Op tijd op. Om 6 uur stond de wekker. Net op tijd klaar voor het ophaaltijdstip maar het busje was toch wat verlaat, dus 'No worries mate'.
Genoeg mensen in de haven voor de verschillende boten die in allerlei soorten en maten het reef op gingen naar de Whitsunday Islands. Het eiland met Whiteheaven Beach, wat het witste zand ter wereld heeft.
We hadden gekozen voor de zeilboot Southern Cross. Met totaal 25 personen een mooie kleine groep. Om 8 uur vertrokken we. Van zeilen kwam echter niet zoveel vandaag, te weinig wind. Voor morgen wordt dan weer veel te veel wind verwacht, waardoor ze de geplande tocht voor morgen al geannuleerd hebben.
Dan maar goed om ons heen kijken om walvissen te spotten. Het is het seizoen daarvoor hier. In de luwte van de eilandengroep, totaal 74 eilanden (van heel klein tot de grootste Whitsunday Island), komen ze hier nu heen om jongen te krijgen.
Met dat ik onze schipper van vandaag vraag wat het beste tijdstip van de dag is om deze te zien, ziet hij er net één zo'n paar honderd meter bij de boot vandaan. Deze kwam nog een paar keer met zijn rug en staart boven water. Net van dit moment bekomen ziet één van de medepassagiers weer iets in het water. Dit keer zijn het een drie/vier dolfijnen. Volgens ons vrouwelijke bemanningslid was dit wel bijzonder, omdat deze beesten in dit gebied erg schuw zijn en zich niet zo vaak laten zien.
Nog voor 10 uur kwamen we aan bij onze snorkel locatie. Na een zeer korte en zeer ongeïnteresseerde uitleg konden we het water in. Helaas dit keer geen masker met glazen op sterkte, zoals in Cape Tribulation, waardoor Roel wat minder goed kon zien onder water. Hier waren veel minder grote vissen dan op de vorige locatie. Hiervoor zou je wat dieper moeten duiken vertelde ze na afloop. Fijn dat je die info na die tijd krijgt. Toch blijft het koraalrif een apart natuur fenomeen.
Toen iedereen terug was, konden we aan de vroege lunch. Prima voor elkaar.
Ondertussen voeren we naar Whiteheaven Beach. Hier zijn ook vele scènes van de nieuwste Pirates of the Carribean opgenomen werd ons verteld. Als je de blauwe zee en het witte strand hier ook ziet, weet je ook waarom het vaker als filmlocatie gebruikt wordt. Adembenemend mooi al die kleuren zo bij elkaar.
Vanaf het strand naar het uitkijkpunt gelopen, waar je een weergaloos uitzicht hebt over het strand en de meanderende stroom een klein stuk landinwaarts nu het tij zo laag was.
Tegen twee uur werden we weet opgepikt. Net weer aan boord van onze zeilboot zien we een enorme zeeschildpad aan het wateroppervlak. Helaas niet heel dichtbij, maar prima te zien.
Hierna werd de terugtocht ingezet. Zowaar een beetje meer wind, waarop het zeil werd gehesen, maar ook de motor bleef actief meewerken. Nadat we bijgedraaid waren richting Airlie Beach bleek de wind toch onvoldoende en werd het in plaats van sailen weer wailen, oftewel walvissen spotten. Met wat geluk hebben we er nu zelfs twee gezien en warempel weer een groep dolfijnen, die zich dit keer ook wat nadrukkelijker lieten zien.
Met de zon in ons gezicht voeren we het laatste stuk de zon tegemoet. Heerlijk weertje zo midden in de winter hier.
Bij terugkomst op de camping direct nog even gezwommen om daarna lekker te douchen, te eten en lekker te gaan slapen. Gaat wel lukken na zo'n lange heerlijke dag op zee.

Geschreven door Familie-jalvingh.op.avontuur