De weersvoorspellingen gaven het al een paar dagen aan, in Graaff Reinet zou het gaan regenen en de temperatuur aanmerkelijk dalen. En toen we op weg hiernaartoe met stormachtige wind te maken kregen werd het duidelijk dat het weer aan het veranderen was.

Vanmorgen toen we opstonden regende het licht, de lucht was betrokken en mistvlarden hingen om de bergen. Bij het ontbijt (Ansje kreeg scrambled eggs van eenden-eieren) maakten we dan ook geen haast en hadden we een uitgebreid gesprek met de eigenaresse.

Om kwart over tien vertrokken we naar het vlakbijgelegen “Camdeboo National Park”. Het regende niet meer, maar de bewolking en mistvlarden waren er nog steeds, en het was maar 11 graden. We reden langs de dam (zeg maar stuwmeer), dat droogstaat en zagen de gescheurde bodem.. Geen watervoorraad meer en aangewezen zijn op boreholes. We herinnerden ons nog hoeveel water er in 2011 instond.

Om half elf reden we het park binnen. Het eerste dat we tegenkwamen was een bord om je voor de aanwezigheid van buffels te waarschuwen. Helaas hielden deze zich verscholen. Qua dieren viel het trouwens helemaal wat tegen en bleef het beperkt tot Zebra, Wildebeest, Struisvogel en Springbok. Nieuw tijdens deze reis waren een aantal mooie kraanvogels. Uiteraard jammer, Mara we konden wel genieten van de prachtige landschappen en mooie luchten.

Inmiddels brak de bewolking en liet de zon zich af en toe zien en liep.De temperatuur liep langzaam op en bereikte bijna de 20 graden. We verlieten on half twee het “dierendeel” van het park en reden naar de toegangspoort van de Valley of Desolation. En terwijl ik een foto van de gate maakte kwamen ruim tien “Hell’s Angels South-Africa”, die op hun motoren ook naar binnen wilden. Omdat ik geen zin had om te wachten tot zij geregistreerd waren reed ik de groep voorbij en ging de slagboom voor ons open.

Mede omdat de zon er lekker was bijgekomen waren de uitzichten hier prachtig. Alleen op de top van een uitzichtpunt onderweg was de wind erg koud. Aan het einde van de weg kwamen we bij een punt waar je de Valley kon inkijken. Ik ging alleen omhoog en genoot van het uitzicht. Vlak voor ik terug ging begon het wat te regenen en samen met de wind werd het ineens erg koud.

De apotheose van deze dag kwam op het moment dat we terug wilden rijden naar Graaff-Reinet. Het was het moment van de ezel en de tweede keer. De accu was leeg, geheel volgens het voorgaande recept. Ik ga lopen, Ansje blijft in auto, sleutel in contact, lampen blijven branden, accu leeg. Hoe dom kon ik zijjn.

De hulp kwam van een Zuid-Afrikaans echtpaar. Zij trokken zich ons probleem aan, belden kennissen in Graaff-Reinet, waarna een man met zijn schoonzoon zich een half uur later met startkabels meldde en de probleem snel waren opgelost. Terwijl wij wachten kregen we van hun nog een lekker stukje biltong. Voor zijn hulp wilde hij niets hebben. Lachend zei hij dat hij wel naar ons in Nederland zou komen en dat hij dan veel kaas van verse melk wilde eten. Om half vijf waren we weer in ons onderkomen.

Vanavond hebben we weer lekker gegeten en morgen gaan we naar onze laatste bestemming: Addo Elephant National Park. Tot dan.


.

Geschreven door Ansjeruud.travels