Hallo luitjes,

Daar zijn we dan! En wat zijn we al een stuk wijzer!
Zo weten we nu dat:

• KLM staat voor je Kan Later Meevliegen;
• Een deel van de vleugel onnodig is;
• Indiërs niet kunnen slapen zonder herrie;
• Betonnen vangrails best aan de kant gaan voor een vrachtwagen;
• En er uit een motorkap van een auto bomen kunnen groeien.

31-10
Genoeg onzin... De vlucht verliep op een vertraging van 2 uur na, prima. De vertraging was te danken aan het feit dat ons toestel tijdens het taxiën uit de hangar de wingtip er af gereden had. Geen probleem, "we vliegen zonder vandaag", aldus de captain. "Standaard procedure van Boeing dus maakt u zich vooral geen zorgen". Hallo Hallo, Hallo Hallo...this is your captain speaking op de radiooo!

Aangekomen in Delhi rond 2.00uur in de nacht stond er zo'n 5000 man te wachten om door de goedlachse bebaarde mannen welkom geheten te worden. De koffers en tassen worden in de hal verderop ondertussen alvast vakkundig door het grondpersoneel náast de bagageband gezet. Even goed zoeken dus en woppa...naar buiten. De chauffeur reed ons zigzaggend door de stad naar onze eerste homestay. En zigzaggen is nodig. Tuktuks zonder licht, straathonden zonder licht en natuurlijk wat verkeersongelukken. Een vrachtwagen had zich blijkbaar strikt aan de aanwijzingen van zijn tomtom gehouden en stond 'geparkeerd' tegen/in/op de betonnen vangrail. Natuurlijk zonder (gevaren)lichten aan. Even verderop stond er een auto frontaal tegen een boom aan geplakt. De takken leken uit de motorkap te groeien. Geen idee of er nog iemand in zat. De zwervers op het trottoir leek het weinig te interesseren en de honden die er bij lagen nog veel minder. Allemaal ook niet zo gek als je bedenkt dat stoplichten totaal genegeerd worden en er midden in de nacht bijna niemand met licht aan rijdt.

Ajay, de eigenaar van het huis waar we verblijven, werd door de chauffeur uit bed gebeld en met slaperige ogen, maar een vriendelijk gezicht, werden we welkom geheten. Ajay hielp ons nog even met een korte planning voor onze eerste dag en na een heerlijke douche vielen we in een diepe coma.

1-11
Vandaag zijn we New Delhi in gegaan. Het bezoek aan het Ghandi museum was mooi. Ghandi is in 1948, een jaar na de onafhankelijkheid van de Britten, vermoord in zijn achtertuin op zijn gebedsplaats. Het museum was zijn winterverblijf. Vanuit de kamer waar hij sliep zijn er betonnen voetstappen nagemaakt richting zijn gebedsplaats. Zijn laatste wandeling is dus vereeuwigd op deze wijze.

Binnen hebben we geboeid geluisterd naar de gids die met symbolische digitale hulpmiddelen het leven en de spreuken van Ghandi verklaarde. Mooi om te zien dat Ghandi alle geloven respecteerde en een samenleving wenste waar deze ook allemaal vredig naast elkaar konden bestaan.

Natuurlijk mag een bezoek aan een markt/winkelstraat niet ontbreken op zo'n eerste dag. Geprikkeld door de geur van verbrand rubber, curry's en wierrook liepen we de markt over. De Turtle Bar bleek een goede tip te zijn voor een eerste hap. De ingang van de plaatselijke Bruna bleek tevens de weg naar deze bar te zijn. Logisch toch?!

Vanavond zijn wel op advies van Ajay gaan eten bij Karim's. Even goed zoeken, want iedereen kan je hier de weg vertellen. Maar waar naartoe... dat weet niemand. Ondanks de aangepaste kleding in deze moslim georiënteerde wijk, bleek Marlie een echte bezienswaardigheid voor de mannen. Dat wist ik natuurlijk al lang :). Mannen in pak, mannen in jurk, mannen zonder kleren en stoere mannen met baarden. Geen Jan, Pier, Tjoris en Corneel maar Naveen, Prabaker en Apu. Na een spicey maaltijd zijn we op tijd naar bed gegaan, want morgen moeten we om 6uur de taxi hebben maar het startpunt voor de fietstour door Old Delhi.

