We haddden afgesproken dat Ansje vandaag niet vroeg zou opstaan en dat ik alleen een morningdrive zou doen. Ik stond vanmorgen dan ook om kwart over vijf op en na een kop koffie en een paar crackertjes vertrok ik om vijf voor zes richtingg de gate en kon zo als een van de eersten aan mijn tocht beginnen (de gate is van ‘s avonds 6 uur tot ‘s morgens 6 uur gesloten).

Het was nog schemerig, de zon was nog niet boven de horizon verschenen. Al spoedig reed ik langs een eenzame olifant die aan de rand van de weg al weer (of nog) stond te eten. Kort daarna zie ik drie auto’s langzaam aan komen rijden. Ik dacht wat vreemd dat er zo vroeg al drie auto’s naar het camp rijden. Tegelijk zie ik de reden, zij volgen een groep wilde honden die een flink tempo aanhouden. Ik rij hen en de drie auto’s voorbij en keer om, maar helaas de weg en de route van de honden hebben al afscheid van elkaar genomen en ze zijn niet meer te zien. Geen foto dus, maar wel de herinnnering aan die naar schatting 15 a 20 mooie gevlekte dieren, die ik nog nooit live had gezien. Zo iets doet ja hart sneller kloppen.

Mijn route ging verder, de zon kwam op en kleurde de hemel rood. Een groepje olifanten liep vlak naast de weg, ik moest even stoppen voor overstekende guinea fowles. Om tien over zeven kom ik op de plek waar een mannetjesleeuw ligt. Mooi in het vrije, goed om op de foto te zetten dus. Bij het later bekijken van de foto’s blijkt hij gewond te zijn. Wij vermoeden dat het een oude leeuw is, die na een gevecht met een jong mannetje zijn plaats in de groep heeft verloren en verder gaat als een lonely lion.

Na een groep buffels te zijn gepasseerd (die kleine vogels met zich mee droegen, die er voor zorgen dat insecten uit de huid van de buffel wordt verwijderd), stopte ik bij een hoge boom, met in de top vier gieren, die druk bezig waren zich zelf reinigen.

Vlak voor Berg-en-Dal zag ik nog wat buffels en olifanten. Omstreeks negen uur reed ik weer het camp binnen. Na wat boodschappen te hebben gedaan hebben we lekker ontbeten. Kort daarna kwam een mooi zwart meisje “ons huisje doen”. We hadden een leuk gesprek met haar. Zij kwam uit Malawi en werkte nu hier in Zuid-Afrika. Pluspunt vond zij dat het hier koeler is dan in haar geboorteland.

Nadat Ansje een klein wasje had gedaan (kleding wordt ook hier vuil) zijn we omstreeks drie uur weer op pad gegaan. Het leek een bijna dierloze rit te worden tot we vlak voor “thuiskomst” rechts van de weg vier neushoorn’s zagen lopen, het waren de zgn. White Rhino’s. Ze waren niet echt makkelijk te zien door de struiken waar zij in liepen. Maar dat werd een paar minuten later goedgemaakt door een goed zichtbaar exemplaar, met jong, die ook nog eens samen de weg overstaken. Het was de kers op de taart van deze prachtige dag en nummer vijf van de Big Five.

Het was vlak voor sluitingstijd dat we de poort weer binnenreden. Lekker op ons terras een drankje en daarna de BBQ aansteken voor een lekker stukje vlees bij de maaltijd. Inmiddels is het hier flink gaan waaien en is minder lekker om buiten te zitten, dus naar binnen (vandaag was het overigens van tijd tot tijd bewolkt, maar een temperatuur van 33 graden werd wel bereikt.

Morgen nemen we afscheid van het Krugerpark. Het was een prachtige periode, met goed weer, prima accomodaties en die eindeloos mooie natuur. Via de Malelane Gate komen we weer in de bewoonde wereld en gaan op weg naar Piet Retief. Vandaar zal ons volgende verslag komen. Welterusten.

Geschreven door Ansjeruud.travels