En of dat we er klaar voor zijn!
Na afscheid te nemen van ouders, grootouders en liefjes zijn we 3 uur op voorhand door security geraakt waardoor we konden ‘relaxen’ aan de gate. Eerste vlucht: BRU-FRK, dan FRK-JHB, als laatste JHB-LVI. Alles verliep vlot, zelfs de aanvraag van ons visum. Enkel voor Fleur en mezelf een kleine domper... een Multi entry business visum geldt 1 maand geteld vanaf binnenkomst in het land. Met andere woorden: geldig tot 22augustus; terugvlucht Fleur en mezelf: 23augustus... we zullen dus enkele dagen voor het einde van ons avontuur moeten proberen bij de ‘Immigration’ een extra stempel te verkrijgen... indien geen succes, zullen we een TEP of Temporary Employment Permit voor 300dollars moeten aanvragen. Bon, zorgen voor later!
Tweede domper van de dag, maar dan voor iedereen, geen bagage te bespeuren... daar leren we voor het eerst kennen met de levensstijl van de lokale bevolking nl. ‘Opt gemak en alles komt goed’. Lichtjes in paniek spreken we iemand aan over onze bagage en deze man was alles behalve verbaasd. Hij liet ons een formulier invullen, vroeg onze contactgegevens en liet ons gaan. Toen we vroegen wanneer de bagage verwacht werd zei hij ‘maybe tomorrow, maybe day after, we’ll see🤷🏿‍♂️’... bon, ook zorgen voor morgen?
Na een vermoeiende vlucht met 2 tussenstops met korte lay-over zonder bagage, komen we met veel goesting toe in ‘the Victoria falls backpackers’. We ontmoeten de staff en krijgen heel wat informatie over het project, de omgeving en het verblijf. Na een korte rondleiding van Shae (1 van de staff), besluiten we de stad Livingstone in te gaan op zoek naar een simkaart en wat eten. Aangekomen bij de MTN, zijn we verbaasd van de ongelofelijke inefficiënte werkwijze. 8 locals doen er een dik halfuur over om ons elk te voorzien van een simkaart met 22GB. We worden opnieuw in contact gebracht met de lokale style of life. Hier zullen we als inwoners van het stressvolle België sterk aan moeten wennen. We kopen ook wat snacks en keren terug huiswaarts. Daar aangekomen zijn we plots niet meer alleen, maar omringd door 25 andere vrijwilligers. We kregen dan ook 25 keer dezelfde vragen nl. ‘Where are you from?’, ‘what project are you on?’ en ‘How did you fly?’. Met het antwoord ‘Tuur’ en ‘Fleur’ op de vraag ‘What are your names?’ hadden er heel wat moeite mee. ‘Torr’, ‘Flowr’, ‘toer’ en ‘flower’ waren de grappigste! Na een heerlijke maaltijd met z’n allen vielen onze oogjes al toe van al dat socialisen dus we besloten vroeg in ons bedje te kruipen. Een gevecht met ons muggennet later, gingen we naar dromenland...

Geschreven door CaraOpStap