Vroeg uit de veren vandaag. Al om half negen gereed staan om te gaan jungle surfen. Dit is aan zipplines (kabelbaan) met gids door de toppen van het regenwoud een parcours afleggen. Eerst natuurlijk een gezondheids- en aansprakelijkheidsverklaring invullen, want je moet je wel bewust zijn dat een ongeval tot de dood kan leiden. Wel we zijn benieuwd. We krijgen in ieder geval al een mooie bandana voor straks onder de helm.
Eerst met een busje een klein eindje verder de jungle in, om daar een harnas en helm te krijgen. Op de helm stond reeds een naam van een bekend (fictief) persoon. Zo was Lieke vanochtend Smurfette (Smurfin). Achterop stond overigens steeds een cryptische omschrijving van de naam, dus onderweg kon je ook nog 'wie ben ik' spelen. In dit geval " I'm blue and surrounded by guys ".
Na weer een veiligheidscontrole op pad, een flinke klim naar boven. Daar gingen we in duo's aan de kabel nog verder naar boven. Dit gebeurde door middel van een groot hamster wiel waarin je per duo moest lopen om de kabel te laten draaien zodat een ander duo naar boven ging. Leuk bedacht.
Helemaal boven een fantastisch uitzicht. Per duo gingen we vervolgens de eerste stukken aan de zipplines. Dat was wel apart. Ik had namelijk direct al Lieke haar benen in mijn nek. Voor het mooie uitzicht werd je ook stil gezet, zodat je tijd had om om je heen te kijken. Ondertussen werd op de platforms uitleg en toelichting gegeven over de geschiedenis (ontdekkingsreiziger James Cook is degene die dit gebied in kaart heeft gebracht) en de natuur van het gebied. Prachtig was vooral het uitzicht over het regenwoud naar de oceaan. Jammer genoeg was het walvissen seizoen in Cape Tribulation al voorbij, anders hadden we ze van hieruit wellicht kunnen zien voorbij komen. De week ervoor waren de laatste nog gezien.
De 2e helft van het parcours was wel één voor één, waarbij je ook op de kop kon gaan hangen. Mooie ervaring met deze natuur om je heen.
Het laatste deel van het zipplines parcours ging je tegen elkaar racen. Hangend aan je armen ging dit verschrikkelijk hard, waarbij je pas op het laatste werd afgeremd. Dit gaf zo'n klap in mijn schouders dat ik er 's nachts en de volgende dag behoorlijk last van had.
Diana had besloten dat dit avontuur niet geschikt was voor haar, dit desondanks de wervende tekst dat het voor 3 tot 103 jaar geschikt was. Diana is tijdens de jungle surf eerst boodschappen gaan doen in het enige winkeltje van het dorp, maar veel was niet (meer) voorradig. Dit geeft ook het probleem aan in dit lastig te bereiken gebied boven de Daintree rivier, waar mobiel bereik er bijna niet is en Wi-Fi ook slechts tegen flinke prijzen beschikbaar is. Dus heerlijk downsizen wat dat betreft voor ons allen.
Hier in dit gebied is verder drinkwater, elektriciteit en hoe om te gaan met het afval inclusief de menselijke afvalstroom het grootste probleem. Geen waterleiding, geen elektriciteitsnet en geen riolering is hier beschikbaar. Iedereen moet zelf voorzienend zijn.
Na het boodschappen doen is Diana naar Cape Tribulation Beach gelopen, wat een ander strand is dan Myall beach waar onze camping aan is gevestigd.
Na terugkomst van de jungle surf rond half elf heerlijk geluncht in de camper, waar Diana al een eitje aan het bakken was. We moeten ook wel een goed gevulde maag hebben, want vanmiddag gaan we het reef op om te snorkelen.
Om 12 uur melden we ons bij Ocean Safari en doen we op advies van hen een wetsuit aan, wat ondanks het niet echt koude water toch wel aangenaam was.
Na de briefing eerst lopend naar het strand, circa 400 meter, om daarna tot kniehoogte door de branding naar de boot te lopen. Ocean Safari vaart met een supersnelle boot (zonder gasten kan deze 90 kilometer per uur) voor circa 25 personen. Door de redelijk onstuimige zee kon de boot lang niet op volle snelheid varen, maar was het wel één lange wildwaterbaan naar het reef, zo'n 20 kilometer uit de kust. Bij een vlakke zee normaal 20-25 minuten, nu bijna drie kwartier. Jeroen en Lieke genoten hier helemaal van, omdat zij op de zijkant waren gaan zitten, waarbij Lieke aan de kant zat waar het water op spatte en dus steeds de volle laag kreeg. Casper zat wat rustiger tussen ons in.
Aangekomen bij het reef werd direct rustiger gevaren om beschadigingen aan het reef te voorkomen. Lieke had hierdoor direct goed zicht rond de boot en zag al een schildpad zwemmen.
Na een korte, maar zeer onderhoudende uitleg over hoe te snorkelen, eerst maar zonder camera het water in gegaan , maar al gauw de camera erbij gepakt om hetgeen zich onder de zeespiegel bevond te filmen. Dit kleurrijke is namelijk niet zo maar te beschrijven. Na een poosje had ik het snorkelen goed door en kon je mooi lang achter elkaar blijven kijken. Daarbij werd ik opeens verrast door een enorme schildpad tussen het koraal. Ik was ongeveer een van de eersten die hem zag en kon dus nog mooi van dichtbij filmen en kijken, voordat de schildpad naar iets dieper water ging om te gaan grazen.
Na een klein uur gingen we kort aan boord, voor een kleine verplaatsing, 750 meter noordelijker. Daar een tweede sessie gedaan. Voor Casper was deze locatie het koraal gelukkig iets dieper. Hij was bij de eerste duik erg bang om met zijn flippers het koraal te beschadigen en vond het niet fijn als andere flippers bij hem in de buurt kwamen. Dit in combinatie met het zoute water wat je toch af en toe binnen kreeg deed hem nog niet echt genieten. Gelukkig ging dit de tweede sessie duidelijk beter.
De terugvaart duurde ook een kleine 45 minuten, waarbij de zee nog steeds onstuimig was. Doordat we nu met de wind mee gingen was het iets rustiger, maar nog steeds ging het flink op en neer. Zodanig zelfs dat een enkeling aan boord, mogelijk mede door het gedronken zeewater, toch wat ziekelijk werd.
Bij het strand aangekomen, eerst weer door de branding heen om nu wat verder over het strand te moeten lopen, het was namelijk nu wat meer eb geworden.
Terug op de camping hebben we eerst onder de douche het zoute water er afgespoeld om daarna toch maar weer een heerlijke pizza en salade te eten van de camping. We hadden na deze fantastische dag namelijk niet echt meer het enthousiasme om nog zelf te gaan koken.

Geschreven door Familie-jalvingh.op.avontuur