Dinsdag 10 April vertrokken we naar Eagle Hawk Neck. Eigenlijk zouden we deze dag naar Maria Island gaan. Maar we hebben besloten om niet te gaan, het weer was somber en het kost best veel geld om de oversteek met de ferry te maken.
Ondanks dat het resulteerde in een ongepland dagje, hebben we een heerlijke dag gehad.
Mooie wandeling gemaakt, een meer bezocht met kristal helder water en genoten van de uitzichtpunten langs de route. Het weer viel uiteindelijk toch nog mee en hebben we van de zon kunnen genieten.

De woensdag stond in het teken van geschiedenis. We zijn namelijk naar Port Arthur geweest.
Port Arthur is een gevangenis uit het verleden. De laatste veroordeelden leefden hier 200 jaar geleden.
Een groot deel van de gebouwen staan er nog en er zijn vele gebouwen nagebootst om te laten zien hoe het toen was.
Een interessant verhaal om te bezoeken en erover te leren ook omdat het nog maar zo kort geleden is geweest.
Vele mannen zijn hier gestorven vanwege de barre omstandigheden waarin ze zich bevonden. Lange uren, zwaar werk, geen goede cellen. Sommige gevangen misdroegen zich expres zodat ze veroordeeld zouden worden tot zweepslagen, dan kwamen ze een aantal dagen in het ziekenhuis te liggen waar ze werden verzorgd. Of ze misdroegen zich om de autoriteiten te laten zien dat ze niet bang voor hen waren en dat ze zich niet lieten intimideren.
Er zijn daar vreselijke dingen gebeurd en als je door de verschillende gebouwen loopt, vooral de isoleercellen, is de grimmige sfeer nog steeds voelbaar.

Na dit best wel heftige verhaal gingen we de volgende dag naar Bruny Island.
Dit is een last minute beslissing geweest, we kwamen er ineens achter dat we het eiland niet op onze planning hadden gezet en er wel graag naartoe wilden.
We kwamen wat later in de middag op het eiland en het regende. We besloten naar een gratis camping te rijden en te kijken hoe deze eruit zou zien. Een prima camping, zolang er maar een toilet aanwezig is, zijn wij tevreden =)
We besloten die avond pinguïns op het strand te gaan kijken. Die na 2 uur wachten nog niet op waren komen dagen. Helaas...

De volgende dag zijn we het eiland rond gereden en hebben we genoten van de uitzichten over de oceaan vanaf de vuurtoren. Bruny is maar een klein eiland, maar wel heel leuk om 2 dagen door te brengen. Die middag gingen we terug naar Tasmanië en kwamen we erachter dat het vrijdag is en veel mensen terug willen naar het grotere eiland.
We stonden uiteindelijk bij de “Tree of Death” zoals de locals het noemen. Dit is een boom langs de weg en als je daarbij staat, is het net wel net niet of je op de veerboot past.
Wij stonden als een na laatste op de boot en konden gelukkig mee.

Zaterdag 14 en zondag 15 april stonden weer in het teken van watervallen.
Op de zaterdag bezochten we de “Russel Falls” waar we een heerlijke lange wandeling met 3 verschillende watervallen hebben gemaakt.
“Lady Barron Falls”
“Horseshoe Falls”
“Russel Falls”
Het was een mooie maar ook pittige wandeling, waarvan we allebei blij waren dat we hem de verkeerde kant op hebben gedaan. Wij zijn namelijk bij het einde begonnen en bij het begin geëindigd. Hierdoor hoefden we de trappen niet op, maar af te lopen. Een stuk makkelijker en minder vermoeiend.

De volgende dag bezochten we “Liffey Falls” ook een prachtige waterval met een mooie wandeling. Er is een beetje rivaliteit tussen “Russel Falls” en “Liffey Falls”. Dit moeten de mooiste watervallen van Tasmanië zijn en niemand komt er echt uit welke nou het mooiste is.
Daarom moesten we beide watervallen met eigen ogen zien, om te kunnen ontdekken welke nou echt de mooiste is.
Ik kan heel eerlijk niet kiezen tussen de twee. Ik vond dat “Russel Falls” een mooiere val naar beneden had en ook heel wijd, maar “Liffey Falls” had weer een hele mooie rivier met een aantal kleine watervalletjes erin.
Heel moeilijk om te kiezen en ik heb nog steeds die beslissing niet kunnen maken.

Op deze dag hebben we ook nog sneeuw gezien. Heel raar, 4 dagen eerder liepen we nog in een korte broek en nu stonden we in de sneeuw. Ik kan nu dan ook zeggen dat ik alle seizoenen hier in Australië heb meegemaakt.

Maandag 16 april stond in het teken van even weer kind zijn.
We besloten deze dag naar “Tasmazia” te gaan. Dit is een park waar je door 8 verschillende soorten doolhoven kunt dwalen.
Een doolhof was ontzettend groot, in de tijd dat het is aangelegd was het de grootste ter wereld, en we zijn dan ook met regelmaat verdwaald.
We kregen aan het begin een lijstje met voorwerpen die we in de verschillende doolhoven konden vinden en zo gingen we op jacht om alle voorwerpen te vinden.
We hebben uiteindelijk niet alles kunnen vinden, we misten er 5, maar we hebben en ontzettend leuke dag gehad. Zo leuk om je te kunnen verliezen in het zoeken van dingen in een doolhof en hoe blij je dan kunt zijn om daadwerkelijk iets te vinden nadat je al 10 keer verkeerd bent gelopen.

Op dinsdag 17 april was het tijd om Tasmanië alweer te verlaten. De 3 weken die ik samen met Anne door zou brengen zijn omgevlogen en ik heb een heerlijke tijd gehad.
Tasmanië heeft langzaam mijn hart gestolen en ik had dit kleine stukje Australië niet willen missen. Op deze laatste dag zijn we naar Cradle Mountain geweest, het was koud en we zijn er misschien 30 minuten geweest, maar we hebben onze planning weten te vervullen.
Prachtig om te zien en ondanks de kou genieten van al het mooie wat Tasmanië ons te bieden heeft.

"There are blessings in every day.
Find them.
Create them.
Treasure them."

Liefs,

Geschreven door Chantals.Adventure