Met de dame achter de receptie van hotel Astor in Modena, waar ik vannacht trouwens heerlijk geslapen heb, ga ik geen vrienden meer worden. Gisteren deed zij al ontzettend moeilijk over het stallen van mijn fiets in de parkeergarage (van het personeel) en vanmorgen deed zij weer vreemd toen ik hem er zelf uit wilde halen.
Maar afijn, het ontbijt had zij dan wel weer prima verzorgd. En voor de lunch hield ik er ook nog wat aan over dus zal ik haar vanwege deze calamiteit maar niet afbranden als mij om een beoordeling wordt verzocht.
Rond 7.45 uur vertrok ik terwijl de zon al weer hoog aan de hemel stond. Houd dat dan ook nooit op?!
Wielerbroek, wielershirt en sokken aan, verder niets (ja, schoenen natuurlijk) dat scheelt vanavond weer in de was. Omdat ik aan precies de goede kant van Modena zat was ik binnen een mum van tijd terug op de route. Da's altijd weer prettig. De eerste ruim 25 kilometers waren vlak. Ik volgde de plaatselijke fietsroute Modena - Vignola. Al binnen een kilometer passeerde ik de 1e supermarkt. En wat ik inmiddels wel geleerd heb is dat je niet moet denken dat er nog wel een paar zullen volgen. Nee, gelijk af- en naar binnen stappen, je kunt het maar beter in de fietstas(sen) hebben zitten. En het liefst heb ik de wat kleinere (buurt-) supers in de wat kleinere plaatsen. Die zijn ten eerste niet zo groot, hetgeen de keuzes en zoeken vergemakkelijkt, en ik heb het buikgevoel dat dan mijn volgepakte fiets wat veiliger staat. Uiteraard neem ik dan wel de stuurtas, waarin zich mijn meest waardevolle en belangrijke zaken bevinden, mee naar binnen. Wat ik altijd in ieder geval op mijn lijstje heb staan is een appel, banaan, sportdrank of iets dergelijks, yoghurt en wat bier. Dat is mijn "ijzeren voorraad" zeg maar. Zoals eerder gemeld waren de 1e 25 kilometers relatief makkelijk. Alhoewel makkelijk. Je moet altijd scherp blijven wat de kwaliteit van het wegdek betreft. Ik snap überhaupt niet dat men hier in groepen durft te wielrennen. Scheuren in de lengte (net als op natuurijs maar dan dieper en breder), hekjes, paaltjes, stoepranden, van een Fietsersbond hebben ze hier blijkbaar nog nooit gehoord. Nee, dan Zwitserland. Daar zijn bijvoorbeeld putdeksels zo strak in het wegdek verwerkt dat je ze niet eens voelt...
Vanaf Vignola ging het rond 11.00 uur omhoog, via Guiglia, Zocca, en Castel d'Alano naar de 800 meter. Wie zegt er dat de Apennijnen geen gebergte is! Eind van de dag was ik net zo versleten, misschien wel meer, dan tijdens de Splügenpas dag. Het was heet maar op hoogte met de wind erbij af en toe ook lekker koel en daarnaast was het uitzicht geweldig. Alleen dat vermaledijde klimmen......
Om 15.30 uur passeerde ik de officiële pas. De Passo Brasa op 895 meter.
Daarna ging het gelukkig bergafwaarts. Daarbij was ik iets te enthousiast c.q. zat ik te slapen en schoot ik de plaats waar ik een kamer had geregeld (in Gaggio Montano) voorbij. Ik had een andere naam in mij hoofd zitten namelijk die van het laatste plaatsje op de betreffende bladzijde in mijn routeboek. Toen ik voor de laatste plaatselijke kilometers het adres van mijn hotel in mijn telefoon tikte ging er een belletje af. Kon ik nondeju etc. etc.* 4,9 kilometer terug OMHOOG van Silla richting de voorbij gevlogen afslag en toen nog eens 1,9 kilometer extra OMHOOG naar mijn Hotel Antica Locanda La Posta (Via Roma 93, 40041 Gaggio Montana).
Kwam er zodoende nog eens een dik uur bij, bij een toch al zeer inspannende dag.
Achteraf kon ik er eigenlijk wel om lachen (wat stom...) maar op het moment zelf niet echt. Integendeel zelfs...
* Ik steek in de loop van de week wel ergens een kaarsje aan om het goed maken........

Geschreven door Hans.op.weg.naar.Rome