Golden Gate Highlands National Park. “Door de eeuwenlange invloed van wind, regen en zonneschijn zijn hier de zandstenen heuvels uitgesleten tot bizarre vormen, die bij zonsondergang in een gouden gloed baden”, aldus een reisgids. En daarmee is niets teveel gezegd. Het is hier echt prachtig en doet soms even aan de wintersport denken. We verblijven hier op 1900 meter hoogte, met koude nachten en overdag een lekkere, behagelijke, zon. De sneeuw ontbreekt slechts.

Vanmorgen was het koud. Om zes uur stond de thermometer op slechts vier graden. Maar toen de zon ons omstreeks acht uur voor de rondavel bereikte werd het al snel lekker en hebben we buiten ontbeten. Daarna zijn we een tocht door het park gaan maken waarbij we verbleven tussen de 1800 en 2200 meter. We hebben daarbij genoten van het prachtige berglandschap, met de mooie roodgele grasvelden, waarin de aanwezige dieren mooi uitkwamen. We zagen zebra’s en gnoe’s en ook een aantal hartenbeesten, die we dit jaar nog niet eerder tegenkwamen. Wat is dit toch een mooie antilope.

Aan het einde van de dag hebben we nog een kort ritje gemaakt, om te genieten van het zonlicht op de bergen. Het zag er weer heel anders uit als in de ochtend. Daarna hebben we nog net buiten kunnen eten (het koelde al weer flink af) van de zelf klaargemaakte maaltijd.

Inmiddels hebben we hier wel een geheel nieuwe ervaring opgedaan. Naar bed gaan nadat de electische deken zijn werk heeft gedaan. Ansje en ik kunnen ons niet herinneren daarmee kennis te hebben gemaakt. Maar wat was dat bij deze koude nacht een prima ervaring. Ook deze nacht zullen we hier zeker weer gebruik van maken.

Tot morgen, met ons laatste verslag uit dit park.

Geschreven door Ansjeruud.travels