Na mijn bezoek aan Brisbane ging ik voor een dag terug naar Noosa.
Ik had hier afgesproken met Jane, ik heb haar ontmoet op de tour naar Fraser Island.
We gingen namelijk samen met een vriendin van Jane, Ting, naar de Australia Zoo oftewel de Steve Irwin zoo.

De avond voor we daarheen zouden gaan, spraken we af om een cruise over het meer in Noosa te maken. Zo kon ik Ting ook alvast leren kennen. Het weer zat ons echter niet mee en het regende en het was koud. Maar de sfeer was goed en we hebben een gezellige avond gehad. Zo heb ik Chinese lekkernijen geproefd en hebben we veel gelachen.
Ting sprak niet zo heel goed engels, maar goed genoeg om zich verstaanbaar te maken en om mij te verstaan.

De volgende dag haalde ik hen op en gingen we naar de dierentuin.
Het weer zat ook deze dag niet mee, de ochtend leek heel goed te zijn, maar eenmaal op bestemming begon het toch te regenen.

Het is een heel groot park en je hebt dan ook zeker de hele dag nodig om alles goed te kunnen zien. Het is een mooi park en alles is overzichtelijk, de dieren hebben een hoop ruimte en toch kan je ze nog steeds zien.
De krokodillen die Steve heeft gered zijn er ook en er staat precies bij waar hij ze gered heeft. Om het middaguur deden ze een show met verschillende dieren uit het park. Verschillende vogels kwamen aan de beurt en natuurlijk de krokodillen.
Ze lieten een aantal stunts met Mossmann, een krokodil van 4.5 meter lang en 450 kilo zwaar, zien. Zo legden ze uit wat je vooral niet moet doen in krokodillen gebied en dat er dan niet heel veel kan gebeuren zolang je je daaraan houdt.
Heel leuk om te zien hoe zo’n krokodil dan reageert als hij in het water ligt en er beweegt iets aan de waterkant.
Ze maken geen enkele rimpel in het water en bewegen heel langzaam. Alles om maar niet gezien te worden.
De rest van de dag brachten we door in het park en we hebben het gered om alles te zien. Ondanks de regen en dat we verschillende keren moesten schuilen.

Ik nam de meiden aan het einde van de dag mee terug naar Brisbane. Daar hadden zij hun accommodatie geboekt en daar bracht ik ze heen.
We sloten de dag af bij een servicecenter langs de snelweg. Hier hebben we samen gegeten.

Nadat ik Jane en Ting had afgezet, ging ik terug naar Verda.
Ik bleef daar de nacht slapen en kreeg zo ook de kans om haar zus, Paulien, nog een keer te zien. Haar heb ik vorig jaar in Polen ook ontmoet.

Helaas werd ik de volgende dag wakker met ontzettende oorpijn aan beide oren.
De oorpijn aan één oor was die woensdag al begonnen, maar ik dacht dat het wel over zou gaan. Nou niet dus, Verda vertelde dat ik altijd bij de apotheek zou kunnen vragen of ze iets hadden. Zij verwezen me echter door naar de dokter en zo had ik binnen een paar minuten een afspraak staan voor een uur later.
Wat bleek, ik had last van tropische oren oftewel zwemmersoor. Mijn linkeroor had een dubbele ontsteking en mijn rechteroor was gewoon ontstoken.
En dat kwam alleen maar door het vochtige weer van Brisbane. Soms regen, warmte en een hoge luchtvochtigheid. Helaas voor mij zat ik vast aan een week antibiotica en oordruppels.
Gelukkig is het inmiddels helemaal weg en ik hoop het ook niet weer te krijgen. Wat doet dat vreselijk zeer.

Mijn volgende stop was Byron Bay, een kustplaats met een grote populatie wilde dolfijnen. Het moet een hele mooie, rustige plek zijn. Volgens andere reizigers.
Ik had het geluk dat het alle dagen dat ik er was regende. De regen en mijn oorpijn zorgden er samen voor dat ik niet heel veel heb ondernomen in het plaatsje.
Ik ben wel het strand op gegaan, maar heb geen dolfijn gezien. Het regende de hele dag en mijn ene oor moest droog blijven, dus ik had er ook niet heel veel zin in om het risico te nemen.
De camping waar ik verbleef was ook niet alles, het voldeed maar daar is ook alles mee gezegd. Eigenlijk was ik blij dat ik weer verder kon en hopelijk de zon achterna ging.


“Friendship isn’t one big thing, it’s a million little things.”

Liefs,

Geschreven door Chantals.Adventure