Met alle vrijwilligers samen planten we bomen in de voormiddag! Niet zomaar bomen en niet zomaar ergens willekeurig. We planten citroenbomen🍋🪴 voor een organisatie genaamd Sons of Thunder. Hoe ze zichzelf beschrijven: in opdracht van God ‘blessen’ ze zoveel mogelijk inwoners van Zambia. Hun ultieme doel is om de algemene levenskwaliteit van de Zambianen omhoog te krikken. Ze worden door de overheid gesponsord en versterkt met mankrachten. Hun oppervlakte bedraagt 10.000 hectare, je kan het dus zien als een kleine community op zichzelf. Hoe ze te werk gaan? Enkele voorbeelden: ze hebben een Nshima-keuken, waar minder bedeelde inwoners mogen aanschuiven voor een bordje. Ook hebben ze een clinic, een schooltje, opvang, een naaiatelier, talloze citroen- en sinaasappelbomen, planten ze hun eigen tomaten en maken ze hun eigen meel. Op hun landgoed staat een winkeltje waar mensen spullen kunnen laten verkopen. De winst gaat dan rechtstreeks naar de oorspronkelijke verkoper. Met de clinic proberen ze zorg te voorzien in de naburige gehuchten alsook (toekomstige) moeders kunnen hier terecht. Het Mother&Child programma werd opgericht om moeders op te vangen voor, tijdens en na de bevalling. Ook opvolging van chronische aandoeningen en screening naar baarmoederhalskanker gebeuren hier. De kinderen van werknemers kunnen terecht in het schooltje of de opvang op het terrein. Het naaiatelier, onder leiding van een ervaren naaister, onderwijst niet-geschoolde vrouwen zodat ze centjes kunnen verdienen met hun creativiteit.
Met veel respect en enthousiasme planten we graag citroenboompjes voor deze organisatie. Dit verliep heel vlotjes, maar deze harde handarbeid zou toch niks voor alle dagen zijn...
Deze leergierige ingesteldheid trekken we door naar de namiddag. We gaan namelijk op ‘Village Tour’! Onder leiding van 2 leden van de ‘Woman Empowerment’ groep verkennen we Linda South. We vangen een glimp van het lokale schooltje, de clinic, temporary houses, winkeltjes etc... hieronder de meest bijgebleven impressies op een rijtje:

• Aangekomen bij de clinic, bleek dit toe te zijn. De hoofdverpleegkundige werd opgeroepen voor een vergadering... voor het 6-jarige jongetje die net de giftige Muswezi plant in zijn oogjes kreeg, kan deze wachttijd blindheid betekenen...
• Als onderdeel van een ‘zwangerschapsgoesting’ zoals wij ze hier ook kennen, eten sommige vrouwen Picca, een soort klei. Onverteerbaar natuurlijk, dus gevaarlijk voor moeder en kind...
• !Waarschuwing, schokerend! Het is niet ongewoon om kindjes vanaf 3 jaar op straat te zien ronddolen zonder begeleiding. Toen ik vroeg naar kidnapping, antwoordde onze gids volmondig JA. Soms worden kinderen/ volwassenen/ ouderen overdag of ‘s nachts van straat geplukt en vermoord. De organen van de ongelukkigen worden verkocht op de zwarte markt...
• Een zwangerschap op 20 jaar is hier eerder de regel dan de uitzondering. Gezinnen met minder dan 4 kinderen komen amper voor. Wat ook opvalt is dat we weinig oudere mensen tegenkomen, de levensverwachting is hier helaas niet zo hoog...
• De behuizing is niet te vergelijken met deze bij ons. Soms duurt het 2 jaar voor een huis(je) gebouwd is, zeker met een bijna lege portemonnee. Het gezin maakt dan een ‘Temporary house’ op hetzelfde stuk grond waar ze alleen, met 2 of met een volledig gezin terecht moeten. De grootte van zo’n huisje is te vergelijken met een kleine kamer in 1 van onze huizen...

Soms is het moeilijk om te vatten hoe het leven zo kan verschillen tussen Europa en Afrika. Terwijl wij 101 zaken hebben om ons bezig te houden, moeten hier een springtouw of radio volstaan. Gezondheidszorg en onderwijs zijn voor ons vanzelfsprekend terwijl mensen hier soms een doosje paracetamol niet kunnen betalen en hun kinderen niet naar school kunnen sturen. De hechte band met familie, vrienden en buren is iets waar we van kunnen leren. Desondanks komen we ook soms heel koele interacties tegen tussen vader en zoon of moeder en dochter.
Waar ik zeker van ben, is dat de bevolking hier over het algemeen gelukkig is. Roeien met de riemen die ze hebben is hier het motto, creativiteit laten ze de vrije loop! Toch is het soms lastig om in de straten rond te lopen met een outfit en gsm van meer dan €500 en schoenen met een harde zool uitkijkend naar frietjes met hamburger in de hostel... Meermaals dus een brok in de keel en met een dubbel gevoel gaan we dan ook slapen. Morgen vertrekken we op Safari naar Botswana! Zondag tegen de middag zijn we terug met hopelijk talloze foto’s van machtige beesten.
Knuffel🥰

Geschreven door CaraOpStap