Vandaag gestart met een klim; via kromme wegen de hoogvlakte in. Raar als je daar eenmaal op staat, de hoogvlakte de horizon is en de lage punten net kraters/kuilen lijken. De route gaat heel lang tussen de windmolens door. Degene die vlakbij de weg staan maken het geluid van een langzaam vliegtuig. Beter dan het geknetter onder de hoogspanningskabels die ook over deze route lopen. Het leek net of het een tour door de duinen was; glooiend, veel wind en weinig begroeiing. De afdaling was heerlijk naar de laagvlakte met landbouw met max. 72 km/u. Uiteraard komt daarna weer een klim voerend naar steeds dichter wordend naaldwoud. In het begin zit een plateauvlak en omdat daar de eerste plek met schaduw was en een ‘rotsstoel’ heb ik besloten om pauze te houden. Inmiddels ben ik een hertgeluid en een tweetal reeën verder, waarvan er een op de weg stond te kijken hoe hard ik naderde in de afdaling. Na mijn schreeuw nam hij gelukkig de benen.

Daarna volgde een stuk naar het dorpje Cobeta, waarin al een steile klim zit, maar deze is niks in vergelijking met degene die in het naaldwoud met rotswanden volgt. Met treffers van 12% maar die duren gelukkig niet lang. Bij het maken van de foto met de tekst ‘mooi landschap’ lukt het me haast niet meer om op de fiets te komen. De geitenhoeder bestaat hier ook nog en de vele keutels op de weg zijn toch echt van zijn geiten😝. Overal staan plassen langs de weg en het water siepelt tussen de rotsen door. En dan eindelijk na 1300 hoogtemeters de afdaling; hij start wat bescheiden maar daarna mag de fiets losgaan! Eerder noemde ik dat ik liever een racefiets wilde, maar met dit slechte wegdek en zo’n harde snelheid ben ik blij met een fiets die wel wat gestuiter op kan vangen! Top fietsje! Een kleine klim doet me komen in de eindbestemming van vandaag. Ik kan nog verder gevoelsmatig, maar na mijn lunch uit de locale supermarkt en wat huiswerk op Google maps besluit ik hier te stoppen. De voorzieningen zijn verderop slechter en stranden is niet mijn intentie. Het hotel hier lijkt wel historisch, evenals het kerkje in dezelfde straat. Ze hebben plek, na wat geneuzel over waar mijn fiets mag staan, mag ik naar mijn kamer.... Nog 135 km en dan zit ik in Teruel. Daar kan ik kiezen om naar Valencia te gaan of via de ronde van Andalusië naar Girona.

PS. Weer is fantastisch, zadelpijn gaat beter en armen vervellen en zitten in UV-beschermers.

Geschreven door Caroline.reisverslag