Vroeg op staan voor vakantie begrippen vandaag. De eerste verplaatsing. Nog steeds wisselend geslapen, maar iedereen had de wekker nodig om wakker te worden.
Snel ontbijten, daarna inpakken en op pad. Om 10 voor 10 uur stonden we buiten. Lieke ging met Roel mee de huurauto ophalen. Met de tram! Lopen was net zo snel, of zelfs sneller, maar Lieke wou met de tram.
Bij het Southern Cross Station zitten alle verhuur bedrijven op een rij. We hadden bij Thrifty een Mitsibushi Outlander gehuurd en konden deze na even wachten meenemen. Dan begint het nadenken. Juiste kant instappen, juiste kant gordel zoeken. Versnellingspook zit aan de andere kant, zelfs de richtingaanwijzer zit aan de andere kant. De ruitenwisser ging dus, ondanks het mooie weer, regelmatig voorbij. Dat is dan nog maar het begin. Ze rijden hier links en dat is serieus opletten.
Tegen kwart voor elf weer bij Diana en de boys. Die dachten dat ik er al eerder was, maar hadden toen wild gezwaaid tegen een Australiër in een Outlander.
Toen op weg naar Undera, naar de familie Wind. Met Google Maps en Jeroen als navigator ging dit helemaal goed.
Onderweg in de heuvels buiten Melbourne zagen we al een groep kangoeroes heerlijk liggen te zonnen. Die kunnen we dus al afstrepen.
Bij een tussenstop voor koffie en een broodje wist Jeroen de eerste grote truck al zijn luchthoorn te laten horen (ook check). Rond half twee kwamen we in Tatura aan. Hier gaan Marjolein, Monique, Lars en Mathijs Wind naar school. We waren uitgenodigd voor de weekafsluiting bij hen op school. Een mooi inkijkje in het Australische (lagere) schoolleven. Alle kinderen in het schooluniform/-kleding. Eerst werd het Australische volkslied gezongen. Opvallend begint dit met didgereedo muziek als link naar de aboriginals.
Omdat ze naar een katholieke school gaan, werd er vervolgens door de pastor een verhaal uit de bijbel gelezen en besproken met de kinderen. Dit keer ging het over de verborgen schatten die iedereen heeft. Oftewel, doe wat met je sterke punten.
Ook werden door de juffen (geen meesters aanwezig) uit de klassen de leerlingen van de week verblijd met een oorkonde voor hun goede prestaties die week. Opmerkelijk is het belonen van een positieve bijdrag/gedrag. Dat zag je overal in school. Ook bij het bezoek aan de klaslokalen daarna, deels nog tijdens de lessen. Mooie school met prima faciliteiten. Overigens de echte katholieke gebruiken voor de echte gelovigen werden vaak na drieën gedaan, zodat de kinderen van niet gelovige ouders al naar huis konden. De familie Wind had voor deze school gekozen op basis van de kwaliteit van de school en het onderwijs. Wat ik mij na zo'n middagje op school daar ook best kan voorstellen.
Mooiste van de middag was wel dat naast de leerling van de week in de klassen, de principal of de school ook een medaille uitreikt aan de meest bijzondere leerling van die week. Dat was dit keer Lars Wind. Hij was er enorm trots op.
Op de school kregen onze kinderen en de Windjes al prima contact door de fidget spinners en het spelen van tikkertje. Daarmee was het ijs direct gebroken. Gertjan nam ons daarna mee naar hun nieuwe project, hun nieuwe huis wat ze net in Tatura hadden gekocht om daar eventueel te gaan wonen. Zelf willen ze het in ieder geval gaan verbouwen/groter maken en dan afhankelijk wat er met de boerderij gebeurd (staat te koop) mogelijk daar ook gaan wonen. Dat kan ook zeker op die plek aan de buitenkant van het dorp. Ze hebben er zelfs een sinaasappelboom in de tuin staan, wat wil je nog meer.
Op naar hun huidige woonplek in Undera, 20 minuten verderop. Onderweg aan de weg een dode aangereden kangoeroe en ook cactussen. Dagelijks worden wel meerdere kangoeroes aangereden wordt ons verteld, vooral tijdens de schemering. Dus dan extra oppassen met auto rijden, of gewoon niet doen.

Koffie gedronken met Gertjan, terwijl de kids zich buiten prima vermaakten. Esther kwam terug van haar werk en daarna ging de zon ook al snel onder. Dit was een heel mooi gezicht zo vanaf de keukentafel, maar kon nog veel mooier volgens de kenners aan dezelfde tafel.

's avonds met de familie Wind gegeten in de lokale pub. Prima voor elkaar. De "hey mate", "howdie" en "awesome" komen hier regelmatig voorbij. Toch werd ook wel een ander beeld van Australiërs verteld. Duidelijk wordt dat het een land is met veel mogelijkheden, maar niet elke Australiër wil daar altijd voor gaan. Zijn ook erg makkelijk.

Nu zitten we in de unit/vakantiehuisje van Esther en Gertjan. Eenvoudig maar zeer functioneel. Iedereen slaapt al bijna. Nu ik nog, maar dat gaat zo denk ik ook wel lukken.

Geschreven door Familie-jalvingh.op.avontuur