2-11
5.30uur.... De wekker! Aangekomen met de taxi bij het Delite theater moesten we een steeg in waar (wederom) een goedlachse jongen ons op stond te wachten. We kregen een lekker bakkie koffie aangeboden. Tussen de slapende Indiërs en honden stonden grote pannen op het vuur met de kokende koffiebrij. Daarnaast kikkererwten in een geel/bruine curry. Heerlijk al die geuren en kleuren! Vooral de afwisseling met de urinegeuren die vanuit de muren opstijgen. Samen met John en Emma , een Engels stel op wereldreis, keken we naar de vogels die een dode rat uit elkaar trokken. Rattendarm schijnt echt een delicatesse te zijn voor die beesten kots.

Ondanks dat het zo vroeg was, waren er al veel mensen op de been. Bhupinder, onze gids, ging ons voor op de oranje (!) fiets. Achteraan werd de groep gesloten door de koffie jongen. Delhi By Bike is van een Nederlandse eigenaar. Bhupinder is ook bevriend met de zoon van Aad Oudborg en was in Breda geweest. Grappig, want dat is dus al de tweede Indiër die we spreken die in Breda is geweest.

De rit brengt je door steegjes en straten waar stukken geitenvlees opgestapeld op platen liggen maar ook mooie saries hangen. Op de weg moet je soms uitwijken voor organen van dieren of diepe plassen met onbekende derrie. Waarschijnlijk van een kip of geit. En over vlees gesproken...de billen van Emma als Marlie werden door de mannen uitgebreid bekeken. Gewoon, uit nieuwsgierigheid vertelde Bhupinder. En zo voelt het ook echt. De mensen hier komen binnen 10 seconden met 20 man om ons heen staan als we ergens stopten. Ook al verstaan ze geen Engels, ze willen de gids horen, ons aankijken en af en toe durven ze een voorzichtige glimlach te showen. INDIA: Either you love it, or you hate it zeggen ze altijd. En inderdaad, ik kan me goed voorstellen dat het te veel is voor mensen om hier te komen. Maar Marlie en ik vinden het echt geweldig om ALLE geuren en kleuren hier te ervaren. Niemand in Nederland zal geloven dat het opvalt wanneer iemand net gedoucht heeft, maar hier is het echt zo. 3 seconden genieten van parfumgeur en vervolgens weer 2 seconden pislucht om af te sluiten met een kruidenbadje van koriander en pepers. SCHITTEREND!

De bel op de fiets is met de remmen het belangrijkste onderdeel van de fiets. Marlie nam dat advies ter harte en brak haar stuur af tijdens de rit. Voor de koffie jongen geen probleem, want hij boodt zijn fiets direct aan en trapte rustig door met het afhangende stuur.

Bovenop een dak bij de grootste kruiden en specerijenmarkt hadden we mooi uitzicht op de galerij waar mensen wonen. In het midden van het gebouw een woning met dakterras waar de was werd gedaan en een open vuur waarop de pannen stonden te pruttelen. Natuurlijk mag een lekker stukje Kak op het Dak niet ontbreken. Iemand had blijkbaar geen tijd meer om de wc te bereiken. Ach ja...

Een kopje Chai Tea onderweg ging er wel in. Net als het naan brood met geitenvlees in saus bij een restaurantje. Marlie durfde dat nog niet aan en hield het bij een groentecurry. Nou, die Delhi Belly zal best voorkomen maar morgenvroeg vliegen we al weer naar Varanasi en ik heb er gelukkig (even afkloppen) geen last van gehad.

Varanasi wordt ook een hele ervaring. Iedereen die we spreken zegt hetzelfde: it's a very intense place. Voor Hindoes is het dan ook de meest heilige plek op deze aarde. We gaan het ervaren.... De eerste kennismaking met India is in ieder geval goed!

Groetjes van ons,

Paul en Marlie

Geschreven door Paulonthisglobe