Pfff, dit verslag heb ik uitgesteld tot de brok in mijn keel verdwenen is...
Na ons laatste ontbijtje in de Backpackers trekken we ons terug in de kamer om de laatste aanpassingen te maken aan de valiezen. We schrijven ook nog een woordje voor de staff en vullen het feedback-formulier in met excellente punten. De minuten tikken voorbij en plots is het tijd. 11u15, we rinkelen de bel zodat iedereen op de hoogte is van ons vertrek. We doen gezamenlijk voor de laatste maal Bulongo, de Zambiaanse dans. Dan starten de vele knuffels en mooie woorden van de overige vrijwilligers ‘You were so amazing!’, ‘Thank you for teaching us home-based care, you are going to be a great doctor.’, ‘It was so nice meeting you...’, ‘If you are ever in Germany, call me!’. Dan komen de knuffels met de staff en de brok in de keel blijft groeien... 4 weken lang stonden ze voor ons klaar, 4 weken lang leerden we elkaar op een diep emotioneel niveau kennen, 4 weken lang maakten ze er voor ons de beste ervaring van. We zijn zo dankbaar dat we Sander, Shae, Mulenga, Mutinta, Barbs en Audrey hebben mogen leren kennen. 1 voor 1 toppers van formaat die we oh-zo hard zullen missen 😢 letterlijk ‘crying our eyes out’ dus... driver Benny begint ongeduldig te tuuten, dus ons signaal om een laatste knuffel aan Mulenga te geven en in de auto te stappen... het tranen met tuiten duurt nog de volledige taxirit naar de luchthaven, komt weer op bij het opstijgen en in Johannesburg na het lezen van talrijke mooie woorden via sms.
In Johannesburg was het even spannend... we gaan naar de check-in balie met onze paspoort en we zien de stewardess ‘neen’ knikken. ‘Sorry, no ticket and flight is full.’ Empathie is duidelijk niet één van haar sterke kenmerken... Fleur haar hartje begint al sneller te slaan wanneer ze ons vraagt langs de kant te gaan. 45 minuten later, na enkele telefoontjes, roept ze ons terug: ‘It’s okay, you have a ticket’, raar boeltje... ze vraagt Fleur ‘you like stress? Cara was so calm, but you, you are a stressfull person!’ waarop Fleur verbaasd antwoordt ‘no, but you are giving me stress!’🤣 van beleefdheid valt ook niks te bespeuren...
Eind goed al goed en we bemachtigen zelfs 2 plekjes naast elkaar🤗

Geschreven door CaraOpStap