Vandaag worden we om 7.30 uur opgehaald door een sportieve jongeman, Wa.
Hij is ‘s ochtends gids of fiets gids, ‘s middags is hij onderwijzer! Zijn Engels is op zich goed, alleen zoals zo vaak wat moeilijk te verstaan😝
Hij heeft 2 mountainbikes bij zich en 2 helmen. Ik merk direct dat het voor mijn schouder niet ideaal is, zo’n laag stuur. Maar het kan niet verder aangepast worden. Af en toe rijd ik met één hand, maar ook wel een risico. De tocht is aardig, we starten bij een mooi tempelcomplex, met één oude tempel uit de tijd van Angkor Wat en ernaast een modern tempel. Hier wonen ook monniken om de oude tempel te beschermen.
Sfeervol oude tempel! Zeker ook met strijklicht.
We krijgen ook uitleg over het gebruik van stupa’s, via een deurtje kan er een volgend familielid begraven worden. En elk jaar worden ze geschilderd.
Door naar de ganzen, die voor een groot deel losliepen. Van een complex met hangmat waar ze overnachten, gaan ze naar het water en de velden overdag.
We kijken naar rijstvelden, naar vissershuisjes, zien een vissers haventje aan een kanaal dat verbonden is met Tonle Sap en drinken wat... Wa neemt een kokosnoot, wij houden het bij water😜
De naga trap omhoog laten we aan ons voorbijgaan, genoeg inspanning zo!
Want het fietsen valt niet mee😝 Keiharde zadel, matige frame voor mij, hobbelwegen, remmen moeilijk bereikbaar... We zijn elke keer blij met afstap momenten!
We bezoeken nog een tweede tempel, een boeddhistische tempel met veel hindoeïstische versieringen. Ramayana verhalen... Wa vertelt er ook één... (buffels die pasgeboren mannelijke buffels doden, een Apenkoning die dit wil tegengaan, etc)
Verder een beeld van Vishnu op een garuda.
Al met al een leuke tocht, maar ik was blij toen ik de Hard Rock Café zag, oftewel bijna thuis!
We zijn direct gaan zwemmen, even de spieren op een andere manier gebruiken!
Daarna uitgebreid gedoucht... en opnieuw naar Tevy’s voor lunch.
Met een tuktuk om onszelf te sparen, maar dat pakte anders uit😝 Hij had ons niet goed begrepen en ging via vreselijke weggetjes de verkeerde kant op. We moesten zelfs uit de tuktuk om een hobbel te kunnen nemen!
Uiteindelijk via Lies’ telefoon en zijn telefoon gelukt, terwijl het echt maar kort lopen was geweest.
Bij Tevy’s Vis Amok genomen omdat ik dat het lekkerst vind en iets “rustigs” voor m’n darmen. De Ier herkende ons en maakte weer een praatje. Op de site stond dat hij een vrijwilliger is! (pensionado) Prachtige vent, maakt met iedereen praatjes, heeft goed contact met de meiden van het restaurant , spreekt natuurlijk goed Engels en helpt met de rekeningen enz.
Op de terugweg- nu wel gaan lopen!- bij de massagetent naar binnen. Vies! Toch maar gedaan, maar wat een fiasco! Ze kon geen ander regelen, waardoor Lies een uur moest wachten... en ze masseerde niet goed, aaien met de olie en dan opeens weer heel ruw. Het voelde als dat ze maar wat deed.
Ik ben naar ons hotel gegaan, Lies kwam later met ice koffie😍 en het verhaal dat het $5 per half uur was😳 de duurste en de slechtste tot nu toe!!
Het zit vandaag niet echt mee! Hoewel ik ook voor veel dankbaar ben; geen fiets ongeluk bijvoorbeeld.
Maar, toch weer wat alerter zijn en goed voor onszelf zorgen! Mijn neurotische kant niet helemaal loslaten😜

Geschreven door Campertochten