Weer vroeg op gestaan, maar was niet helemaal zo gepland. Diana had zich een beetje verkeken op haar horloge waarop ze nog steeds de Nederlandse tijd ingesteld heeft. Dus al om kwart voor negen met ons allen aan het ontbijt. Hierdoor eens een keer op tijd uitgecheckt. Bij nader inzien ook wel goed, want het doel voor vandaag was om door de Tablelands via Millaa Millaa naar Mission Beach te rijden. Dit laatste afhankelijk van de voortgang op de route.
Maar eerst dus weer door het regenwoud naar de ferry over de Daintree rivier. Dit is echt langzaam rijden met al die bochten, heuvels en waarschuwingen voor cassowaries. Helaas die laatste niet meer gezien. Maar er komen nog meer kansen, want ook in de omgeving van Mission Beach komen deze dieren voor.
De tocht via de Tablelands is een prachtige. Vanuit Mossmann, hier in het noorden het centrum van de suikerrietplantages, naar Mount Molloy over een prachtige col.
Vanuit daar naar Mareeba tussen de koffie, pinda en bananen plantages door, langs Michigan Lake, een steeds weer wisselend landschap. Via Malanda naar Millaa Millaa. Hier zijn een paar fraaie watervallen. We zijn alleen bij de Elinjaa waterval geweest en deze is wel aardig, maar niet zo indrukwekkend als de Cascades d'Herrisson in de Jura. Hier besloten om toch nog door te rijden maar Mission Beach. Hier kwamen ook weer de suikerrietplantages tevoorschijn. Ook hier een infrastructuur van treinsporen voor het transport naar de fabriek, net als in Mossman. Jeroen vond dit wel een bijzondere manier van hoe dit logistiek geregeld was. Zonder echt gepland kwamen we uiteindelijk ook vlak langs de suikerrietfabriek van South Johnstone Mill, nadat we wel weet ik niet hoe vaak zo'n spoorbaan over waren gekomen.
Uiteindelijk kwamen we in het donker tegen kwart voor zeven in Mission Beach aan. Zelf maar weer eens eten gekookt. Hier ging diana mee aan de slag, had wat last van haar enkel. Dan kon de rest nog eerst wel even bij het strand kijken.
Volgens Jeroen konden we binnendoor langs het zwembad. Dat zag er zo in het donker ook wel mooi blauw verlicht uit. Jeroen had verder het hoofdlampje bij zich. Na eerst de temperatuur van het zwembad water gevoeld te hebben wou Lieke dit natuurlijk ook doen. Jeroen waarschuwt natuurlijk zijn zusje direct om er niet in te vallen, maar direct erna een grote plons. Jeroen was kopje onder gegaan in het peuterbadje naast het grote verlichte zwembad. Het peuterbadje was niet verlicht en één groot zwart onderdeel van alles wat naast het zwembad (niet) te zien was. Gelukkig liep het goed af. Het badje was breder dan Jeroen lang is waardoor hij niet op de rand is gevallen. Door zijn natuurlijke snelle reactie stond hij ook zo weer op de kant. Hierdoor kreeg het belangrijkste van een jongen van 14 jaar, zijn telefoon, niet eens de kans om nat te worden. Al met al, veel lol met alleen een nat pak tot gevolg.
Daarna maar alleen met Casper en Lieke nog even naar het (donkere) strand geweest. De aanwezige vleermuizen vond Lieke maar niets.
Na het eten nog een potje skipbo gedaan, waarna we lekker zijn gaan slapen. Morgen een relaxdagje hier aan zee. Weet niet of er in zee gezwommen gaat worden, want ook hier kan snappy nog aanwezig zijn. Maar als de lifeguard in functie is wordt het veilig geacht. We zullen zien.

Geschreven door Familie-jalvingh.op.avontuur