Het is vandaag maandag 4 december.
Een dag om bij te komen in de Botanic Gardens na alle activiteiten van gisteren en om te beseffen dat het morgen al sinterklaas is. Nog steeds heel apart met 30 graden.

Gisteren ben ik samen met Lina en Lena naar Blackdown Tablelands National Park geweest.
Een park op een berg met heel veel bomen, prachtige vergezichten en mooie watervallen.

The Blackdown Tablelands is een 900 meter hooge zandsteen die opeens omhoog komt op de vlakte.
De locatie van deze plek is 151 km vanaf Emerald. Al is de weg ernaartoe niet moeilijk te vinden.
Alsmaar rechtdoor een keer rechtsaf slaan en voila je staat op de top.

Op het laatste stuk van de vlakte heb ik officieel mijn allereerste wilde kangoeroe gezien! Zo ontzettend gaaf! Er waren een aantal, een familie zeg maar.
De mannetjes zijn behoorlijk groot en kunnen wel 2 meter worden.
Die wil je dan ook niet boos maken.

Op dezelfde vlakte liep ook overal vee. De koeien kunnen gaan en staan waar ze willen en het enige wat ze tegen houdt zijn wildroosters op de straat.
Zo kwamen we zelfs koeien tegen op de berg.

De weg naar boven is steil en met veel bochten. Maar het uitzicht wat je tijdens die reis te zien krijgt is zo ontzettend mooi. En dan te bedenken dat dat het voorproefje was.
Vlak voor de ingang van het park vonden we een plek waar je een prachtig uitzicht hebt op de andere kant van de berg. Het is officieel geen uitkijkpunt, maar zo mooi.
Je voelt je heerlijk vrij als je daar staat op het puntje van rotsen, kijkend op de vlaktes en alles daar omheen.

Na deze plek zijn we verder omhoog gegaan en kwamen we bij horseshoe lookout. Een kleine plek waar je uit kunt kijken op de prachtige omgeving.
Net op dat moment scheen de zon een beetje en leek het alsof ik ergens in een andere wereld was beland.
Ik had daar nog wel uren kunnen zitten, maar we moesten nog op zoek naar de watervallen.
The rainbow falls oftewel Gudda Gumoo.
Waar deze naam vandaan komt heb ik geen idee en ik kon het ook niet vinden.

De weg ernaartoe was al een avontuur opzich. De weg was onverhard en had een aantal steile hellingen en diepe dalen.
Echter was het pad wel gemaakt voor een gewone auto zonder 4WD.
Voorzichtig rijden heeft ons dan ook veilig op de eindbestemming gebracht.
Er is een moment van twijfel geweest om de wandeling naar de watervallen wel of niet te doen. Op het bordje stond dat we er een uur over zouden doen om er te komen over een afstand van 2 km.
Dit omdat het met anderhalf uur donker zou worden en de weg terug niet veilig genoeg was om in het donker te rijden.

Uiteindelijk besloten om een begin te maken met de wandeling en te kijken waar we uit zouden komen.
Na een half uur bevonden we ons aan het begin van de watervallen en hebben genoten van de uitzichten daar.
Het hele pad hebben we helaas niet af kunnen lopen omdat we terug moesten.
Daardoor hebben we de grootste waterval niet van dichtbij kunnen zien.
Wat we hebben gezien was al prachtig. En ik hoop dat, wanneer ik mijn eigen auto heb gevonden, ik terug kan gaan en alsnog het pad af kan maken en de watervallen kan zien.
Het is dan afwachten of ik er kan komen gezien het regenseizoen begint en verschillende wegen onder kunnen lopen door het vele water.
We zullen zien wat de toekomst brengt. :)

Liefs,

Geschreven door Chantals.Adventure