Het laatste verslag dat jullie ontvingen betrof donderdag 5 september. Dit verhaal gaat dus over zowel vrij 6 september als zat. 7 september: de 2 volle dagen dat we in Itala verblijven. Overigens is het chalet zeer ruim bemeten met een zit- en eethoek, een bar als verbinding tussen de ruime keuken en kamer, die goed is ingericht met allerlei spullen. Verder een aparte slaapkamer en een badkamer met ligbad/douche toilet en wastafel. Erg luxe dus. Het enige dat we erg missen is een vorm van verwarming, want de temperatuur is zeer laag voor de tijd van het jaar. We trekken onze warmste kleren aan.....

Vrijdagmorgen is Ruud al weer vroeg wakker en is zo lief mij tot 8.15 uur te laten slapen. De nacht was om ca 2.30 uur onderbroken doordat Ruud droomde dat hij werd aangevallen door een reuze schildpad en zich verdedigde door deze een paar meppen te verkopen. Helaas kwamen de flinke vuistslagen op mij terecht en waren we allebei klaar wakker. Sorry,sorry dat was niet de bedoeling.
Om naar het toilet toegaan gooide ik, toch een beetje boos en geschrokken, het dekbed met een flinke zwaai van mij af. Er viel iets op de grond (stenen tegels) en na enig zoeken bleek dat mijn ondergebit te zijn en dat was precies doormidden gebroken.... Ik had het kennelijk in mijn slaap uitgedaan en op mijn borst gelegd. Shit happens!
Om dat ik moeilijk weer slaap kon komen besloot ik mijn boek maar uit te lezen en om 4 uur weer in te slapen.

We ontbijten in het restaurant want dat is verplicht inclusief en dan is het zonde om het te laten lopen. Terug op onze locatie zoekt Ruud informatie om het gebitsprobleem op lossen. Niet eenvoudig als je “in the middel of nowhere” zit. De dichtst bijzijnde tandarts zit ruim 70 km verder en die kan zoiets niet maken. De mevrouw aan de balie heeft ook geen oplossing.
Ik besluit mijn tandtechniker in Amsterdam te bellen, want misschien is het wel helemaal niet te repareren. Dat blijkt in Nl prima te kunnen, naar in ZA moet je daarvoor naar een grote stad zoals Johannesburg; 385 km naar het Noorden. Haha.

We besluiten een mooie rondrit door het park te maken en vertrekken rond half elf. En mooi was het, want Itala heeft grote hoogteverschillen en dat biedt fabelachtige vergezichten. Er zijn weinig dieren te bekennen op de overal aanwezige impala’s na. Je bent geneigd ze als ‘gewoon’ te beschouwen. Onterecht want het zijn mooie en elegante beesten. We zien ook nyala’s, giraffen, warthogs en kudu’s.

Uiteindelijk nemen een route langs de zuidoost kant van het Park. Een smal en pittig te bereiden weggetje maar de auto met 4x4 knop en Ruud als prima chauffeur weten de klus te klaren. We gaan een bochtje om en daar staat een olifant lekker op de weg van een boom te eten; we stoppen om te zien hoe we verder moeten en daar verschijnt de tweede ook nog. Rustig wachten is dan het beste omdat het weggetje om te passeren te krap is. Gelukkig na een tijdje stappen de Ellies wat meer de struiken in en lopen omhoog en we rijden er voorzichtig langs. Om 3 uur rijden we het kamp weer binnen. Omdat het zo koud is maak ik een lekker soepje o.a. van een uit Nederland meegebracht pakje soep.

Omdat we nog wat proviand hebben kook ik de avondmaaltijd zelf. Het is ijskoud en we zitten na het eten samen onder een dikke reserve-deken op de bank. Om half tien kruipen we in een ijskoud bed en het duurt wel even voordat het lekker warm is.

Zaterdagmorgen allebei weer vroeg wakker (dat krijg je als je er zo vroeg inkruipt). Hoewel het 10 graden is, ga ik toch stoer onder de douche en dat blijkt mee te vallen. We gaan weer ontbijten met gebakken eieren/roerei en heerlijke yoghurt.
Vandaag verkennen we een ander deel van het park en zien we weer andere landschappen en vergezichten. Het aantal dieren is weer beperkt, ze schuilen voor de kou. Toch spotten we een nieuw soort; de bushpig. Lijkt op de warthog en is ook een varken maar mooier van vacht en kop. We rijden omhoog naar een prachtig vergezicht over de rivier de Pongola en via een andere loop komen we deze nog een keer tegen vol snelstromend water bij een picknick plek waar 2 mannen staan te barbecuen. Ik ben het fruit dat we zouden eten vergeten mee te nemen, helaas. We rijden terug en omdat we toch wat trek hebben eten we het restje soep van gisteren. Inmiddels is het half zes en wordt het al weer donker. Ik stop ermee omdat ik flinke koude handen heb en typen lastig wordt. Ruud kijkt voetbal op TV, want dat apparaat hangt er ook nog.
Om 7 uur gaan weer in het restaurant eten, want daar is het behagelijk door 2 grote blowers die daar hangen.
Tot morgen.

Geschreven door Ansjeruud.travels