In de ochtend zaten we beneden bij guesthouse Berberis, waar we een koffie bestelden. Prima espresso gekregen met een flesje water. Toen de koffie op was, stond de eigenaar meteen bij de tafel waarbij hij lief 1 woord zei. Raki? Na de eerste weigering vroeg hij het nog een keer en konden we niet afslaan. Oef, dat was wel erg vroeg voor een raki zeg. Na pijn en moeite de raki en het water op te hebben gedronken, stond er meteen nog een flesje voor onze neus. Deze meneer was een oude rot in het vak en houdt alles in de gaten. Geweldig! Daarna zijn we naar de kamer gegaan om ons klaar te maken voor buiten.

Gelukkig veel bewolking vandaag, dus het was maar 28 graden. Heerlijk om te fietsen. Om de hoek van het guesthouse zat een verhuurbedrijf voor fietsen en die vroeg een heftige euro per uur per fiets. Erg goeie fietsen ook, dus meteen gedaan natuurlijk. We hoefden geen papieren af te leveren of iets op te schrijven, we kregen de fietsen zo in goed vertrouwen mee. Mooi dat dat nog kan hier.

We hadden nog niet gegeten dus fietsten richting een tentje in het Drilon park, maar daar hadden ze alleen koffie. Wel genoten van het parkje, dat nog volledig in aanleg is. Toen zijn we doorgefietst naar Tushemisht en hebben daar aan het meer even gebruncht. Na onze omeletjes zijn we naar de grens van Noord Macedonië gefietst en de grens over gegaan.
We wilden het Saint Naum klooster bezoeken en dat was met de fiets prima te doen. We hoefden geen parkeergeld te betalen, dus weer een voordeeltje van de fiets en zijn meteen naar binnen gelopen. Je kwam eerst langs een boulevard waar je aan het strand kon liggen en waar je heel veel souvenirs kon kopen. Daarna kon je een boottocht maken naar de bronnen, maar daarvoor kwamen we ook niet echt. Toen de kloostertuin bezocht en binnen in het kerkje gekeken. Je merkt meteen dat Noord Macedonië erg katholiek is, want bijna iedereen sloeg een kruis en kuste het beeld bij zijn graf. Toen we naar buiten liepen uit het kerkje kregen we van de kaartverkoper een raki aangeboden, uit het niets, dus ja, dat slaan we maar niet af dan.

Toen zijn we teruggefietst en wilden we het kasteel van Pogradec bezoeken. Dit was een flinke klim met de fiets, maar wel weer een ander soort uitdaging. Toen we allemaal op de top waren bleven er twee gedachtes over. Het uitzicht en de wind waren heerlijk, maar het kasteel was 1 overgebleven paal, dus dat was erg jammer. Na een goed halfuur op de top zijn we gaan dalen, wat natuurlijk het lekkerste deel is van een berg op fietsen.

Daarna hebben we de fietsen ingeleverd, zijn gaan omkleden en hebben wederom aan het strand vertoefd. Na 2 uurtjes zijn we terug gegaan, want het werd met 22 graden wel erg fris, dus weer omgekleed en toen gaan dineren aan de boulevard. Dit keer met snacks als voorgerecht, heerlijke mozarella sticks en kipvingers. Daarna een burger van zo'n 3 euro 50 gegeten en toen weer terug gegaan rond elf uur.

Geschreven door Borsjan.reizen