toch kaarten konden krijgen en zowaar het lukte. Helaas niet helemaal omhoog, maar we konden tot een hoogte van 1751 meter. Wij waren er dik tevreden mee. De prijs van de kaartjes was minder leuk, maar je moet er wat voor over hebben. De kabelbaantocht naar boven was prachtig. We moesten onderweg 1x overstappen. Eenmaal aangekomen genoten van het uitzicht. Het was wel een rommelige plek en je moest goed kijken waar je je voeten ging neerzetten, maar dat uitzicht is geweldig. We zijn een klein stukje verder gelopen en gaan zitten op een plek waar je alleen getjilp van vogels kon horen en het zoemen van vliegen. Verder niks. Echt zo'n zen moment. Je ogen dicht doen en verder even niks. Kon zo'n moment maar veel langer duren. Helaas is er een tijd van komen en een tijd van gaan. We hebben nog wat rondgewandeld en daarna zijn we weer terug gegaan met de kabelbaan. Bij de parkeerplaats stond er gewoon een hert te grazen, die helemaal niet bang was. Zo bijzonder. In de auto besloten om weer terug te gaan naar Zakopane. In Zakopane regende het nog een beetje dat we aankwamen en we hoorden nog 1 blikseminslag. Toen we uit de auto stapten was het alweer droog. We hebben nog wat gerust op onze kamer en daarna zijn we in het restaurant naast het hotel gaan eten. Daar brandde gezellig de openhaard. We hebben dus in korte broek bij de openhaard gegeten 😂 Helaas had ik even een dip: Ik was moe en ik was het even helemaal zat. Ik zie op tegen het komende schooljaar. Ik kijk altijd tegen een berg op en dan zie ik de paden niet meer op de berg. Afgelopen 2 jaar heeft mij geleerd dat gaandeweg het schooljaar die paden vanzelf zichtbaar worden. Gelukkig kon Harold mij een beetje uit de dip krijgen. Het was na het eten helaas te laat voor de spa. We hebben nog wat gewandeld en we zijn daarna gaan 😴😴

Geschreven door Harold-en-anitas.travels