Na alle onverharde wegen, vandaag een verharde start. En wat gaat dat soepel! Tot Tuttlingen, waar we even fruit hebben ingeslagen van de markt en Snickers van de supermarkt. Aangezien we gisteren al veel van de energierepen op hadden gemaakt. De fietspaden voerde langs de Donau en leidde later het bos in over autobreedte gravelpaden op en af... Minder heldhaftig dan de vorige dagen, maar met Roy’s invalide knie en mijn beurse zitvlees was dit wel een uitkomst.

Een koffiestop na het nemen van een verkeerde afslag, leidde tot een heel gesprek met de eigenaar over de omgeving en zijn hond Max. Een kruizing tussen een labrador en een schaapshond. Hij was nogal waaks en blafte naar Roy, totdat hij het zakje van het koekje open maakte... toen werd het even een slijmbal.

Over asfalt weer terug naar de route via een saaie weg. Eenmaal op de route kwam de hongerklop en konden we gelukkig aanschuiven op een terras, waar ze alleen vleesmaaltijden serveerde. De lucht pakte donker samen en onweer in de verte... tijd om verder te gaan.

Weer forse klimmen eerst op asvalt en later op gravel, waarbij de banden slipten en ik soms af moest stappen. Toen we eenmaal besloten een Gasthaus op te zoeken, bleken er twee gesloten! Maar na wat internet gezoek toch iets gevonden met een lekker restaurant. Zelfs veganistisch eten op de kaart! De man van de eigenaresse hield ons hierna aan de praat en kwam met een alcoholische schnaps aan...🤗

Maar toch maar slapen, want het zijn geen makkelijke inspanningen...

Geschreven door Caroline.reisverslag